වන්වියන් වීව්පොයින්ට් සහ බ්ලූ ලැගුන්

13

වීවි පොයින්ට් 1

ට යමුද කියල අපි කතාවුනා සහ ගියා. වීව් පොයින්ට් එකට යනකොට ටිකක් හවස් වෙලා. අපිට ටිකට් එකක් ගන්න වුනා. ටිකට් දෙන්න හිටියේ අංකල්ල දෙන්නෙක් වගේ. එතනින් එහාට ගියාට පස්සේ පොඩි කඩයක් තිබුනා. කඩේ අක්ක කෙනෙක් සහ පොඩි එක්කෙනෙක් හිටියා. අපි ඒකෙන් වතුර බෝතලයක් ගත්තා.

අරගෙන නගින්න ගත්තා. ටිකට් ගත්තට මොකද කවුරුත් අපිලව කර තියන් යන් නෑනේ. කන්ද නගින්න ඕනා වීව් පොයින්ට් එකට යන්න. ලග ලග හෙල් තියෙන තද බෑවුම් තියෙන කන්දක්. ලංකාවේ වගේම තමයි නැගිල්ල අමාරුයි. දාඩිය දානවා. ඒ මදිවට වැස්සකුත් එනවා. හවස නිසා හැබැයි කට්ටිය නම් ටිකක් අඩුයි. අපි ඉතින් හිමිහිට නැග්ගා.

උඩ

උඩට නැග්ගම අංශක 300ක් විතර වටේට ලස්සන භූමි දර්ශනයක් පේනවා. පහල පාතාලය පේනවා. කෙත්වතු පාරවල් චූටියට පේනවා. අපි යනකොට උඩට වැස්ස. මම නම් කමිසය ගලවලා වේලෙන්න දැම්මා. තදට වැස්සේ නෑ පොදක් තිබුනේ. උඩම කඩයක් තිබුනා. තේ වතුර ටිකක් බොන්න විදිහක් බැලුවා එයාලට ලිප අවුලගන් විදිහක් නැහැ කිව්වා වැස්ස නිසා. උනු තේ වතුර අදහස පැත්තක දැම්මා. ඒ ළග ගෝ කාට් එකක් තිබුනා පරණ එකක් මිතුරෙක් ඒකට නැගලා පොටෝ ගන්න සෙට් වුනා.

ඊලගට අපි බැස්සා. බැහැලා බ්ලූ ලැගුන් 4 බලන්න යන්න කතා වුනා. බ්ලූ ලැගුන් 4 තිබුනේ ඒ ලගමයි.


මේ වන්වියන් වල කදුකරයෙන් බිමට වැටෙන වතුරේ අමුතු කොල පාටක් නිල්පාටක් තියෙනවා. ඒ නිසා ඒ වතුර එන තැන්වල පොඩි ජලාශවල වතුර පාට වෙනස්. ඉතින් අපි බ්ලූ ලැගුන් 4ට ගියා. ඒ නිල්පාට වතුර තියෙන තැන ගැඹුරයි. අපේ යාලුවො උඩට නැගලා වතුරට පැන්නා. ඒ වගේම තව කඹ වල එල්ලිලා සිප්ලයින් වගේ ගිහින් බිමට පනින වගේ අවස්තාත් තිබුනා. ඒවා මාර ආතල්. බ්ලූ ලැගුන් 4ට තමයි අපි ගියේ. ඒ කියන්නේ තව බ්ලූ ලැගුන් කීපයක්ම වන්වියන් වල තියෙනවා.

ඇමරිකන් පවුලක් ඇවිත් හිටියා පොඩි ළමයි තුනක් එක්ක. පොඩ්ඩො මොන්ටිසෝරි සහ ස්කෝලේ 4-7 වගේ පන්තිවල වෙන්න ඕනා. ඒ ළමයි පනිනවා අම්මා ඈත ඉදන් පොටෝ ගහනවා. තාත්තා "ඔයා හිත හිත ඉන්නවා කියන්නේ තවත් ඔයාට පනින්න තියෙන හැකියාව අඩු වෙන එක" ආදී දේ කියමින් ළමයි පනින්නට දිරිමත් කරනවා. පොඩි පහේ උසකුත් නෙමෙයි මීටර් දහය පාලවක් විතර උසකින් තමයි මේ ළමයි පනින්නේ සහ දෙමාපියන් ළමයි පන්නවන්න උනන්දු කරන්නේ.

ඉන් පස්සේ අපි වන්වියන් වලට ආවා. ඇවිත් එහේ තිබුන පබ් එකකට ගියා. කොක්ටේල් ආදිය වැඩි මිලක් නෑ. ලංකාවේ සල්ලි වලින් රුපියල් තුන්හාරසියට කොක්ටේල් තියෙනවා. ඉතින් කොක්ටේල් එකක් ගහලා රට රටවලින් ආපු විවිධ කාන්ඩේ බොන හැටි කරන දේවල් ආදිය බලා කියාගෙන ඉදලා අපි රෑ නවාතැනට ආවා.

මේ වන්වියන් වගේ පැතිවලට එන සංචාරකයින් අතර යං සෙට් එක වැඩියි. ඒ වගේම චීන කොරියා ආදී රටවල කට්ටියත් ඉන්නවා. චීන අය නම් එයාලගේ කේ ටීවී කියන කැරෝක් මධ්‍යස්තාන වල වෙනම ආතල් එකක් ගන්නවා. කොරියන් අය නම් සාමාන්‍ය සුද්දෝ යන ක්ලබ් වලට පබ් වලට බැහැල ආතල් ගන්නවා.

වන්වියන් වලත් නොයෙක් ආකාර මසාජ් තියෙනවා. මම හිතුවේ ඒ මසාජ් වල මසාජ් විතරයි කියලා. ලාඕ මසාජ් ටිකක් තදයි. උඩ නගිනවා. තලනවා අදිනවා. සමහර මසාජ් වල නම් අමතර සේවාවන් ආදිය දෙනවා. ඒවට වෙනම චාජ් කරනවා. මම ගිය මසාජ් එකේ නම් මසාජ් එක විතරයි. දවල් කදු නැගලා වෙච්ච කකුල් මහන්සියත් නැතිවෙන්න එක්ක හොද මසාජ් එකකුත් දාගත්තා.

කට්ටිය ගොඩක් ඉන්න රෛස්ටොරන්ට් එකකට ආයෙත් ගොඩ වුනා කෑම රස ඇති කියල හිතලා. අම්මෝ. පැයක් විතර එතන බලා ඉන්න වුනා කෑම එනකල්. අපේ රටේ වගේ උයාගෙන තියාගෙන ඉන් නැති නිසා කෑම හදලා සර්ව් කරන්න වෙලා යනවා. ස්ටාෆ් අඩුනම් තවත් වෙලාව වැඩියි.

වන්වියන් කියන්නේ මොකක්ද?

12

වයන්වියන් Vang Vieng කියන්නේ ලාඕස් වල තියෙන ලස්සන පලාතක්. ඒ පලාතේ ටවුම තියෙන්නේ සුන්දර දිය පහරක් ගලායන නිම්නයක. වටේම කදු තියෙනවා. ලාඔස් වල තියෙන ලස්සනම හොදම ගුහා භූමි දර්ශන, වතුර පාරවල් ඔක්කොම තියෙන්නේ වන් වියන් වල නෙමෙයි. ඒත් වීව් පොයින්ට්, වතුර ආතල්, භූමි දර්ශන, ගුහා, නිල්දිය පොකුණු ආදී ආතල් ොගඩක් එකම ලොකේශන් එකක් අවට වන්වියන් වල තියෙනවා. ඇරත් ලාඕස් අගනගරය වියන්ටියෙන් සහ ප්‍රධාන සංචාරක නගරය ලුවන් ප්‍රබාන් වල සිට වන්වියන් වලට එච්චර දුරක් නෑ. වියන්ටියෙන් ඉදලා කිලෝමීටර් 160යි. කෝච්චියේ පැයේ ගමන. ලස්සන බලන්න සහ විවේකය ගතකරන්න එන සංචාරකයෝත් සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක වන් වියන් වලට එනවා. අපි ලංකාවේ මට්ටමින් කිරල බැලුවොත් ඇල්ල වීව් පොයින්ට් එක ලස්සන වීව් පොයින්ට් දෙතුන් සීයක් ලාඕ වල තියෙනවා. වන්වියන් වලම ඒවගේ හත අටක් තියෙනවා. සමහර ඒවා අංශක 360ම පේන සිරාම ලස්සන වීව් පොයින්ට්.

වන්වියන් වලින් බැසීම
අපිල බැස්සේ කෝච්චියෙන්. එලියට ආවහම ඉතින් ලොකේ හැම කෙළවරකම වගේ ටැක්සි අයියලා ටිකක් අපිට ඔෆර්ස් දෙන්න එනවා. ඒ අතර තිබුනා කදිම පොඩි බස් ටිකක්. කිලොමීටර් 5ක් විතර ගමනක් අපිලට තියෙන්නේ. අපි බුකින් එකෙන් බුක් කල සිසාවන් ගෙස්ට් පොට් එක වන්වියන් වල සෙන්ටර එකෙම තියෙන තැනක්. එතන්ට බස් එකේ කිප් ලක්ෂ එකහමාරක් ඉල්ලුවා. ලංකාවේ සල්ලි වලින් දෙදාහක් විතර. අපිල විතරයි බස් එකේ. පස්සේ බැලුවම ඊ ට වඩා අඩුවට ටැක්සි තිබුනා. එතකොට අපි බස් එක තෝරගෙන ඉවරයි නෙ. කොහොම වුනත් ඒ බස් සේවාවන් තියෙන්නේ ෆික්ස් ප්‍රයිස්. එලියෙ හුලං වදින ටැක්සි නැතුව බස් එක තෝරාගත් එක වාසියක්. මොකද වන්වියන් වල පාර හදනවා. දූවිල්ල සැරට.

හෙොටලෙට ගියාහම රිසිප්සන් එකේ ලක්ෂණ කෙල්ල කිව්වා අපිලට දැන්ම චෙකින් වෙන්න බෑ එක විතර වෙනකල් ඉන්න තාම අනෙක් අය චෙකවු්ට් වලා නැහැය කියලා. ඒ නිසා අපි ඉස්සරහ කඩෙන් කෑවා. කාල බීලා පොඩි රවුමක් දැම්මා බෑග් එහෙම හොටලේ රිසිප්සන් එකෙන් තියලා. ගූගල් ට්‍රාන්ස්ලේටර වලින් ජිමික් එකක් දාන්නහිතු අපේ සෙට් එකේ සගයෙක් ඒ රිසිප්සන් යුවතිය එක්ක ලාඕ බසින් කතාකරන්න ගියා. අවාසනාවක මහත. ඇය ලාඕ දන්නේ නෑ. ඇය වියට්නාම යුවතියක්.

මේ වගේ ටුවරිස් හොට්ස්පොට් වල හරියට සෙන්ටර් එකට කිට්ටුවම තැනක් වෙන්කරගන්න එකේ වාසි ගොඩයි. රෑට එලියට පහලියට බැස්සම ක්ලබ්, මසාජ්, බඩු ආදී දුරාචාර ලගම තියෙනවා. දවල්ට එලියට බැස්සම වෝටර් ඇක්ටිවිටි, බයික් රයිඩ්, බැලුන් රයිඩ්, බයික් රෙන්ට් ආදී දේවල් අත ලගම තියෙනවා. ඕන දෙයක් ඕන වෙලාවක ලේසියන් අපිලට ටච් කරන්න පුලුවන්. ඉතින් නවාතැන ඉස්සරහ තිබුන කඩෙන් අපි මාස්ක් ගත්තා. මාස්ක් ගන්නකොට දැක්කා පොර ගාව ඉලෙක්ට්‍රික් ස්කූටර් තියෙනවා රෙන්ටෙකට. ලාඕ කිප් එක්ලක්ෂ පනස්දාහයි දවසට. ටසිරි පෙට්‍රල් ඕනත් නෑ. අපිලත් ගත්තා දෙකක්. අරගෙන හොටල් එකට ගිහින් මලු ටික කාමරේට අතෑරලා චෙකින් වෙල ඇවිත් අපි බයික් වලින් සවාරිය පටන් ගත්තා.

මුලින්ම ගියා බැලුන් රයිඩ් පොට් එකක් බලන්න. මැප් එකේ තිබුන විදිහට ලග තිබුන තැනක්. එතන බැලුන් වගේම ගුවනින් යන්නපුලුවන් පොඩි යානාත් තිබුනා. ඒකේ නම නම් මම දන් නෑ. අපි ගියේ ගිනි මද්දහනේ. ඒ වගේ වෙලාවට එතන වහල. අපි වගේම තැන බලන්න ආපු තව කට්ටියක් විතරක් හිටියා.

ඊට පස්සේ හිරිගල් ගුහාවක් බලන්න යන්න කියල මැප් එක ෆලෝ කරා. ගූගල් මැප් ලාඕස් වල හරියට වැඩ නැහැ. සෑහෙන ජනප්‍රිය දාස් ගනන් ටුවරිස්ලා ඉන්න සිටි එකක මැප් එක හරියට වැඩ නැත්තේ අයි කියල හිතාගන්න අමාරුයි. අපි යන්න ගිය පාර අනුව අපි ලී පාලමකින් එතෙර වුනා. එතෙර වෙලා ආයෙම ඒ ගග තියෙන පැත්තට ඇවිත් තව එල්ලෙන පාලමකින් එතෙර වෙන්න තියෙනවා. එතකොට ආයේ මුල හිටිය පැත්තටම තමයි ඇවිත් තියෙන්නේ. ඉතින් ඔය සමනල් ගැටේ අතෑරලා දාලා අපි වෙන වීව් පොයින්ටමක් වත් බලමු කියල ඊලගට කතා වුනා. 

#amila2r

පලමු කෝච්චිය ගමන

11

අද අපි වන් වියන් කියන ලස්සනම ලස්සන පලාත බලන්න යන්නයි හදනනේ. ඇත්තටම වියන්ටියෙනුත් හරියට කොළම වගේ. නැති දෙයක් නෑ කියල හිතුවට ඒ හැටි වටින කියන බලන්න කරන්න දෙයක් නෑ.

අපි බයික් දෙකෙන්ම ලගපාත තිබුන කඩේකට ගිහින් සැන්විචස් වගේ දෙයක් ගිලලා කෝපි එකක් බිව්වා. ගමන දුර වුනාට කෝච්චිය අධිවේග නිසා පැයයි ගමන ඒ නිසා වැඩිදුර කෑම ටිකක් පස්සට දැම්මා.

වියන්ටියෙන් ස්ටේශම

පරක්කු වෙලා සංවර්ධනය වෙන රටවලට තියෙනවා කැතම වාසියක්. ඒ තමයි පරණ දේවල් ආයේ අලුතින් අලුත්වැඩියා කරන්න ඕන නෑ. පරණ විදිහට හිතලා ස්ටෙප් බයි ස්ටෙප් දෙවල් හද හද යන්න ඕන නෑ. එකපාර බොග් ගාල සිස්ටම් සහ දේවල් බස්සන්න පුලුවන්. අපේ මගියාට ඒ සී කදුලක් නැති ගිනියම් මද්දහනේ රත්වෙන කොළඹ කොටුව ස්ටේශන් එකට වඩා චීන ලාඕ රේල් පාරේ තියෙන චූටිම ස්ටේශමත් හොදට පහසුකම් තියෙනවා. වායුසමන පහසුව තියෙනවා.

අපිල ඉස්ටේශන් එකට ගිය ගමන් ටිකැට් එක සහ පාස්පොට් එක චෙක් කරලා ඇතුලට දැම්මා. ඒ දාන කොමන් ඒරියාව කණු නැති විශාල ශාලාවක්. ඒ ශාලාවේ පුටු දාලා වායුසමනය කරලා කඩ සාප්පු ආදියත් එක දෙක තියෙනවා. කෝච්චිය එනකල් රස්නෙන් දාඩිය පිහ පිහ ඉන්න ඕනා නෑ.

පලමු කෝච්චිය

අපි බුක් කරලා තිබුනෙ කේ12 කියන අඩුවේගී දුම්රිය. අඩුවේගී කිව්වට ඒක චීනේ සාමාන්‍ය කෝච්චියක්. පැයට කිලෝමීටර් 120ක් තමයි ඒක යන වේගේ. ඒකේ එන්ජින් පෙට්ටියක් වෙනම තියෙනවා. වෙනම පෙට්ටි ගොඩක් ඒකෙන් ඇදන් යනවා. අනෙක් අධිවේගී දුම්රිය පැයට කිලෝමීටර් 160ක වේගෙන් යනවා. ඒවයේ මම හිතන්නේ හැම පෙට්ටියකම එන්ජින් කොටසක් තියෙනවා. මේ කෝච්චි හැම එකක් විදුලියයෙන් තමයි ධාවනය වෙන්නේ. කොළඹ කොටුවෙන් නම් දුර යන දුම්රිය පට පට පට ගගා ගැස්සි ගැස්සි එන්ජින් එක පිකප් කලාම හරියට ස්පීඩ් එකට එන්න මරදානට විතර යන්න ඕනා. ඒත් මේ කෝච්චි බොහොම අඩු වෙලාවකින් සිං ගාල පිකප් වෙලා මැක්සිමම් වේගෙට එනවා. තාක්සනේ තමයි ඉතින්.

මගී පහසුව

කෝච්චිය එන්න විනාඩි 5-10කට කලින් ගේට්ටු ඇරල මගීන්ට වේදිකාවට යන්න ඉඩ අරිනවා. එතනදිත් අපේ ටිකැට් එක ස්කෑන් කරනවා. ඒ කරලා පෙට්ටිය ඇවිත් නවත්වන තැන අපිලට වේදිකාවේ ගහල තියෙන දැන්වීම් වලින් බලාගන් පුලුවන්. ඒ කියන තැනටම හරියටම පෙට්ටිය ඇවිත් නවත්වනවා. මේ කෝච්චියෙදි කෝච්චියේ වෙනම තහඩුවක් තියෙනවා ෆුට්බෝඩ් එකට තියන්න. කෝච්චිය නැවැත්තුවහම දොර ඇරලා අදාල තහඩුව තියලා සේවක මහත්මයෙක් නගින බහින අයට විදිමත්ව බහින්න ඉඩ දෙනවා.

වයසක උදවිය මලු අරගෙන උදවිය ආවහම ඒ ඉන්න වැඩකරන මහත්වරු මගීන්ට උදව් කරනවා. අපි ගත්තේ ඒ රූට් එකේ යන දුම්රිය වලින් මිල අඩුම දුම්රිය ඒකෙත් අපි ගත්තේ තුන්වැනි පන්තියේ ටිකැට් ඒ වුනත් ඒ පන්තියත් වායුසමනය කරලා බොන්න අවශ්‍ය වතුර ෆිල්ටරයක් එහෙම සෙට් කරලා හොදට තියෙනවා.

ගමන් සිරි..

චීන ජාතිකයෝ කොච්චර දියුනු වුනත් පිරිසක් එකතු වුනාම සමහර වෙලාවට ඉන්දියන් කාරයෝ වගේ කෑ ගහනවා..සද්දෙන් හිනාවෙනවා අනෙක් අයට කරදරයක් වෙනවා. අපි ගිය පෙට්ටියෙ ඒ වෙලාවේ නම් එහෙම අය හිටියේ නෑ. ඒත් පස්සේ දවස්වල කෝච්චියේ යද්දි එහෙම සෙට් හමු වුනා.

කෝච්චිය ගැන විස්තර

මේ කෝච්චිය චීනය සහ ලාඕසය භූමියෙන් යාකරන එකක් නිසා ටිකක් විතර ආරක්ෂාව වැඩියි. අපි ගෙනියන බෑග් එයාපෝ්ට් එකකින් චෙක් කරනවා. ආයුධ සහ එයාපෝට් එකෙන් ගෙනියන්න දෙන් නැති වගේ දේවල් මේක හරහාත් ගෙනියන්න දෙන්නේ නෑ. ඒ හැර විසාල අවුලක් නම් නෑ.

වියන්ටියෙන් රෑ

10

එදා රෑ වියන්ටියෙන් වල මසාජ් පොට් හොයන්න ගියා. අපි බුද්ද පාක් බලලා එද්දි සැකකටයුතු මසාජ් පොට් කිහිපයක් තියෙනවා දැක්කා. අපිලට ආයේ ගිහින් බැලුවට ඒ තැන් හම්බුන් නෑ. ඒව හොයාන යන අතරමග ලයිට් දාලා වතුර මල් දාලා වියන්ටියෙන් වල මේන් සිටි සෙන්ටර් එකේ තියෙන ස්මාරකය හැඩ කරලා තිබුනා. ඒ ගමන යන ගමන පොඩ්ඩක් සයිඩ් කරලා අපිල සයිඩ් එකෙන් බයික් එක පාක් කරලා ඒක බලන්න සෙට් වුනා. දෙස් විදෙස් සංචාරකයෝ ගොඩක් ඒ අවස්තාවට සහබාගි වෙලා තිබුනා. ඒ කාලේ ආසියාන් සමුලුවකුත් වියන්ටියෙන් වල තිබුනා. ඒ හින්දද එහෙම නැත්නම් හැමදාම ලයිට් දාල වතුර මල් ඔන් කරනවද දන් නැ. ඒක කදිම වතුර මල් සහ ලයිට් සංදර්ශනයක් වුනා.


රෑ මාකට් එක

නයිට් මාර්කට් කියන එක තායිලන්තයේ සහ මේ රිජන් එකේ ජනප්‍රිය අංගයක්. සුද්දෝ යන එන ටුවරිස් ඒරියල් වල විතරක් නෙමෙයි තායිලන්තයේ නම් සාමාන්‍ය මිනිස්සු ඉන්න පලාත්වලත් නයිට් මාකට් තියෙනවා. ඉතින් අපිල ආයෙත් නයිට් මාකට් එකට සෙට් වුනා. ඒ නයිට් මාකට් එක තනිකර කෑම. කෑම ජාතිම ස්ටොල් පනහක හැටක දාල තියෙනවා. අපිලට අරගෙන කන්න පුලුවන් කැමති විදිහට. කිඹුල් මස් ඉත්තැ මස් ආදි මස් ජාතිත් තිබුනා. ඉස්සො දැල්ලො වගේ මූදු ආහාරත් තිබුනා. බාබකිවු කරල දුම් ගහල කන ආකාරයට තමයි ගොඩක් ජාති තිබුනේ. අපි ඉතින් මල පද්දතිය සුද්ද වෙන්නත් එක්කලා ගස්ලබු අඹ ආදි ජූසමය පාන වර්ග ගත්තා. තව බාබකිව් මස් ආදියත් අරගෙන කෑවා.


විවිධ ඒරියා

අපි නැවතිලා හිටිය පැත්තේ කොරියන් රෙස්ටුරන්ට් වැඩියි. කලිනුත් කිව්වා වගේ මොකක් නමුත් හේතුවක් නිසා ලාඕස් රටට බහින කොරියන් කාරයෝ වැඩියි. එක විදියක ගියා ඒකේ කොරියන් රෙස්ටුරන්ට්ම පිරිලා. ඒකේ තියෙන බාර් මසාජ් ඒවත් කොරියන් අයම ඉලක්ක කරලා දාපු ඒවා.


අපි තව දැක්කේ නැති සිටි ඒරියා තිබුනා වියන්ටියෙන් වල. සිටි එකේ විසාල ගොඩනැගිලි වැඩිය නැහැ. ඒත් සිටි එකට අයිති වපසරිය විසාලයි. අපිල නැවතිල හිටියේ සිටි සෙන්ටර් එකේ. ඒ අපි හිටිය පැත්තේ ටුවරිස්ලා වැඩියි. ලෝකල් අය ඉන්න පැත්ත සහ ඒ පැත්තේ ආතල් අපිට මිස් වුනා.

බාර් එක

මත් පැන් ලාබ නිසා රෑ වෙන්න බාර් එකකටත් ගොඩ වුනා. ඒකේ සුද්දෝ ටිකක් මෝරා කරගෙන ලාඕ ඇන්ටිල කීප දෙනෙක් හිටියා. ගජරාමෙට කයිය. ඒ අතර අතරින් පතර සුද්දෙක් ඇතුලට ගිහින් එනවා. පොර කාන්තාවන්ගෙන් ආතල් ගන්න ආදි වැඩකට යනවද නැත්තං ගංජා ආදි අහිතකර මත්ද්‍රව්‍ය පානය කරන්න යනවද අනේ මන්දා.. ඒ ගමන් චූ දාලා එන්න ගිය ගමන් නම් වෙන්න බෑ කීයටවත්.

මම සෝජු ගත්තා. සෝජු ටිකක් පැණි රස බිමක්. අපි හිටිය පැත්තේ කොරියෝ ඉන්න නිසා සෝජු තියෙන්න ඇති. සෝජු බාගයක් ගසල ඇරියම යම් පමණක වෙරියක් එනවා. එදා මසාජ් දාගන්න ගියේ නෑ. අනෙක් දවස්වලනම් මසාජ් දාන්න ගියා. අපේ පලවෙනි මසාජ් එක පක්සේ වලින්. එතන තායිලන්තයේ වගේ මහත දෙහෙත බරසාර ඇන්ටිල නෙමෙයි මසාජ් දාන්න හිටියේ. නමය බී දහය සී වගේ පන්තිවල පෙනුම තියෙන ලාබාල ගෑල්ලමයි තමයි ලාඕස් මසාජ් තැන හිටියේ. ඔවුන් තායි මසාජ් නෙමෙයි වෙනම ලාඕස් මසාජ් එකක් තමයි දුන්නේ. ඒ දකුණු පලාතේ පක්සේ වලදි. වියන්ටියෙන් වලත් එම. ලාඕ මසාජ්වල බොහෝවිට ඉදිය අය තරුණ යොවුන් වයසේ ගැල්ලමයි.

සිටි එකේ එකෙක් මිසින්

9

අපි බැස්ස තැන වටේම ටිකක් දුරින් දුරින් වගේ හෝටල තියෙනවා. අපි බැස්ස තැනම වගේ උදේ කෑමට පෝක් තියෙන කඩයක් තිබුනා. පෝක් සුප් තමයි දෙන්නේ. අපේ එක යාලුවෙක්ට පෝක් ටිකක් කේස්. ඒත් අපි මොක කරන්නයැ. අපිල ඉතින් පෝක් නූඩ්ල්ස් සුප් දෙකක් බිව්වා. බීලා බිල ගෙවල අපිට නවතින්න හොටෙල් සර්ච් කරන්න ගත්තා. චීන හොටලයක් දැක්කා. ඒක ටිකක් අපේ ගනන් වලට වඩා වැඩියි වගේ. ඒ පාර හොස්ටල් දෙක්ක හොයන් ගියා දෙකම ෆුල් ඉඩ නෑ. ඉන් පස්සේ අපි තව ටිකක් ඇවිදගෙන ගිහින් තැනකට සෙට් වුනා. එතන හතරවෙනි තට්ටුවට පයින් යන්න වෙන තැනක තමයි කාමරේ හම්බුනේ. සිරිපාදේ නගිනවා වගේ නැගිල්ලක් තමයි තියෙන්නේ.

සිමෙන්ති පිලිම පාක් එක

වියන්ටියෙන් වල බුද්දා පාක් එකක් තියෙනවා. ඒ වගේම එකක් එතනින් එහා පැතතේ නොන්කායි වල තියනවා. මීට කලින් 2017 අවුරුද්දේ තායිලන්තේ ගියාම මම කිසිම හේතුවක් නොදැන මේ නොන්කායි සිටි එකට ගියා. එහේදි අක්කා කෙනෙකුත් හම්බෙලා පොඩි ස්ටෝරි එකකුත් ගියා. ඉතින් ඒ වතාවේ තායි පැත්තේ තියෙන ඒ සලා කු කු කියන බුද්දා පාක් එක බැලුවා. ඒ තියන පිලිම කැටයම් කලාකෘති ලාඕස් පැත්තේ බුද්දා පාක් එකේ ඒවා වගේමයි. එකම කලාකාරයාගේ නිමැවුම් දෙකක් විදිහට තමයි ඒ දෙකම සැලකෙන්නේ.

වියන්ටියෙන් ඉදලා බුද්ද පාක් එකට යන ගමන් අපි කන්න බොන්න තැනක නැවැත්තුවා. එතන අපේ යාලුවට හරියන චිකන්මය කෑම තිබුනා. අපිත් මොනවද අරගෙන කෑවා. මේ රටේ කෑම කඩවලට ගොඩ වුනාට පස්සේ අයිස් දාපු වීදුරුවක් දෙනවා. ඒ අයිස් කැට උඩට බීම දාගෙන තමයි මිනිස්සු බොන්නේ. සාමාන්‍යයෙන් බීම තියෙන්නෙත් මෙහෙ වගේ ෆ්‍රිජ් වල ඒ අරගෙන අයෙම අයිස් කැට උඩට බීම දාගන්නවා. මැලේසියාවෙත් මේ විදිහට දැක්කා. ඒකෙන් වතුර වල සීතල ගොඩ වෙලාවක් ආරක්සා වෙලා තියෙනවා.

ටිකට් බුක් කරගැනීම

ලාඕස් වියන්ටියෙන් වල ඒචචර හැපනින් නැහැ. අපිට චීන්නු යන නරක මසාජ් තියෙන ඒරියාවල් සෙට් වුනෙත් නෑ. කෑම බීම නම් ලේසියි. එතනෝල් කොහොමත් මිල අඩුයිනෙ. පන්සල් නම් තියෙනවා. ඒත් පන්සල් ටුවර් වලට අපේ වැඩි ලල් එකක් තිබුනෙත් නෑ. ඒ නිසා අපි ථීරණය කලා ඊලග ඩෙස්ටිනේශන් එකට යන්න. ඒක යන්න තෝරගත්තේ චීන ලාඕ රේල්වේ එක. සිටි සෙන්ටර් එකේ තියෙන ශොපින් මෝලේ ටිකට් කවුන්ටර එකක් තියෙනවා කියල දැක්කා. ඒ පාර අපි ඒක හොයාගෙන යන්න පිටත් වුනා.

යාලුවා අතුරුදහන්වීම

අපිල ගියේ බයික් දෙකක. අපි අතර කමියුනිකේසන් වලට සිම් තිබුනත් ෆෝන් එකේ බැටරි බැහැපු නිසා අනෙක් එක යාලුවෙක් අතර කනෙක්ටිවිටි තිබුන් නෑ. ටවුන් එකේදි එක තැනකදි අපිලට යාලුව මිස් වුනා. එයා අපේ පස්සෙන්මයි ආවේ. ඒත් අපි හරවන තැන එයාට මාරු වෙලා. ඒ මදිවට පොර කොහේද ගිහින් පොඩි ඇක්සිඩන් එකකුත් වෙලා. දෙයියන් සිහි වෙලා විනාඩි තිහක් විතර එහෙ මෙහෙ වෙවී අපි අවසානෙට දැක්ක හන්දිය හෙවත් සිටි සෙන්ටර එකට වෙලා පැය බාගයක් විතර හිටියා. ඉන් පස්සේ අපේ බයික් එකෙන් ගිය අනෙක් යාලුවට එයාව සෙට් වෙලා තිබුනා. ඇත්තටම පොර මිසින් වුනානම් මාර ආතල් එකක් තමයි සෙට් වෙන්නේ.

සිටි සෙන්ටරම

ලාඕ අගනගරය වන වියන්ටියෙන් වල සිටි සෙන්ටර් එකේ තියෙන සෙන්ටර් කියන සොපින් මෝල් එකේ අපේ ලංකාවේ සොපින් මෝල වල වගේ යට තමයි පාකින් එක තියෙන්නේ. ඒ බාස්මන්ට් පාක් එකේ අපි බයික් නවත්වන්න හරිහමන් තැනක් තිබුන් නෑ. අපිලට මෝල ඉස්සරහම බයික් දාල යන්නත් තිබුනා. ඒත් කෝකටත් කියලා අපි මෝල් එක යට බයික් දාලා ඇතුලට යන්න සෙට් වුනා. ඇතුලට ගිහින් ඒකේ තියෙන රේල් ටිකට් කවුන්ටරය හොයාගත්තා.

මොකක්ද ඒ කවුන්ටරය

සාමාන්‍යයෙන් ලංකාවේ රේල් ටිකට් ගන්න පුලුවන් වෙන්නේ ස්ටේශන් එකෙන් විතරයි. ඒත් ලාඕස් වලදි ස්ටේශන් එක තියෙනනේ බොොහ්විට නගරයේ ඉදලා ටිකක් දුරින්. සමහර වෙලාවට කිලොමීටර් 10-15ක් දුර යන්න ඕනි ස්ටේශන් එකට. ඒ නිසා ලුවන් ප්‍රබාන් සහ වියන්ටියෙන් වල ස්ටේශන් එකට පිට සිටි සෙන්ටර් එකේ ලාඕ චීන රේල්වේ ටිකට් කවුන්ටර් එකක් ඇරල තියෙනවා. ඒකෙන් අපිට කෝචචි ටිකට් වෙන් කරගන්න පුලුවන්. මේ චීන කෝච්චියේ චීන්නු එන නිසා සමහර දවස්වලට කෝච්චි ඔක්කම බුක් වෙනවා. ඒ නිසා කලින් ටිකට් වෙන් කරගන්න එක හැම අතින්ම හොදයි. අපිටත් පණ්ඩිතකමට ටිකට් වෙන් කර නොගෙන ඉදලා හොද ටොපියක් සෙට් වුනා.

ඒ වගේම මේ ටිකට් කවුන්ටර එකෙන් අපේ ගමනට සම්පූර්ණ ටිකට් වෙන්කරගන්නත් පුලුවන්. ඒ කියන්නේ අපි තැනකට ගිහින් ආයේ එතන දවස් දෙකක් ඉදලා ආයෙත් ට්‍රේන් එක අරගෙන ආදී වශයෙන් පුලුවන්. අපිලට එහෙම මුල් දවසෙම ඔක්කම ටිකට් ටික ගහගන්න පුලුවන් කියන ගණදෙවි නුවණ පහල වුනෙත් පස්සේ.

වියන්ටියෙන් මෝනින් මාර්කට් එක

8

වියන්ටියෙන් වල බැහැලා ඒ වියන්ටියෙන් දකුණු බස්නැවතුම්පොලෙන් ලගම මහපාරට එලියට ආවා. එලියට එන මග කිහිප තැනකම ටැක්සි කරුවන් අපිට උදව් කරන්න හැදුවා. අපි ඒවා ප්‍රතික්ශේප කලා. අවසානේ පාරට ආවාම අලුත්ම ඉලෙක්ට්‍රික් කාර් වගයක් තියෙනවා ටැක්සි විදිහට. එයාල අපට පනස්දාහක් වැඩිපුර ගාන කිව්වා. ඇප් එක දාල ගාන චෙක් කරලා බැලුවම ඊට වඩා අඩුයි. අපි ටැක්සි ඇප් එකේ ගාන දැනගෙන කෑම කන්න එහම සුදුසු තැනක් හොයන්න අවට ටිකක් කැරකුනා.

එතකොට ඒ යාබදවම වියන්ටියෙන් මෝනින් මාකට් එකක් තියෙනවා කියල දැක්කා. මෝනින් මාකට් කියල පොශ්වට කිව්වට මේක නිකං අපේ ගං වල සති පොල වගේ තැනක්. හැමදාම තියෙනවද කොහොමද දන් නෑ. මේ රටේ මිනිස්සු මස් ජාති කනවා වැඩියි. පොලෙන් හතරෙන් එකක් විතර මස් මාංස විකුනන තැන්. ඌරයි කුකුලයි තමයි වැඩි. මාලු එහෙම තිබුනා. මූදු මාලු වැඩිපුර දැක්කේ නෑ. මූදක් නැති අභ්‍යන්තර රටක් නිසා මූදු මාලු අඩු ඇති. ගොඩතරේ මිරිදිය මාලු සමහරක් කෙලින්ම භාජන වල දාලා වතුර පිටින් හිටියේ. අපිල ඕන මාලුවා කිව්වට පස්සේ ඔතලා දෙනවා ඇති. එහෙම වුනාහම පව් ටිකක් වැඩි වුනාට කෙලින්ම ෆ්‍රෙශ් මාලු කන්න පුලුවන්.

කෝ කටුස්සෝ කැරපොත්තෝ නැද්ද?

තායිලන්තයේ තායි මිනිස්සු කන බොන සාමාන්‍ය මාකට් වල කැරපොත්තෝ ගෝනුස්සෝ දැන් දකින්න තියෙන්නේ අඩුවෙන්. ඒ වගේ ලාඕස් කැපිටල් වෙන වියන්ටියෙන් වලත් කැරපොත්තෝ කකුලුවෝ ආදී අපිට ආගන්තුක මස් ජාති අඩුවෙන් තමයි දකින්න තිබුනේ. ඒත් චීන බෝඩරයට කිට්ටු බොටෙන් වගේ පැතිවල ඉත්තෑ මස් කබල්ලෑ මස් වගේ තහනම් මස් පවා ඒ මෝනින් මාකට් වල තියෙනවා කියල තමයි මම යූ බට වීඩයෝ වල දැක්කේ.

මෙන්න මෙයා පොල දැකල පුදුම වෙලා

ඔව් ඉතින් අපිලට මැජික් තමයි ටිකක්. මේ මෝනින් මාකට් වල මස් ගාත පිටින් ශීතකරණ නැතුව තිබිලත් ඒ හැටි ගදක් නැහැ. හොදට පිරිසිදු කරනවා ද නැත්තං වෙනම පිරිසිදු කරන ක්‍රමවේද තියනවාද දන් නෑ. එලවලු පලතුරු නම් ඉතින් අපේ වගේම තමයි. අපි නොදන්නා වැඩිය දැකල නැති පලතුරු එලවලු එහෙමත් ටිකක් තිබුනා. අපි ඉන්දියන් පෙනුම නිසා සුද්දන්ට වගේ අපිලට එහම කරදර නම් නැහැ. මම හිතන්නේ සුද්දෝ පවා වැඩිය කෙයා කරන්නේ නෑ ලාඕස් මිනිස්සු.

ඉතින් අපි එතනින් මිදි ටිකක් ලාබෙට අරගෙන ටිකක් හොටල් එහෙම වැඩිපුර තියෙන පැත්තකට යන්න පිටත් වුනා. සිටි සෙන්ටර් එක සෙන්ට්‍රල් බස් නැවතුම කිට්ටුව එම හොස්ටල් ඒහෙම ලාබෙට තියෙනවා දැක්කා. අපි ඒ ලොකේශන් එකක් බලලා ඊවී ටැක්සි එකක් දැම්මා. ඊවී බුවා හරිම ගුණයහපත් විදිහට අපේ මලු ටිකත් පටෝගෙන ගිහින් අපි කිව්ව තැනට දැම්මා.

වියන්ටියෙන් වලට ආපු හැටි

7

නැවත නවාතැනට

අපිට තද් ෆේ්න් එක ලග පැය දෙකක් විතර ඉන්න වුනා. මොකද අපේ මිතුරා සිප්ලයින් එකට යන්න මුදල් ගෙවලා තිබුනා. ඒකේ පෝලිමක් තිබුනා. කලින් මීදුම තිබුන නිසා මීදුම වෙලාවේ කට්ටිය යැව්වේ නැහැ. පස්සේ මීදුම තුරල් වෙනකොට යන්න පෝලිමක් සෙට් වෙලා ඉවරයි. ලාඕ කාරයින්ගේ වැඩ නිකං ටිකක් ලංකාවේ වගේ එකෙක්ට දෙන්නෙක්ට උවමනාව තිබුනට හැමෝටම උවමනාව නැහැ. ඉිතන් ලයින් පහක් තියෙන සම්පූර්ණ සිප්ලයින් ටුවරම කම්පිලිට් කරන්න ඒ නිසා වෙලාව ඇදි ඇද ිගියා. ඒ අවසරයෙන් අපි වැඩිමිල කෝපි එකක් එහෙමත් බිව්වා. මම බියර් එකක් එකක් ගැහුවා.


පක්සේ වලට එනකොට රෑ වුනා. අපේ බස් එක තියෙන්නේ රෑ 8ට ඊට කලියෙන් අපි නැවතුන නවාතැනට බයික් බාර දෙන්න තියෙනවා. තව අපි ටිකක් ඇගපත හොෝදගන්නත් තියෙනවා. ඒ නිසා වැඩේ පරක්කු වුනා.

අපි ඇවිත් හොටෙල් එකට කතා කරලා පැය දෙකකට රූමක් අරගෙන රෙදි ඇදුම් ටික පිලියෙල කරගෙන ඇගපත හෝදගෙන දීර්ඝ බස් ගමනට ලෑස්ති වුනා.

පක්සේ සිට වියන්ටිෙයන් යෑම

ලාඕස රට ජනගහනය මිලියන 7.7ක්. භූමි ප්‍රමාණය වර්ග කිලෝමීටර් 236,800ක් . ඒ අනුව ලංකාවෙන් තුනෙන් එකක විතර ජනගහනය ඉන්න ලාඕස රට ලංකාව වගේ තුන්ගුණයක් විතර ලොකුයි. ඒ කියන්නේ ලාඕස රටේ ඉඩකඩම් තියෙනවා. ඒත් ඉතින් ලාඕ රටේ භූමියෙන් 80%ක්ට වඩා තියෙන්නේ කදු. අපිට පක්සේ ඉදලා ලාඕසයේ වියන්ටියෙන් දක්වා එන්න ඕන වුනා. ගමන කිලෝමීටර් 685ක්. ඒකත් කෙලින් පාර නෙමෙයි කදු පාරවල්. ඉතින් විය යුතු විදිහටම ඒ ගමනට පැය 14ක් යනවා. අපිලට කලින් ගුවන් ටිකට්පත් වෙන් කරගන්න පුලුවන්. ඒත් ගුවන් ටිකට්පත් ඉන්දියාවේ ඉන්දුනීසියාවේ, තායිලන්තයේ වගේ ලාබ නෑ. ටිකක් විතර ගනන් ඒ නිසා බස් එකේ යන්න කියල හිතුවා.

බස් එක

අපිලගේ ලංකාව රට වගේ නෙමෙයි ලාඕ රටේ බස් ගමනාගමනය ටිකක් පිලිවෙලයි. අපි එදා ගමන යන්න කලින් තමයි ටිකට් වෙන් කරගත්තේ. කලින් දවසේ රෑ ඇවිත් බස් නැවතුම්පොලෙන් ඇදන් ස්පේස් තුනක් බුක්කරගත්තා. ඒ රටේ දුර ගමන් බස් වල තියෙන්නේ ඇඳන්. තනිකර නිදාගන්න පුලුවන් තරමේ ඇදන්. දෙන්නෙක් එක ඇදකට දානවා. මම එක්ක ඇදේ හිටියේ අපි එක්කම ගිය යාලුවා. අනෙක් යාලුවා එක්ක සුද්දෙක් සෙට් වෙලා කතාවක් දාගෙන ආවා. අඩි පහයි පහට වැඩි වගේ නම් ඇද ටිකක් අමාරුයි. මොකද සම්පූර්ණ දිග ඇරෙන්න බෑ.

බස් ගමනට කලියෙන් ඒ බස් නැවතුම්පොලගාව තියෙන කඩෙන් කෑවා. ඒකේ කෑම නම් ටිකක් විතර අවුල් වගේ. කට්ටිය ගොඩක් ඉන්න හින්ද ගොඩ වුනා. ඒ හිටපු කට්ටිය ඇවිල්ල කොහෙද කොන්ත්‍රාක් වැඩකට ආපු සෙට් එකක්. ඒ අය සෙට් එකම නැගිටල ගියාට පස්සේ කඩේ ඉතුරු වුනේ අපි විතරයි. කට්ටිය වැඩි කඩවල කෑම හොදය ිකියන ආතල් එක එතනදි සමතලා වුනා.

බස් ගමන

දෙගමනක් විතර බස් එක සම්පූර්ණයෙන්ම නවත්තලා චෙක් කලා. බස් එකේ පටවලා තිබුන කෑම බීම බඩු බාහිරාදිය ඔක්කම අයින් කරමින් බැලුවා. ඒ ුදුරගමන් බස් වල ලැගේජ් ස්පේස් එකේ වෙනත් අයගේ බඩු බාහිරාදියත් පටවල තියෙනවා. ඉතින් මොකක් නමුත් කාරනාවක් හින්ද බස් එක ටිකක් විතර ඩිලේ වුනා.

උදේ පාන්දර වියන්ටියෙන්.

රට ගමන් වලදි ටිකක් ලංකාව විදිහට හිතුවොත් හිර වෙන තැන් කිහිපයක් තියෙනවා. ලංකාවේ ටවුමක තියෙන්නේ එකම එක බස් නැවතුම්පොලයි. කලාතුරකින් එකක පොඩි හෝල්ට එකක් වගේ තියෙනවා සයිඩ් එකක. එත් මේ වියන්ටියෙන් සිටි එකේ ප්‍රධාන බස් නැවතුම්පොලවල් 4ක් තියෙනවා. එයින් අපිලව බැස්සුවේ දකුනු බස් නැවතුම්පොලේ. පක්සේ, චම්පසාක්, සැවන්නකෙට් ආදී දකුනු පලාතේ බස් යන්නේ බස් එන්නේ ඒ නැවතුම්පොලට. එතන ඉදලා මූලික බස් නැවතුම්පොලට එහෙම නැත්නම් සෙන්ට්‍රල් එකට තව කිලෝමීටර් දහයක් විතර තියනවා.

අපි ඉතින් රැයක් එලිවෙලා ඇවිත් බස්නැවතුම්පොලේ නානකාමර ආදියට ගිහින් ටිකක් පිරිසිදු වෙලා එලියට එනකකොටත් අපි පස්සෙන් ආපු ටැක්සි කාක්කො කිහිප දෙනෙක් හිටියා. අපි මේ ටිකක් එලියට යනවා කියලා අපි බස්නැවතුම්ෙපාලෙන් එලියට ආවා. හැබැයි ඉන්දියාවේ වගේ ටැක්සි කාරයෝ ඒ හැටි තද වදයක් දෙන් නෑ. බෑ එපා කිව්වහම එයාල අපිලව අත් ඇරල දානවා.