සීයලයි කාලෙ හොරර් ආතල්

එය රබර් කැළයකි. මගේ ඥාතියෙකු වූ චූටි අය්යා මා නෑ ගෙදරක එක්කරං යමින් සිටියේය. ඔහු එතරම් අනක් ගුණක් ඇති එකෙකු නොවේ. මහ පාරෙන් යන විට තරමක් දුර බැවින් කැලෑ පාරෙන් යමු යැයි හේ කීවේය. මට වඩා වසර පහකට වඩා වැඩිමල් හේ තෙමේ පාර නිසැක වශයෙන්ම දන්නවා විය හැකි යයි මම සිතුවෙමි. මා ඔහු පසුපසින් යන්නට විය. මට මතක විදියට ඔහු හොල්මන් ගැනකතා කියමින් ගියේය. එය රාත්‍රියක් නොවුනත් වෙල් බඩවැටි,රබර් කෑලි ,බැදි කුට්ටි පසුකරගෙන ගිය ඒ ජාමය වඩාත් අයිති වූයේ හවස් ජාමයකටය. අහසද අඳුරු වූ වෙලාවකය අප දෙදෙනා කැලෑ පාරකින් නෑදෑ ගෙදරක යමින් සිටියේ. 

“යකෝ මට පාර මතක නැහැ බං ,හනේ මන් දැන් නැහැ ඕයි.. මේ තරං දුරක් ආවෙ නැහැ වෙනද.. “  අයියා කියන්නට විය. මාද ඔහු කලිං කී හොල්මන් කතා වලට සිනාසෙමින් සවන් දුන්නත් පාර අමතකැයි කී කිල බියට පත් විය. සර සර හඩින් නැගුන රබර් ගස්වල කොළ සෙලවෙන ශබ්ධයත්, හාත්පස කිසිම මනුස්ස පුළුටක් නැති අඳුරත්, වැහි කළුවත් මා බියපත් කරවීය. අසල ගෙයක් හෝ ඇතිදැයි බැලූමුත් එවැන්නක්ද දර්ශන පථයට හසු නොවුනි. 

‘‘දැං මොකෝ කරන්නෙ“ යැයි මගෙන් අසන චූටි අයියාද එක් තැනක නතර වී වටපිට බලමින් සිට තිබෙන අඩිපාර දිගේ ඉදිරියට යයි. නිතර නැවතෙමින් යන ඔහුට අනිවාර්යෙන්ම පාර වැරදී ඇතුවා විය යුතුයැ‘යි මා නිගමනය කළෙමි. දෑත් නිකට ගාවට ගෙන එකතු කොටගත් මා සිහින් හඩින් ඉතිපිසෝ ගාථාව කියන්නට විය. මා කර ඇති පිංපෙත් මතක් කරගෙන ශ්‍රර්ධාව ලෝඩ් කරගන්නට ද උත්සාහයක් මනසින් දැරුවෙමි. මා දෙස හැරුන අයියා “උඹ මොකද්ද බං මතුරන්නේ“ යැයි ඇසීය. එවිට මා ඔලුව උස්සා මං මේ ඉතිපිසෝ ගාථාව කියනවා යැයි කීය. අපේ පුංචි අම්මාත් ආච්චිල සීයලාත් පංසලේ හාමුදුරුවෝත් කියා ඇති පරිදි ඉතිපිසෝ ගාථාවලටත් පිරිත් වලටත් තිබුනේ සියලු යකුන් භූතයින් පලවා හරින මහත් වූ බලයකි. එබැවින් නිරායාසයෙන්ම මට ඉතිපිසෝ ගාථාව කියවුනි. 

ආ දැන් හරි මේ හරිය මතකයි වගේ යැයි කියමින් චූටි අයියා මට ගාථාව නවත්වන්නට සංඥාවක් දුනි. මා ගාථාව නැවැත්වීමි. ඉන් පසු රූප නැන්දලාගේ ගෙදර ගිය චූටි අයියා මහ හඩින් කොක් හඩලා සිනාසෙන්නට වූයේ රබර් වත්ත මැදදී මා බය වී ඉතිපිසෝ ගාථාව කිව් ආකාරය ද රඟ දක්වමනි. රූප නැන්දලාගේ ගෙදර සිටි උපාසක ආච්චිත් සීයල දෙන්නාත් තරඟෙට සිනා සුනෝය. සියල්ලන්ගේ සිනා මැද මා ද බිම බලාගෙන සිනාසුනෙමි. 

“උඹත් මේ කොල්ල බය කොල්ල ඉවර වෙල දැන් හිනාවෙනව. ඌට බය වෙල මොකක් හරි වුනානං“.. කියා උපාසක ආච්චී කියන්නට විය. මා අසලට පැමිණි රූප නැන්දාද මගේ ඔලුව අතගා “ඉතිපිසෝ ගාථාව කියන එක වැරැද්දක් නෙමෙයි පුතේ. ඔය අපේ එකාගේ නොසංඩාල කං ගනන් ගන්න එපා“. දැං ඉතිං පාර මතකයිනේ. වරද්ද වරද්ද ආවම පාරත් මතක් වෙනවා..“ යැයි කීවාය.

ඒ රූප නැන්දලාගේ දිහා තිබුනේ තෙත් ගතියකි. වසරේ වැඩි කළක් එහි වරුසාව පතිත වේ. කඳු ගැටයක් මත වූ උල්පතක සිට වලකට එකතු වූ ජලය බට ඔස්සේ නිතරම ගෙදර ටැංකියට එකතු වේ. ඒ වතුර ඇට මිදුලු දක්වා දිවයන තද සීතලක් ගෙනදේ. එහි ගොස් මා පලමුවෙන්ම කරන රාජකාරියක් නම් නා කියා ගන්නා එකය. මා ඒමට කාලයකට ප්‍රථම අපේ අයියලා ගිය කල ඒ පෙදෙසේ දොල පහරවල් වල ඔවුන් නෑ බවක් කියනු මා අසා ඇත. නමුත් මා ගිය කල දොලපාරවල් වල නෑමේ සිරිතක් නොපැවති අතර නෑම සිදු වූයේ ටැංකි වතුරෙනි. 

ඒ ගෙවල් පිහිටි වටපිටාව මහ රූස්ස කැළයක් මෙනි. අඩි විස්සට තිහට මෙහා මිටි වූ ගසක් කොළක් දැකගැන්ම අමාරුය. පොල් ගස් පවා පළදරන්නේ බොහෝ උස යෑමෙන් අනතුරුවය. ඒ පෙදෙසේ කුඹුරු තිබුනේ අඩුවනි. තිබුන ඒවාද යහමින් එරේ. රබර් වතු තිබුනද තව ටිකක් කැලෑව දෙසට යන විට තේ වතු කිහිපයක්ද හමු වේ. රූස්ස ගස් වලින් වට වූ නිවෙස් වල දවල් දොලහට පවා ඉර අව්ව යහමින් වැටීමක් නොවීය. ඒ ගෙවල වේලීමට ඇති දෙයක් වෙත් නම් ඒවා පඩංගු වල දමා කුඹුරට ගෙනගොස් වේලා ගනී. ගොරක ගම්මිරිස්, සාදික්කා, කරාබු, පුවක් ආදිය ඒ පැත්තේ වැවෙන බෝග ජාතිය. 

ඉඳ හිට නැගෙන සතකුගේ ශබ්ධයත්, රූස්ස ගස් වලට උඩින් හමන සුළඟත්, අඳුරත්,ජන ශුන්‍ය පාලු ගතියත්  නිසා එවකට ඒ පෙදෙසේ දී මනුස්සයකුට බය හිතෙන ගතිය වැඩි බවක් මට සිතේ.  
 ........................................
අඳුරු වූ තොවිල් බිම එළිය වී ඇත්තේ පන්දම් වලිනි. හොඳින් ඔතාගත් පාංකඩ වලට තෙල් දමා ගිනි දැල්වීමෙන් පන්දම් දල්වා තිබේ. කෙසෙල් කොට වලින් තැනූ තොරන් සැරසිලි ආදියද ගොක් කොල වලින් සැරසුනු මල් බුලත් තටු ආදියද කරන යාතුකර්මය අනුවද, පළාතඅ අනුවද වෙනස් වෙයි. බොහෝ යාග හෝම වල උච්චතම කාල සීමා උදා වන්නේ රාත්‍රිෙය්දීය.“ එලි වෙන ජාමෙට හොඳ හොද සෙල්ලං“  යයි කියන්නේ තොවිල් ගැන විය යුතුය. 

දහ අට සන්නිය සහ මා දැක ඇති පහතරට බොහෝ ශාන්තිකර්මාදියේදී යොදාගන්නා ඇඳුම් තද පැහැති ඒවාය. දහ අට සන්නියේ සමහර සන්නි යකුන් කළු පාට ඇඟට ඇලුනු කමිසයක් ඇඳ පැමිනියත් මුහුනට දමා ඇති විශාල වෙස් මුහුන නිසා ඔවුන් දුටුවනම ඇතිවන බියෙහි කිසි අඩුවක් වෙන්නේ නැත.මේ යකුන් ආල වට්ටං දමමින් බෙර කාරයන් සමඟ කොමල කරමින් කතා කරති. බෙරකරු කෙසේ හෝ යකා මෙල්ල කොට ගනී. නමුත් සමාර අවස්ථාවල යක් ඇඳුමින් නටන නැට්ටුවා ලේසියෙන් මෙල්ල වෙන්නේ නැත. 

සරසන ලද භූමියට විටෙකදී යකා පැමිනෙන්නේ රඟ බිමේ ඇති සිටවූ විසාල ගස් ගොන්නක් මත සිටය. ගස් සොලවාගෙන වටපිට බලමින් සෙමෙන් පැමිණෙන යක්කුද අහස ගගුරවාගෙන පොළොව පලාගෙන එන්නාක් මෙන් හූ කියාගෙන කෑ ගහගෙන එන යක්කුද සිටිති. මේ යකුන් කෙතෙක් පැමිණ අඩි උස්සමින් ඔලු වනමින් පැද්දෙමින් දුවමින් බෙර පද වලට අඩි තියමින් පෙරළි කරති.  යක් නැටුම් වල බිය ජනිත කරන එක් විදියක් නම් බෙර නාදයයි. සමුද්‍ර ඝෝෂක බෙරය යනුවෙන්ද හඳුන්වන පහතරට බෙර දෙක තුනක් එක විට වයන විට ඇත්තේ කන් බිහිරි කරවන බේස් නාදයකි. ඔවුන් ගහන පද වේගවත්ව සහ දැඩිව අපේ හදට වදින්නාක් මෙන් දැනේ. 

ඒ යක් නැටුම් වලදී ආතුරයා නැමැති යක්ෂ විනයට හසු වූනේ යැයි සැක කරන රෝගියාගේ මනසට බලපෑමක් කරන්නට සමත් වෙනවා වන්නට ඇත. ආතුරයා පමණක් නොව බලන්නට ආ මහ සෙනගටද විශාල අත්දැකීම් සහ රස ගොඩක් ලබාදීමට තොවිල් නටන්නෝ සමත් විය. අද මෙන් සිනමා, නාට්ටි, ටීටර්, පරිඝනක, දුක(දුරකථන) නොමැති එකල තොවිල් සහ යාතුකර්ම යනු එක්තරා රස ගොඩකි. රස කීවේ හුදෙක් ආතල් එකම පමණක් නොවේ. බය හිතෙන ගතිය, හාස්‍ය රසය, නර්ථනය දැකීමෙන් ඇතිවන රසය, ගායනා සහ බෙර නද ඇසීමෙන් ඇතිවන රසය, කෙල්ලන්ට කොල්ලන් හමු වීමට ඇති අවස්ථාවක් සෙට් වන නිසා ඇති වන රසය, කට්ටියට සෙට් වෙන්නට අවස්ථාවක් වන නිසා ඇතිවන රසය ආදී වශයෙන් සමාජමය අතින් විශේෂ තැනක් එකල තොවිල් වලට සහ ශාන්තිකර්ම වලට අත් විය.

පහතරට දේශීය ශාන්තිකර්මයක් තුල භය කිරීමේ රසය නොහොත් හොරර් ෆිල්ම් බලන විට ලැබෙන ආතල් ගන්නටද කොටසක් බොහෝවිට ඇතුලත් විය. මා දුටු එක්තරා ශාන්තිකර්මයක් තුලදී බෙර නද අතර එක් වරම නැගිට ගත් ආතුරයා(ලෙඩා) දුවන්නට විය. ඔහු නතරකරන්නට තැනූ විට ආතුරයා සැනින් ගසකට පැන එහි අතු වල නැගී අතු පදින්නට විය. බෙර නදට අනුව ඔහු අතු වනමින් කළහ කරමින් සිටියි.  ඔහු සිටියේ භයානක තැනකය. ඔහු වැරදිලා හෝ ඒ වත්තේ වැටෙන් පිට වූයේ වී නම් එය ආතුරයාට කෙලින්ම බලපාන අසුබ නිමිත්තක් බව බොහෝ දෙනා අදහන ලදී. එබැවින් ආතුරයා අල්වා ගන්නට හැඩි දැඩි පුරුෂයෝ රොක් වූහ. 

දෙමළ සිනමා පටියක දහයක් අල්ලාගෙන සිටියත් එක්වරම නැගිටින වීරයා මා මගේ පියවි ඇසින් දැක්කේ එදාය. කෙසඟ පුද්ගලයෙකු වූ ආතුරයාට එවෙලේ තිබුනේ මහ පුදුම බලයකි. ඔහු සියලු දෙනාම ගසා බසා දාගෙන නැගිටියි. දුවයි. ගස් උඩ නගී. එතැනදී ඇතිවෙන බිය යක් ඇඳුම් ඇදගත් අය දුටුවිට ඇතිවන බියට වඩා සැබැවින්ම වැඩිය. එසේම ඒ සිද්දිය පුරාවට යක් බෙර ශබ්ධයද දැඩිව ඇසුනි. හත් අට දෙනෙකු විසින් අල්ලා ගත් ආතුරයාට මතුරන ලද පැන් ස්වල්පයක් ඉසීමෙන් යන්තමින් ආතුරයා මෙල්ල කරගත හැකි වීය. 

චලන රූප ලෙස යොදාගත් නළුවන් මගින් භය ජනනය කරන අවස්ථා ශාන්ති කර්ම වල සුළබ විය. පංසල් වල ඇති අඹන ලද පිළිම සහ අඳින ලද රූප දැක මිනිසුන් සහ දරුවන් බිය වූ අවස්ථා මා එකල අසා ඇත. අපේ පැත්තේ තිබු එක් පංසලක තිබූ යක්ෂ රුවකට නිතර දරුවන් බිය වූ නිසා ඒ චිත්‍රය උඩ සායම් අතුරා දැමීමට පංසලේ ලොකු හාමුදුරුවන් තීරනය කොට තිබුනි. අද මෙන් ස්වයං විනෝද උපාංග බහුල නොවූ එකල ජනයා කතා කීමටද ගෙතීමටද ඒවා රසකරමින් ඉදිරිපත් කිරීමටද දක්ෂයෝය. ඔවුන් කතා කියන විට ස්වරයෙන්ද, මුහුනේ ස්වභාවයෙන්ද, අත් වලින් කරන රඟ දැක්වීම් වලින්ද කතාව වඩාත් තාත්වික වෙයි. යකුන් ප්‍රේතයින් ගැන කියනවිට ඒ කියන අයගේ ඇස් ගෙඩි ලොකු වී කට පලල් වී යකා මෙවැන්නැකැයි පෙන්වීමට ඔවුන් උත්සාහ ගති. ඔවුන් වැන්නන් අදද සිටියත් ඔවුන් වැනි සතර අභිනයේ අගතැන්පත් අය රූපවාහිනියට වද්දා නොගන්නේ ඔවුන් සතුව සහතික කිසිවක් නොමැති නිසා වන්නට ඇත.

ව්රොන් ටර්න්(Wrong turn), ඩ්‍රැකියුලා(Dracula) , නයිට් මරේ(A Nightmare on Elm Street), එවිල් ඩෙඩ්( Evil Dead) , ආදි භූතයින් සිටින කතාන්දර ඇතුලත් බටහිර සිනමා පටි බලන අපි අද ඒ භය වීම ලබාගනිමු. එකල අපේ පැරැන්නෝ ඩෝබි ඩිජිටල්, විසල් පුලුල් තිර, දෘෂ්‍ය ප්‍රෙයා්ග රහිතවම සිය භය වීමේ ආතල් එක පියවි ඉන්ද්‍රියන්ගෙන්ම ලබාගත්තෝය. සුද්දාගේ රටේ හැදෙන ඒ බිය ජනක සිනමාපටිවල සිටින ඩ්‍රැකියුලා චරිත අදහන අද දරුවන් දහ අට සන්නියක යකෙකු රූපවාහිනියකින් වති නොදකිති. ඒ මහා යක්ෂයින්ගේ නිධාන කතා නොදනිති. යකුන් විසින් පෙර කළ කරන ලද අනර්ථයන් සහ අර්ථයන් සම්බන්ධ කතාන්දර නොදනිති. 

යම් දෙයක් බටහිර කියා උඩ තබාගැනීමවත් දේශීය යැයි කියා වන්දනා කිරීමවත් බුද්ධිගෝචර නොවේ. නමුත් ඩ්‍රැකියුලා සත්‍යකැයි කට ඇරගෙන මුව අයා  බලන මිනිසුන් තොවිල් නම් මහ පච ගොඩකැ‘යි ඉවතලීම හාස්‍යයට කරුණකි. 

සොරයාට ගල් ගැසීම the stoning of soraya

රිසානා නෆීක් කියන්නෙ අඩු වයසින් සෞදියට ගිහිපු ගැහැනු ළමයෙක්. එයාගෙ අතින් වුන අත් වැරදීමකට එයාගේ හිස කඳින් වෙන්කරන්න කියලා සෞදි රජයේ නීතිය අනුව දඬුවම් නියම කලා. සෞදි රජතුමාට අපේ රජතුමා ඉල්ලීමක් කලත් රිසානා නෆීක් නන්නාදුන රටක, නන්නාදුනන නීතියකට යටත් වෙලා මැරුනා. සෞදි නීතිය පදනම් වෙන්නෙ ඉස්ලාමීය ෂරියා කියන නීතිය. ගොඩක් ඉස්ලාමීය රටවල් ෂරියා කියන කෝරාන නීතිය භාවිත කරනවා. 

සොරයා කියන්නෙ ඉරානයේ කඳුකර ගමක වසන දරුවන් හතර දෙනෙකුගේ අම්මා කෙනෙක්. ඇය ඇගේ සැමියාගෙන් දැඩිව හිංසාවට ලක්වෙනවා. සාමාන්‍ය සමාජයක සිද්ධ වෙන්න ඕනි සොරයා කියන ගැහැනියට සැමියාගෙ හිංසාව නැතිවෙලා ඇයට සාර්ථකව පවුල ගෙනියන්න සමාජය සහ නීතිය උදව් කරන්න එක. නමුත් සොරයා ඉන්න ගමේ දේශපාලනය සහ සංස්කෘතිය අහිංසක සොරයාට හරස් වෙනවා. සොරයා අහිංසකද නැද්ද කියලා හරියටම කියන්න බැහැ. නමුත් සොරයා මුහුන දෙන අත්දැකීම් ඉතාම කටුකයි. 

ස්ටෝනින් ඔෆ් සොරයා කියන මේ චිත්‍රපටිය තුල කියවෙන්නෙ ඉස්ලාමීය දැඩි නීති රීති පවතින ඉරානයේ ගමක සිදුවීමක් ගැන. ඒකෙදි ගැහැනියකට ගල් ගසා මරාදැමීම කියන අමානුෂික සිද්ධිය සහ ඒ ගල් ගැසීමේ තීන්දුව ලැබීමේ පිලිවෙල ගැන මනා කතාවක් ඉදිරිපත් වෙනවා. මම කඩුවෙන් ගහලා දඩුවමක් විදියට මරන සිද්ධියක් මුලින්ම දැක්කෙ රිසානාගේ සිද්ධිය කාලෙ ඉන්දුනීසියානු ගෑනු කෙනෙක්ව මරන යූ බට දර්ශනය. මේ ෆිල්ම් එක කුඩා කතාවක් වුනත් විශාල සමාජමය අතින් පුලුල් කතිකාවතතක් ඇති කරනවා. 

මුස්ලිම් ආගමට විරුද්ධ අයට මේ ෆිල්ම් එක ගොඩක් වටිනවා. ලංකාවෙත් එහෙම අය කන්ඩායමක් ඉන්න නිසා එයාලටත් මේක බලලා ගොඩක් ලේ කෝපකරගන්න අවස්ථාවක් ලබාගන්න පුලුවනි. ඉස්ලාම් කියන්නෙ දැඩි නීති සහිත ආගමක්. කුමන ආගමක් වුවත් අදහන්නෙ මනුෂ්‍යයින්. මනුෂ්‍යයින්ගේ ජීවන ස්වභාවය කාලය අනුව නීති පද්ධති වෙනස් වෙන්න ඕනි. දැන් ඉස්ලාම් ආගම අදහන අන්තවාදී අය ෂරියා නීතිය ගේන්න ඕනි කියලා ලොකු උනන්දුවක් ඇතිකරගෙන ඉන්නවා. කුරානය සම්පූර්ණයෙන් කියවා අවබෝධ කරගත් අයෙක්ට සම්පූර්ණයෙන් සහතික වෙන්න පුලුවන්ද ඔබකුරාණය අනුවම ජීවත් වෙනවා කියලා? මම හිතන්නෙ අදකාලෙ ඉස්ලාම් ආගම අදහන බොහෝ දෙනාට ඒකට ඔව් කියල උත්තර දෙන්න බැහැ. මොකද අපි මිනිස්සු විදියට නොදැනුවත්ව හරි අපි අතින් වරදක් වෙන්න හැකියාවක් තිබෙනවා. ඉතිං ඔබ අදහන පොත අනුව ඔබ විශ්වාස කරන පොත අනුව ඔබට සියයට සියයක් ජීවත් වෙන්න බැරිනම් ඔබට තියෙන අයිතිය මොකක්ද පොතේ තියෙන දඩුවම් ඒ විදියටම අකුරටම මිනිස්සුන්ට නියම කරන්න..

පොඩි වෙබ් අඩවියක් තිබෙනවා ජනසංසදය කියලා.අපේ රටේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන මහත්වරු නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආකාරයේ තියෙන කැත ගතිය මේ ජනසංසදය අඩවියේ තිබෙනවා. මිනිහෙකුට දෙන්න පුලුවන් කැතම ආකාරයේ දඩුවම් දෙන්න අපේ රටේ පොලිස් නිළධාරින් පෙළඹුන අවස්ථා තිබෙනවා. ලෝකෙ කොච්චර ඉස්සරහට ගියත් තාමත් අපේ සමාජයෙ පොලිසිය සහ නිතිය කියන්නෙ මහ අමුතු දෙයක්. පොලිසිය පොඩි මිනිහාට සලකන විදියට නෙමෙයි යමක් කමක් ඇති මිනිහාට සලකන්නෙ. අපේ රටේ ෂරියා නීතිය නැහැ. නමුත් ඉඳලා හිටලා ඒ වගේ සිදුවීම් වාර්ථා වෙනවා. පහුගිය කාලෙ සුද්දෙක්ට ගහලා මරලා ඒ යාලුවෙල හිටිය කෙල්ලත් දූෂනය කරපු කතාවක් තංගල්ලෙන් වාර්ථා වුනා. ඒ ගම්බද ලොක්කා හිතන්න ඇත්තෙ පොරට පිටරට මිනිහෙක් මරන්න තරම් නීතිමය හැකියාවක් තිබෙනවා කියලා. ඉතිං ඒහෙම නීතිමය බලයක් නැහැය. ඌ කලේ වරදක්ය කියලා දැනෙන්න නම් මිනිහා හිරේ යන්න ඕන. අඩුවශයෙන් මිනිහා දරපු ප්‍රාෙද්ශිය නිලයෙන් හරි ඉවත් කරන්න ඕනි.  නමුත් එහෙම වුනේ නැහැ. ආන්ඩුවෙ ඉහලම තැන්වල ආනුභාවය අනුව අපිට බැලූ බැල්මට පේන්නෙ මිනිහා කල වැඩේ හරිය කියන්න වගේ හැසිරීමක්. 

මං එක් කාලෙක උසස් අධ්‍යාපන ආයතනයක ඉගෙනගත්තා. ඒකෙ සැරට රැග් එක තිබුනා. රැග් එකට ඒ නම කියන්නෙ නැහැ ඒකට දැන් කියන්නෙ පරිවාසය හෝ වෙන නමක්. ළමයින්ට කුනුහරුපෙන් බනිනවා. ළමයින්ව කැත විදියට විහිලුවට ලක් කරනවා. ශාරීරික දඩුවම් ලබාදෙනවා.. මේවා දකින කිසිම අධ්‍යාපනයක් නැති ඒ ආයතනයේ වැඩකරපු පිරිසිදු කරන මිනිස්සු ගෑනු සමහර දෙනෙක් කඳුලු පිරුනු ඇස් වලින් අර ලමයිට වෙන හිරිහැර වෙලාවකට බලාගෙන ඉන්නවා. සමහර ලෙක්චර්ස්ල සීනියස්ල මේවා දැනගෙන හිටියත් එයාලගේ කන් ඒ වෙලාවට වැඩකරන්නෙ නැති විදියට තමයි එයාල ඉන්නෙ. 

මාසයක් දෙකක් රැග් එක තිබිල කුනු වතුර බාල්දි ඔලුවට හලලා වැඩේ ඉවර කරනවා. ආයිත් තව අවුරුද්දකින් බැලුවාම ඒ ළමයිම ඊළග බැජ් එකට රැග් එක දෙන්න පෝලිං ගැහිල ඉන්නවා. කලිං රැග් එකේදි ඉතාම අමානුෂික විදියට හැසිරුන ළමයින්ට කැතම වචනයෙන් බැනපු ලොකු සද්දයක් තියෙන කටවල් තිබුන අයියලයි අත්වල රැග් එක කාපු නංගිල එල්ලිලා පෙම් කෙල කෙල ඇවිදිනවා පේනවා. ඒ විදියට ඒ සංස්කෘතිය විශ්වවිද්‍යාල උප සංස්කෘතියක් කියලබෝඩ් එකකුත් එල්ලගෙන ඉස්සරහට අරගෙන යන්න අර බුදධිමත් සිසුන් පෙල ගැහිල ඉන්නවා. නමුත් යාන්තං ඉස්කෝලෙ ගිහිපු වැසිකිලි පිරිසිදු කරන රැකයාව කරන මිනිස්සුන්ට තේරෙනවා මේ උසස් පෙල සමත් වෙලා තේරිල ඉන්න උගත් ළමයි කොරන්නෙ සහ කරනකල් බලං ඉන්නෙ මහ අමානුෂික දෙයක් කියලා.

දෙවන ලෝක යුද්ද කාලෙ සමහර ජර්මන් උගතුන් බුද්ධිමතුන් පවා යුදෙව් ජාතිකයන් තොග ගනනින් මැරෙන එක දිහා ඇහැ කන වහගෙන බලාගෙන සිටියා. ඒවාට අනුබල දෙන්නත් ඇති. ඒ ගෑස් කාමරවල මිනිස්සු මරන්න ගෑස් නිකුත් කරපු අය තමුන් මහා විශාල රාජකාරියක් කරනවා කියලා හිතන්නත් ඇති. ඒ කාලෙ ඒකට විරුද්ධ වුන අය ගැන හිට්ලර්ගේ හමුදාව විතරක් නෙමෙයි ඒ සමාජයේම බහුතර මිනිස්සු විරුද්ද වෙන්න ඇති. 

වත්මන් ඉස්ලාමීය සමාජයන් තුලත්  ඒ නීති වලට විරුද්ධ මිනිස්සු ඇති. නමුත් හිතේ තියෙන විරෝධය ගතින් දක්වන්න ගියොත් වෙන්නෙ ජීවිතේ නැතිකරගන්න. යුක්තිය සාධාරනය වටා මිනිසුන් ඒකරාශී වනවාට වඩා ඉතාම ඉක්මනින් මිනිස්සු ගෝත්‍රිකත්වය ජාතිකත්වය වටා ඒකරාශී කරගන්න පුලුවන්. මිනිස්සුන්ට එහෙම වෙන්නෙ අවුරුදු දාස් ගානක් වනාන්තරේ පොඩි පොඩි ගෝත්‍ර විදියට ඉදලා අවසාන අවුරුදු සිය ගණන පමණක් අපි ගෝත්‍රිකයන් නොවුන නිසා වෙන්න ඇති.

සොරයා දිහා බලලා ඉස්ලාම් ආගමට ගල් ගහන්න ගල් ලෝඩ් කරගන්න පුලුවනි. සොරයාට ගල් ගහන මිනිස්සු  කිලෝ 1.2කට ආසන්න  මොළයක් තියාගෙන ගල් ගැසීම ඒ තරම් උද්යෝගයෙන් කරන්නෙ ඇයි කියලත් හිතලා බලන්න.

සොරයාට ගල් ගැසීම.  

කිහිපදෙනෙක් එක්ක එකතුවෙලා චිත්‍රපටි ගැන කතා කරන්න චිත්‍රපටි පිස්සෝ කියලා ගූගල් ගෘෘප් එකක් අටවගෙන තියෙනවා. ඒකෙ මාත් ඉන්නවා. කැමති අයට පුළුවන් ඒකට ඇතුලත් වෙලා චිත්‍රපටි ගැන අදහස් හුවමාරු කරගන්න. 

ලියවැල් දෙක ගස ඔතාගනීද

මූද අයිනෙ ඉන්නව නාකි මිනිහෙක් ..හැමදාම මූදු හුළඟ වදින මායිමේ ඉන්නෙ. මිනිහා හැමදාම දකිනවා මුහුදෙ නාන විදේශිකයො. පෙම් කරන ජෝඩු.. ළමයි හැමෝම ඇවිත් මුහුදෙ නානවා. ගෙවල් වල බල්ලො පවා වෙරළට එක්කරං ඇවිත් සෙල්ලම් කරනවා. මේ මනුස්සයාට තිබුනෙ මුහුද ගැන බයක්ද? නැත්තං සබකෝලයක්ද? මුහුද අයිනෙ ඉඳන් හැමදාම මුහුද දිහා බලං හිටියට මේ මනුස්සයට රැල්ල පාගන්නවත් කිසිම උනන්දුවක් තිබුනෙ නැහැ. අනික බලෙන් මුහුදට උස්සං යන්න තරං යාලුවන්ට නෑයින්ට උවමනාවක් තිබුනෙත් නැහැ. හැමෝම හිතුවෙ මිනිහ ඔය මුහුද අයිනට වෙලා හුලං වදිනකං ඉන්න වෙලේ කවුරුත් නැති කාරුත් නොදකින වෙලාවට හරි මුහුදු වතුර ටිකක් නානව ඇති කියලා.

මූදෙ නාල එන අය මූදට යන අය එක්ක ගොඩක් සම්බන්ධකම් මේ නාකියට තිබුනා. නමුත් මිනිහා මුහුදු වතුරට බයයි කියලවත් මුහුදු රැල්ල පාගල නැහැ කියලවත් කාටවත් කිවුවෙ නැහැ. මුහුදු රැලි ගැන කතාකරනකොට මිනිහත් පැනලා තමුන්ට හැකි පමණින් අදහසක් දානවා. ඉතිං කස්ටිය හිතුවා මිනිහා පේන්නෙ නැති වුනාට ඉස්සර හරි රැල්ල පාගන්න ඇති කියලා. රැල්ල මිනිහට අපිට තරං ආතල් නැතුව ඇති. කියලත් කස්ටිය හිතුවා. නාකියා ඇත්තටම මුහුදට ආසයි. රැලිවලට පෙරලිලා නාන්න හරි ආසයි. ඒත් ඒ හැම එකටම වඩා ඉදිරියට අඩියක් තියලා රැල්ල ලගට යන්න මහ පුදුමාකාර බයක් නාකි හිත ඇතුලෙ ගල්වෙලා කොන්ක්‍රීට් වෙලා තියෙනවා.

මටත් ප්‍රේමය කියන සංසිද්ධියම අර නාකිය දකින මුහුද වගේ..නහය ළඟින් කට ගාවින් ඇදුනත් ප්‍රේම කරන අය දස අතින් දැක්කත්, ප්‍රේමය ගැන තියෙන කවි කතා නාට්ටි සිනමා පටි සිය ගනන් බැලුවත් මට ප්‍රේමය කියන්නෙ ආගන්තුක දෙයක්. හරියට අර මිනිහ මූද ගාවට වෙලා නාන අය දිහා බලං හිනාවෙවි කමෙන්ට් කර කර හිටියට මිනිහා කවදාවත් රැල්ල පාගල නැහැ වගේ. මුහුදු වතුර ටිකක් කකුලට වැටුනම ඇග වටේ යනකොට කොච්චර සීතල ඇත්ද. ඒ වගේම රාගී දෑසින් මගෙ ඇස් කෙවනි ඇතුල බලන යුවතියක් මාව වෙලාගෙන “ මං ඔයා හිතනවාටත් වඩා ඔයාට ගොඩාක් ආදරෙයි පැටියෝ “ කියනකොට මොන තරම් සනීපයක් ඒ පෙම්වතුන්ට දැනෙනව ඇතිද? සිනමා පටියක් ඇතුලෙ නවකතාවක සාරුක් කෙනෙක් දම්මි සුගත් කෙනෙක්ට ආශක්ත වෙලා ඒ විඳීම විඳිනවට වඩා සිරාවටම ඒ ආලය දැනෙන කොට කොයි තරම් අමුතු හැඟීමක් දැනෙනව ඇත්ද? අනේ අදත් බැහැ අදත් හරිම හීතල දවසක්.බාගෙදා මුහුදු වතුරත් හීතල ඇති. මගේ නාකි හිත හැමදාම මගේ ළඟින් ඇදෙන කෙල්ලො දිහා බලලා හීල්ලුවා.
ඉස්සර ඩබල් කෙහෙල් ගෙඩි කනකොට අපේ නෑනලාට නංගිලාට හෙම අම්මල වැඩිහිටියො ඩබල් කන්න දෙන් නැහැ. මොකද ගෑල්ලමයි ඩබල් කෙහෙල් කෑවම ඩබල් බබාල ලැබේවිය කියලා වෙන්න ඇති. බාගෙදා මිනිස්සු දෙන්නෙක් කසාද බැදගන්න ලැබෙයි කියන බයටත් වෙන්න ඇති. උන්ට කන්න නොදුන්න ඩබල් කෙහෙල් මං පැනල කෑවා. කෑවට මොකද දැන් තමයි රගේ තේරෙන්නෙ. මේ මා සම්බන්ධව එන ප්‍රේම සිද්ධි දාමයේ එන තවත් එක ඩබලක් විතරයි. ඇයි ඒ ඩබල්ම එන්නෙ. ඩබල් කියන්නෙ කෙල්ලො දෙන්නෙක් එකතුවෙල අර ටිබල් වල වගේ අපිව කන්න හදනවාට නෙමෙයි. එකම කාලෙකදි ආදරය කරන්න කෙල්ලො දෙන්නෙක්වම සෙට් වෙන එක තමයි මට අනුව ඩබල්. මේවා ආදරද? අනේ මන්දා. ඌට උගේ නොවන උගේම ආදරයක් නැති නිසා කොට්ටෝරුව වගේ හැම එකටම අනින්නයි බලං ඉන්නෙ. බාහිර නිරීක්ෂකයො හෙම කියනවාත් ඇති.

අක්කා නංගී, යාලුවො දෙන්නෙක්, නෑදෑවියක් සහ යාලුවෙක්, මිස්ලා දෙන්නෙක්, ආදි වශයෙන් මට කරුණාව දක්වපු ඩබල් ගොඩායි. ඒ අතරින් ඔය ඩබල් හේතුව නිසාම නැතිවෙලා ගිය කතා තුන හතරක්ම තියේ. සමාර අය පුදුම අකමැතියි එහෙම ආදරේ හඳුන්කූරු විකුනන්ට වගේ හැමෝටම බෙදන අයියලට. එයාල වංචාකාරයො. ඒත් වංචාකාරයින්ගෙන් නියම වංචාකාරයා කියලා අදුනගන්න ලැබෙන්නෙ වංචාව හරියට කොරාගන්න දන්නෙ නැති මං වගේ උන්. හරියට කොරන උන් හරියට දක්ෂ ඩෙංගු මදුරුවො වගේ..ඇන්නා වෛරසේ දුන්නා පැන්නා.

අචලා සහ ගයනි කියන්නෙ දෙන්නෙක්.කාල දෙකක මං සම්බන්ධ වෙලා ඉන්න කන්තෝරුවකට වැඩට ආපු ට්‍රේනින් කෙල්ලො දෙන්නෙක්. දෙන්නම නිලියො නෙමෙයි. ඒත් ගමේ කෙල්ලො තරම්ම කුලෑටිත් නැහැ. සිංහලෙන් කිව්වොත් සංවර්ධනය කලොත් හොඳ ගනන් වලට විකුනත හැකි ඉඩං කෑලි දෙකක් වගේ. වැඩිය මේක් අප් දාන්න විච්චූරන කරන්න උන්ට සල්ලි නැහැ. ඉගෙනගන්න සහ වෙනත් වැඩවලට ලොකු ගනන් වලිං වියදං වෙන නිසා සහ අවුරුදු විසිගනන් වල යැපෙන්නන් වන නිසා ඔවුන්ගේ අතමිට සරු නැහැ. ඔවුන් අයිති මධ්‍යම පන්තියට නිසා ඔවුන්ට ලොකුවට සල්ලි විසික් කරන්න හැකියාවකුත් නැහැ. ඈතින් දැක්කත් කෙල්ලො කියන්න පුලුවන් මට්ටමේ ගැහැනු ලලනා ලක්ෂන දෙන්නාටම තිබුනා. සිංහබාහු එකේ සිංහයා විස්තර කරනවා වගේ නිය මේමයි, දත් මේමයි, ලොං මේමයි,කේසර මේමයි. කියලා මට විස්තර කරන්න බැහැ. කොහොම වුනත් දෙන්න කෙල්ලො දෙන්නෙක් විදියට ටිකක් ලස්සන තියන ආඩම්බර නැති කෙල්ලො දෙන්නෙක්. දෙන්නම එකම ජාතියෙ විශයකට ට්‍රේනින් ආපු දෙන්නෙක්.

කලිං ආපු අචලා සහ ගයනි අතර ගතිගුන වෙනසක් නම් එහෙමටමලොකුවට නැහැ. හැබැයි ගයනි වයසින් අවුරුදු හතරක් විතර අචලාට වඩා අඩුයි. ඒ නිසාමද මන්දා ගයනි පොඩි දේටත් මහ ලොකුවට කලබල වෙනවා. දවසක් පොඩි විහිලුවක් දුරදිග ගිහින් ඉස්ටෙපල් පින්ස් ගහන මැසිම අරගෙන මට ගහන්නත් ගියා. ගැහුවෙ නැහැ. මොකද එයාට ක්ෂනයකින් මේක කන්තෝරුවක් කියලා මතක් වුනා. අචලා ලොකු වේදනාවක් කරේ තියාගත්ත ගෑනියෙක්. අචලාගේ තියෙන සුන්දර කෙලිලොල් ගතියට හරියන්න මිනිහ සෙට් වුන් නැහැ. ඒකිගෙ කොල්ල මහ වාතයක්. පොඩි මැසේජ් එකක් ලීක් වුනත් පොරට සැකයි කෙල්ල ගැන. පවු කෙල්ල. ඒ නිසාම අචලා මාව හමුවෙන හැමවතාවෙම ගොඩක් හිනාවෙලා ඉන්න බලනවා. ගොඩක් වෙලාවට ඒ පෙම්වතා ඩයල් එක අනුවම පුරෝහිතයෙක් වගේ හැමතිස්සෙම කෙල්ලට උපදෙස් දෙන මොඩල් එකේ පෙම්වතෙක් වෙන්න ඇති.

ගයනිගේ එකා මොන වගේද කියල දන් නැහැ. ඒත් එකෙක් ඉන්නවා. ගයනිලාගේ යුගය අදට අයිති එක මේ දෙන්නම චූ කරන්න යන ඒවා පවා මැසේජ් වලිං කොල්ලන්ට කියන ඩයල් දෙකක්. ටේනින් ආපු මුල් දවස් වල හැමදේම වෙන්ඩ සැමියාට කියනවා. පස්සෙ ඒක ටික ටික අඩුවුනා.

අචලා හිටපු මාස හය ගෙවිල ගියාට මොකද එයාට ඩිග්රිය ඉවර වෙලා පොඩි කන්ට්‍රැක් පිරියඩ් එකකට ආයි අපෙ කොම්පැනියෙම වෙන තැනකට එන්න ලැබුනා. එහෙම අචලා අපේ සෙක්සන් එකෙනුත් ගිහින් මාස ගානක් ගියාට පස්සෙයි ගයනි ආවෙ. ගයනි අචලා ගැන දැනගෙන හිටියා. ඒ වෙනකොට අපේ ඔපිස් වල ඉන්න අල ගෝනි වගේ බඩවල්, අලි සයිස් කෙහෙල් කොට වගේ කකුල් වතුර පුරෝපු සොපින් බෑග් වගේ එල්ලෙන තන් සහිත නාකි වෙමින් පවතින ගෑනු ටික ගයනිට කේලම් කියල තිබුනා මං ගැන. ඒ වගේ සෙම පිරුන මස් ගොඩවල් වලට ලයින් දානවට වඩා හොඳයි හැන්දෑවට පාන් බේකරියක පිටි අනන්න යනවා.

අවුට් ඔෆ් ෂේප් ඇඟ කෑල්ල අමාරුවෙන් කලිසම ඇතුලට දාගෙන ඒකට බැරල් බාගයක් වගේ හරියට රවුං වෙච්චි බ්ලවුස් එකක් ගහගෙන එන මේ ගෑනු හිතන්නෙ බඩු කියලා. ඇත්තටම අපේ කොම්පැනියේ මේ නාකි වෙමින් පවතින බැරල් වලට වාහන ඕඩර් කරනකොට තවදුරටත් වාහන වලට වායු බැලුන් අවශ්‍ය නැහැ. මොකද ඒ කර්තව්‍ය පිනිසම නිමවුනු විසල් බඩක් ඒ බොහෝ දෙනාට උරුම වෙලා තිබෙනවා. ස්ත්‍රියකගේ ඉදිරිපස ශරීරයේ ඇති වටකුරු පියරුරු වල දසුනින් පුරුෂයින් කුලප්පු වන ගතියක් තිබෙනවා. ඒ නිසාමදෝ මන්දා මේ නාකි ගෑනු ටික වටකුරු විශාල බඩක් බොහෝ විට හොඳට නඩත්තු කරනවා.

 අපේ ඔෆීෂියල් වැඩක් කරගන්න පොඩි පොතක් දානවා හැර..   උන් දිහා බලලා මනසට වින්දනයක් ගන්නෙ කෝමද ? බැහැ නෙව ඒක කොරන්න. ඒනිසාමද මන්දා ට්‍රේනින් එන පුංචි කෙල්ලන්ට පතිවත රැකගන්නා සැටි ගැන මුං ලෙසන් දෙනවා ආපු දවස්වලම. ඒ මදිවට බයකරනවා. ඒ අයියා මාර ගතී, ඉඩ දුන්නොත් ඇන පනිතී කියලා නරක කතා කියනවා. ඉතිං කෙල්ලො සේප් කරගන්න අපිට තව ලොකු බලයක් යොදන්න වෙනවා ඔය තත්වය මත.

කෝමහරි ගයනි ෂේප් වුනා පලවෙනි දෙවනි දවසෙම. මීට කාලෙකට පෙර අචලා සෙට් වුනා වගේම. වැඩි දෙයක් නැහැ.අපි කන්තෝරුවෙ වැඩ නැති වෙලාවට කතා කරමින් ඉන්නවා. කඩවලට තේ වතුර බොන්න යනවා. එක එක දේවල් ගැන කතාකරනවා. හිනාවෙනවා. මේ අතර අපේ අචලා ඉන්නෙ වෙන තැනක. ඉදලා හිටලා මගකදි හමුවෙනවා ඇර අචලා මට මුනු ගැහුනේ හෙන අඩුවෙන් පහුගිය කාලෙ. ඒත් අලුත් ළමයෙක් මෙතන්ට අාව දවස්වලම වගේ මට කෝල් එකක් ආවා. වෙනත් විස්තර ගානක් කතා කරලා කෝමද අලුත් කෙනා කියලත් ඇහුවා.

අචලා පෝන් එකක් ගත්තා. එයා සෙටිං ගැන දන්නැහැ. මං ඒවා හදලා දුන්නා. අචලාට සිංදු ඕනි වෙලා තිබුනා. මං මං ගාව තිබුන හත් පරන පෝල්ඩර් ටික ගිහින් දුන්නා. ඒකටත් ගොඩක් තෑන්ක්ස් කලා. තව අචලට ඕනි වෙලා නත්තලට නෑයින්ට ඇදුන් ගන්න මා්ත එක්ක කඩවල් ගානෙ පැය දෙකක් විතර රස්තියාදු වුනා වෙනදට එන යාලුවත් නැතිවම. මේ හැම දෙයක්ම සති දෙක තුනකට වුන දේවල්. අචලා මොකක් හෝ කරුණක් නිසා හෝ ඉතාම අහම්බෙන් හෝ ආයෙත් මාත් එක්ක සම්බන්ධ වෙනවා. දැන් හැමදාම හවස හෝ උදේ තේ බොන්න යන්නෙ අචලා එක්ක. ඒ වගේම අනිවාර්යෙන් කෝල් එකකුත් එනවා.

ඔය අතර ගයනි මේ හැමදේම දන්නෙ නැතත් යම් යම් දේ දන්නවා.දවසක් ගයනි එක්ක කතා කර කර ඉන්නකොට සින්දු තියෙන චිප් එක අරං එන්න පුලුවන්ද කියලා අචලා කතා කරලා ඇහුවා. එදා ඉදලා ගයනිටත් සිංදු අහන්න ඕනි . ඒ මදිවට එයාටත් චිප් එකම ඕනි. කලිං හිටිය අචලගේ ටේනිං රිපොට් එකෙන් බාගයක්ම මගේ. කාලයක් ගයනි කිය කිය හිටියෙ ඒකටම පොඩ්ඩක් වෙනස් කරල අලුත් එක ගහනවා කියලා. ඒත් ලගදි කියනවා. මං අලුත්ම එකක් හදන්න යන්නෙ. ඔයා මට සපෝට් කරන්න ඕනි කියලා. ඇයි දෙයියනේ මැසින් එකේ බබා වගේ සොෆ්ට් එකක් තියෙද්දි අලුත්ම එකක් හදන්න යන්නෙ.

ඔය අතර ගයනිටත් කොහේද නැති තේ වතුර බොන්න යන අමාරුව වැඩි වෙනවා. කන්තෝරුවෙ වැඩ අඩු නිසා ඉතිං ඔය ඩබලක් එක්කම තේ බොන්න යත හැකි. ඒත් සමාර දවසට තේ වතුර තුනක් බොන්න වෙන වෙලාවල් තියෙනවා. තැන් තැන්වල ගිහින් තේ බීල ඇවිත් කන්තෝරුවෙ තේ එක එපා කිව්වොත් ටික දවසක් යනෙකොට මූ එලියෙන්ම බොයි.. මූට තේ ඕනි නැහැ කියල මාක් කරාවි. ඒ නිසා ඒකත් බොනවා. .

අචලා ඉන්න තැන ටිකක් වෙලාවට තමයි වැඩ. ඒක හොදට ගියා. මොකද අචලා එන්නෙ එකම වෙලාවකට. ගයනි ඉන්නෙ අපේම වෙනත් ලොකේෂන් එකක නිසා එතන කොයි වෙලාවත් එකයි. අපි හිතං ඉන්න ලෝකෙ මේ ට්‍රේනර්ස්ල නැහැ. වර්ඩ් වල දෙයක් කරන්න කිව්වාමත් ටූල් එක හොයාගන්න බැරිව සමාරවිට එලෝ මෙලෝ නැතිව ඉන්නවා. ඒ වගේ වෙලාවට මට මවුස් එකෙන් අල්ලලා කී බෝඩ් එක ඔබලා කියල දෙන්න වෙනවා. දැන් තේරුනාද කියල මූන හරවනකොට කෙල්ල ඇස් දෙක දිහා බලනවා. සමහර වෙලාවට ගයනි හරිම මුරන්ඩුයි. ඇස් ඉවතට ගන්නෙම නැහැ. එතකොට මම පරාද වෙනවා. අචලා නම් ඉස්සර පොඩ්ඩක් එහෙම වුනත් ඇස් දෙක අයින් කරගන ආයිත් හොරාට හොර බැල්ම දාගෙන ඉන්නවා.

මෙහෙම වෙන්නෙ අර ඛාන් වගේ මම ලස්සන නිසා නම් නෙමෙයි. අපේ කොම්පැනියෙ ඉන්න තරමක් ඉන්නෙ නාකි. ටිකක් හරි වයසක තරුණයො හරි ඉන්නෙ අපි තමයි. ට්‍රේණින් නංගිලාට කතා කරන්න හිනාවෙන්න ගනුදෙනු කරන්න පිරිය සෙට් එකක් විදියට ඉන්නෙ අපි තුන හතර දෙනෙක් විතරයි. එතනිනුත් මාව ටිකක් අල්ලලා යනවා. මොකද මට දැන් මෙතන වෙන ඕනි දෙයක් සරලව කියල දෙන්න පුලුවන් මගේ එක්ස්පීරියන්ස් එක වැඩි නිසා.

මේ ප්‍රේම හුටපටය ඇතුලෙ තියෙන්නෙ බහු අස්‍ර ගොඩක්. මේවා සම කෝනී ත්‍රිෙකා්ණ කියල ගන්න බැහැ. ගයනිටත් අචලාටත් එයාලගේ ඔරිජිනල් කනෙක්ෂන් එකට වඩා මේ අලුත් හොර වයි ෆයි එකේ පොඩි ආතල් එකක් දැනෙනවා. ඒකත් වැඩිවෙලා තියෙන්නෙ තරඟකාරියො දෙන්නෙක් ඉන්න නිසා. කෝමහරි මූද අයිනට වෙලා කවදාවත් වැල්ල පාගපු නැති මට ඈතින් කුණාටුවක් පේනවා. සමහර විට දැන් සතියකට ඉස්සෙල්ල පිලිපීනෙ මූද අයිනෙ හිටපු නාපු නැති අය, 2004 සුනාමිය වෙලේ මහුදු අයිනෙ හිටපු මූදට පයක් නොගහපු අයට වගේ මටත් මේ අයහපත් කාලගුණය නිසා මූදු වතුර පාගන්න චාන්ස් එකක් ලැබේවි.  පීන පීන කිමිදෙන්න බැරි වුනත් මේ කුණාටුව මට නම් හරිම සනීපයි. වෙනදා මොබිටෙල් කෑල්ල විතරක් මැසේජ් එවන පෝන් එකට දැන් දෙන්නෙක් එකම වෙලාවට මැසේජ් එවනවා.

මාලු නැති මාලු පාන් එක දිහා බලං ඔහෙ ්කිඹුල කිරිමැටි ගිලින්නැහේ ගිලපු මාලු පාන් එක කනකොට හිනාවෙවි බොරු පලන්න සහ බොරු අහන්න කෙනෙක් ඉන්නවා. සීතල යුද්දෙකට මැදි වෙලා මොකක් කොරන්නද කියල හිතන්න දෙයක් තියෙනවා. ඒ වගේම ව්‍යංගාර්තයෙන් කියන ඇනුම් පද සංඥා නාම තේරුං ගන්න මට කල්පනා කරන්න සිද්ද වෙලා තිබෙනවා. ගෑවි නොගෑවි කඩ ගානෙ රස්තියාදු වෙවී අනුන්ගෙ වුවත් තමුන්ගේ කෑල්ල වගේ ලෝකෙට පෙන්වන්න කෑලි දැන් මට ඉන්නවා. කොටින්ම සමාර යාලුවොත් දැන් මට හෙන ඉරිසියයි.

කැන්ටිමෙ වෙනද වැඩියෙන් කෑම බෙදන ආන්ටිලත් මං එක්ක දැන් වැඩිය හොද නැහැ. දෙන්නෙක් එක්ක වෙලාවල් දෙකකදි කැන්ටින් එන නිසා වෙන්න ඇති. තැන් තැන්වල හමු වුනාම කොල්ලොත් ආක මේක කියනවා. “මේ අපේ සෙක්සන් එකෙත් ටේනිං නංගිල ඉන්නව අපිත් එක්ක එක දවසක් එන්න තියා බලන්නෙවත් නැහැ නේ බං? හැබෑට ම තෝ මොනවද බං ඕකුං දෙන්නට දුන්නෙ? “ එකෙක් බැරිමතැන දවසක් එහෙමත් ඇහුවා.

හැමදාම අපි මූද ගාවට යන්න ඕනි නැහැ. කුණාටු වෙලාවට මූදත් අපේ ළගට එනවා. ලොකු විනාසයක් අත ලග වුනත් මට රැල්ල ටිකක් පාගන්නවත් ලැබේවි.. මං වෙනදා වගේම වැල නිලියක් මට අතවර කරන හීනයක් පෙනේවා කියලා ඇස් දෙක පියාගත්තා..

උද්ඝෝෂන මට්ටු කරන්නේ ඇයි.

ඔන්න ඉස්සර දැන් වගේ නෙමෙයි. හැමතැනම බෝම්බ. මිනිස්සු අතර බෝම්බ හරි සුලබයි. පොඩි මීටිමක් තිබුනත් බෝම්බ බැඳගෙන හරි තුවක්කු අරගෙන හරි මිනිස්සු ඇවිල්ලා නායකයො මරනවා. 

දැන් බෝම්බ නැහැ. තුවක්කු කාරයොත් අඩුයි මං හිතන්නෙ. ඒත් ඒ කාලෙ තිබුන මැටි වැඩ තාම තියෙනවා. දැනටත් උද්ඝෝෂන කරන අයට අදාල ඇමතිවරු සහ නිළධාරින් හමුවන්න අවස්ථාවක් දෙන්නෙ නැහැ. ඇයි එහෙම වෙන්නෙ. 

අද හවස කාල්ගාන්ත සහ පිරිසක් ජනපති තුමානන් ඉන්න අරලිය ගහ මන්දිරය පැත්තට ලොකු පෙළපාලියකින් යනවා ලොකු බෝඩ් අරගෙන. ඒ අය රු 10,000ක වැටුප් වැඩිවීමක් ඉල්ලනවා. සහ තව ඉල්ලීම් ගොඩක් එක්ක. ඕක විය යුතු විදියටම ගෝල්පේස් එකට මෙහායින් නවත්වන්න ඇති. අරලිය මන්දිරේ දැකලවත් නැතුව කස්ටිය නැවතිලා වතුර හෝ කඳුලු ගෑස් පාරවල් කන්න ඇති. ඇයි එහෙම වෙන්නෙ. 

අරලිය මන්දිරේ මම දන්න විදියට ටිකක් ලොකු තැනක්. ලොකු ඉඩමක්. ඒකෙ කීයටවත් දාහකට හමාරකට කන්න බොන්න ඉඩ මදි වෙන්න විදියක් නැහැ. මොකද චන්ද කාලෙට ඔය මන්දිරේ ඇතුලෙ හැමදාම මීටින් නෙව. මීටින් තියලා මහජනයාට කන්න බොන්නත් දෙනවා. ඔය අද පෙළපාලි ගිය අයත් පෝලිං හය හතක් විදියට පෙළ ගස්වල හොඳට යට ඒවත් අතගාල බලලා ඇතුලට ගන්නයි තිබුනෙ. ඇතුලට අරං කතා කරන්න කලියෙං පොඩි පළතුරු යුෂ එකකින් සංග්‍රහ කරලා ප්‍රශ්ණ ටික කතා කලානම් හරි. 

මං නුවර ගිය වෙලාවෙ ඒ නුවර මහ දළදා මාලිගාවෙ තියෙන පත්තිරිප්පුව දැක්කා. හප්පා. ඒකෙ උස. ඉස්සර උද්ගෝෂණ කරපු ඇහැලේපොලලා කැප්පෙටිපොලලා කන්න බොන්න රා අරක්කු දෙඤ්ඤං කියල සේනාව එක්කරං ඇවිත් හයියෙන් මාලිගේ ඉස්සරහ ඉඳන් කෑ ගහන්න ඇති. ඉන් මනත ඔය ඔක්කොන්ටම පේන්න රජතුමාට ඉන්න ඇහැකි වෙන්න පත්තිරිප්පුව හදන්න ඇති.පත්තිරිප්පුව ළඟ ඉඳලා ලොකු පීකර් කටක් තියෙන කාරුහරි කෑ ගහල රජතුමා කියන උත්තර මහජනයාට දැනුම ්දෙන්න ඇති. 

දැන් උනත් ඔය අරලිය මන්දිරේ ටිකක් විසාලෙට ලොකු පත්තිරිප්පුව වගේ ස්ටේජ් එකක් හදලා ෆ්ලෑෂ් පෑක් නායක තුමා වගේ කාරුහරි මියුසිකල් සෝ තියෙන පොරක් ගෙනල්ලා ලොකුවට සවුන්ඩ් දාල.. ආ මල්ලිලා ඔක්කොම දැන් තියෙන පස්න ටික කියන්ඩෝ.... ඔන්න මං ගනන් කරනවා එකායි.. දෙකායි...තුනායි..... 
දැන් මල්ලිලා කන්ෆියුස්.. මල්ලිලාත් ඕකට ලෑස්ති නොවී එන්න බැහැ. නේ.. එයාලත් දන්නවා මේ අලුත් වැඩක් ඇවිත් කියලා.. මල්ලිලා නංගිලා ඔක්කොම කියනවා ..

රොෂාන් අයියේ.. අපිට ඕනි රොකට්....අද ලංකාවෙ වැඩියෙන්ම ලොකු ප්‍රශ්ණයක් තමයි අපිට කියල චන්ද්‍රිකාවක් නැති නිසා චැනල් පේන්නෙ නැහැ. ඒ නිසා අපිට ජනාධිපතිතුමාගේ පණිවිඩ හරියට පේන්නෙ නැහැ. කියලා කස්ටිය කෑ ගහවි. 
ඉතිං ඒ වෙලාවට රොෂාන්ට නෙමෙයි ඕනි පොඩි එකෙක්ට තේරෙනවා නෙව කවුද ඔය පස්නෙට උත්තර දෙන්නෙ කියලා. ඉතිං විය යුතු විදියට ..
ගගන විද්‍යාව පිළිබඳ උපාධිදාරී ...කියලා තව ඇති නැති හෝ පෙන්ඩින් පට්ටං ටිකක් කියවලා..පිළිගන්න උක්කුං රාජපක්ෂ.. උක්කුං රාජපක්ෂත් ඉන්නෙ ඔය මන්දිරේම නොවැ. උන්දැත් එලියට බැහැලා රොකට් ප්‍රහ්ණයට උත්තර දෙනවා. 

ආර්ථික පස්න නම් බෑසිල් අංකල්, ආරක්ෂක සහ නාගරික ප්‍රශ්ණ නම් ගෝඨ අභය...කාල්ටන් සහ වනිතා ළමා ප්‍රශ්ණ නම් ශිරා ආන්ටී.. දැවෙන තරුණ්‍යයට  හොට පිළිබඳ ප්‍රශ්ණ නම් බාත් ෆ්ලවර්(නා මල්)  රාජපක්ෂ.. ඔසී යන ජනතාවට සහ නාවික ප්‍රශ්ණ නම් මද්දු පුතා.. ඌවේ ප්‍රශ්න සහ ස්කන්ධ කුමාරය සම්බන්ධ ප්‍රශ්ණ නම්  ඒජන්ට් ශෂීන් දර.ට කෝල් එකක් අරං ලවුස්පීකර් දාගතහැකි.. ෆෝන් සහ සිග්නල් සහ ඩේටා මදි පස්න ශමීන්ද්‍ර ..රා ජපක්ෂ.. පාර්ලිමේන්තු සම්බන්ධ ගැටලු ආදිය තියනෙම් ඒවා කතා නායක පක්ෂ. ඔය වගේ ලොකු පරාසයක ජනතා ප්‍රශ්ණ එකම තැනකින් එකම වේදිකාවකදි විසඳන්න පුලුවන්. හැබැයි ඉතිං ජනතාවත් බුද්ධිමත් වෙන්න ඕනි. එහෙම නැතුව ඔන්න උඩරට පැත්තෙ ජනතාව ආර්ථික පස්නයක් විදියට අපිට තේ වවන්න කඳු ගැට දියෝ..කියලා කෑ ගහනකොට ඒ අස්සෙ අපිට බෝට්ටු දියෝ කියලා ධීවර ජනතාව කෑ ගහන්න හොද නැහැ. එතකොට ආතල් කැඩෙනවා සහ නිවේදකයා හිර වෙනවා. 

ඔය ප්‍රශ්ණ අරං යන ජනතාවට කන්න බොන්න නිතර දංසැල් ආදිය පවත්වන්නත් ඕනි. අපේ පෙර රජ දවස බුදුන් වහන්සේ සමයෙත් අනේ පිඩු සිටුතුමා, බිම්බිසාර රජතුමා ආදි විශාල රාජ තේජ මහෝත්තමයන් දන් වැට පවත්වා පැන් කැන් පිළිගන්නවා ජනතාවට කෑම බීම ලබාදෙඤ්ඤ ලොකු වෙහෙස මහන්සියක් ගත්තාය කියලා  පොත පතේ තියෙනවා. ඉතිං ඒ විදියට ඈත පිටකොටුවෙ කොටුවෙ හරියෙන් ජනතාව එක්රැස්වෙනකොට හොඳ ගණින නිළදාරියෙක් හෝ හොඳ කැමරා පද්ධතියෙකින් ගණන බලලා අරලිය මන්දිරෙට එනකොට ඒ අයට තේ වතුර, බීම, ෆලූඩා, රෝල්ස්, මාලුපාන්, බනිස් ආදිය සහ දවල් වෙලා එනවනං දවාට කෑම, උදේ පාන්දර එනවනං උදේ කෑම ලෑස්ති කරලා තියන්න පුලුවන්.

මේ වගේ අවස්ථා දුන්නම අපේ ජනතාව ඒවගෙන් අයුුත පොරෝජන් ගන්න පුරුදු වෙනවා. ඒ නිසා ඒවා මඩින්නත් ආන්ඩුවට ලොකු වැඩපිලිවෙලක් කලින්ම හඳුන්වා දෙන්න ඕනි. නැත්තං පිටකොටු පැත්තෙ නාට්ටාමිලාට හවසට බොන්න නැතිවුනත්..ජනපති තුමනි අපිට අරක්කු බොන්න බැරිවෙන්න බදු වැඩි කල පරයා එලවා අරක්කු මිල අඩු කරනු. කියලා සීයක් දෙසීයක් එකතු වෙලා මන්දිරේට යාවි.  ඕකුන්ට දවසක් ඔතන මනුස්සකමට මන්දිරෙ ගානෙ අරක්කු ටිකක් බොන්න දුන්නම ආයි සම්මජ්ජාතියෙ ඕකුං ඔතනින් හොල්ලන්න බැහැ. ඒ නිසා ඒ වගේ වෙලාව එක සාමාන්‍ය ජනතාවෙක්ට මන්දිරේට එන්න පුලුවන් අවස්තාව දින සීයකට විතර එකවතාවක් විදියට වෙනස් වෙන්න ඕනි. ඒත් ඉතිං හැමදාම ප්‍රශ්ණම තියෙන කාල්ගාන්ත, ටිල්වින්, තිස්ස අට්ටනායක, කුමාරලා.. වගේ අයට සතියට වරක් වගේ ඇතුලට එන්න චාන්ස් එක දෙන්න ඕනි. හැබැයි එනකොට ඇතුලට ගන්න නම් උද්ගෝෂණයේ සෙනග දාහට වැඩි වෙන්න ඕනි කියලත් නීතියක් පැනෙව්වොත් හොදයි. මොකද එතකොට ලොකු සයිස් ඒවා විතරයි ඇතුලට ගන්නවෙන්නෙ. නැත්තං මේ අපේ වාට්ටුවෙ දොස්තර මහත්තයා මට මොට ආයුදෙන් හැන්දෑවෙ තට්ටුවක් දැම්මා කියලා ස්ටයික් කරන නර්ස් නෝනලාත් මන්දිරේට ම ඒවි. ( අර  අහිංසක කොල්ලො තුන්දෙනත් නරක් වේවි ඔය එක එක ගෑනු කුට්ටි පිටින් ඇතුලට ආවොත්..)

මේක හුදෙක්ම විහිලුවක් විදියට පෙනුනත් මේ වගේ දෙයක් කරන්න පුලුවන් නම් හොදයි නේද? හිතන්න ඔන්න සල්ලි තියෙන මනුස්සයෙක් පිටරට එක්ක කතා කරලා පොල් ලෙලි වලිං බුරුසු හදන්න පටන් ගන්නවා. මේ මනුස්සයා මුලදි සේවකයො දහයක් දොලහක් අරං වැඩ කරනවා. පස්සෙ අර සේවකයො මදි වෙලා දැන් එතන සේවකයො සීයක් දෙසීයක් වැඩ. මේ දෙසීයක් විතර සේවකයො අස්සෙ ඉන්නවා එක්තරා පක්ෂයක යූනියන් කාරයෙක්. පොර ඉතිං මිනිස්සු කුලප්පු කරලා යූණියන් එකක් අටවගෙන දවසක් මහ හයියෙන් අර පොල් බුරුසු කොම්පැනිය ඉස්සරහ උද්ගෝසනයක. දියව් දියව් තමයි හයියෙන්ම ඇහෙන වචන ටික. ඔය වගේ වෙලාවට තමුන්ගේ කොම්පැනිය තියෙන තැන.. තමුන් ණය වෙලා තියෙන තරම.. තමුන් මේ වියාපාරෙ ගොඩනගාගත්ත හැටි අර බුරුසු කොම්පැනියෙ අයිතිකාරයට කෙළින්ම යූනියන් අය නැතුව සියලු සේවකයින්ට ලොකු පීකරේකින් කියන්න පුලුවන්. 

ඒ වගේම තමුන්ගේ කොම්පැනිය අනික් කොම්පැනි එක්ක බලනකොට ගෙවන වැටුප් සහ ප්‍රතිලාබ වල වෙනස. කම්පැනිය දියුනු කරන්න සල්ලි ඉතිරි කරගන්න එකේ තියෙන වැදගත්කම. කම්පැනිය මේ වගේ වැඩ නිසා කඩා වැටුනොත් වෙන අබාග්‍ය සම්පන්න තත්වය..  අර බුරුසු කොම්පැනියෙ අයිතිකාරයාට කෙලින්ම ජනතාවට පැහැදිලි කරලා දෙන්න පුලුවන් නම් හොදයි. එතකොට මිනිස්සුන්ට අර ලොක්කා කෙරෙහි සැබෑ බැඳිමක් ඇතිවෙනවා.එ ්වගේම තැන් තැන් වලට කඩේ ගිහින් වැඩ නොකර මිනිස්සුන්ගේ තුට්ටු දෙක එකතු කරගෙන යූනියන් අටවලා කොම්පැනි වට්ටලා මිනිස්සුත් පාරට බස්සගෙන කෝලං කරන කෝලං කාරයින්ට යන එන මං නැතිවෙනවා.

යූනියන් කියන්නෙ හොඳ සංකල්පයක්. හැම දේකටම විකල්ප අදහස් තිබෙනවා. සමාගම් හෝ ආයතන ගැන විකල්ප මානයකින් දකින්න වෘත්තිය සමිති හේතු වෙනවා. නමුත් මා දකින ලාංකිය වෘත්තිය සමිති කියන්නෙ අමුතු දෙයක්. සැබෑවටම සේවක ප්‍රශ්ණ වලට වඩා වෙනත් ගැටලු තමයි ඉස්සරහට යන්නෙ. ඒ වගේම නිතරම වැටුප සහ ප්‍රතිලාභ පිණිසම පේ වෙච්ච සෙට් එකක් තාමත් ලංකාවෙ ගොඩක් යූනියන් වල ඉන්නවා. කාල්ගාන්ත කියන්නෙ මං දකින විදියට වෘත්තිය සමිති මුවාවෙන් ඉතාම පටු දේශපාලන අවශ්‍යතා දිනාගන්න හදන අවස්ථාවාදියෙක්. . මං නොදන්න හින්දා ඔ්ය කාල්ගාන්තසෙට් එකට කඩේ යන අයගෙන් පොඩි ලිස්ට් එකක් ඉල්ල ගන්න ඕනි කියල හිතුවා.. කාල් ගාන්ත මැදිහත්වෙලා විසඳපු වෘත්තිය ගැටලු මොනවද? දිනාගත් සටන් මොනවද? 

ප.ලි :- මේ ලිපිය අවසාන කිරීමට කාල් මාක්ස්ගේ ප්‍රාග්ධනය නම් කෘතිියේ වැඩි වැටුප් ඉල්ලා නිතර උද්ඝෝෂනය කරන වෘත්තිය සමිති වල ඇති නිසරු සහ අසාර්ථක බව පිළිබඳ වූ කොටසක් උපුටා දැක්වීමට අවශ්‍ය වූ මුත් අවාසනාවට මා ළඟ දැන් ඒ පොත නැත.

මානසික කක්කබර නැතිකරන ෆේස්බුක්

කාලයක් බුදු හාමුදුරුවො කුඹුරක් අසලින් දිනපතා වඩිනවා. දවසක් ගොවියා සීසානවා. තව ටික දිනකින් ගොයියා ගොයම් හිටවනවා.තව දවස් ටිකකින් ගොවියා කුරුල්ලො එලවනවා. කුඹුරට පෝර දානවා සාත්තු කරනවා.. ඒ විදියට බුදු හාමුදුරුවො මේ කුඹුර අස්වද්දන තෙක්ම කුඹුර අසලින් දිනපතා වැඩියා. ඒ හැම දවසකදිම ගොවියා හමුවෙන්න නැතුව ඇති. නමුත් එකම කෙත වුනාට ගොවියා කරන වැඩ වෙනස්. එකම ගොවියා වුනත් කරන වැඩ වෙනස්.

දැන් ඔන්න අපි ෆේස් බුක් යනවා. හැමදාම එකම නිල්පාට ටිකක් වෙනස් වෙවී අලුත් වෙවී යන වෝල් එක හරියට අර හැමදාම ගොවියා විසින් වෙනස් කරන කෙත වගේ. මාක් සකර්බර්ග් සහ අපේ මිතුරන්  පිරිස අපි කැමති ආස හිතෙන විදියට අපේ මනස වඩාත් ලෝල කරන විදියට කෙත හදලා දෙනවා. කලිං කතාවෙ බුදුන් වහන්සෙ දැක්කෙ එක ගොවියෙක් විතරක් වෙන්න බැහැ නෙව. තව කුඹුරු වල වැඩකරන අය දකින්න ඇති. ඒ අයත් එක එක වැඩ කොරන්න ඇති. ඒ වගේ අපි ෆේස්බුක් ගියාමත් ඉන්නවා අපිට පේන්න පොරවල් ටිකක්. එයාල මොනව හරි කරනවා. අපි ඒ අය කරන දේවල් වලට හෝ ඒ අය දන්න කියන නිසා ඒ අයව ඇඩ් කරගෙන අපි එයාල විසින් ෂෙයා කරන දේවල් දාන ස්ටේටස් බලනවා. හැබැයි අපි කැමති අය විතරයි අපිට සෙට් වෙන්නෙ. හරියට නිකං අර බුදුන් වහන්සේ කෙත ගාවින් වැඩියට ඒ හැම ගොවියා ගැනම අවධානය යොමු කලේ නැහැ. පිං බලය තිබුන ගොවිය ගැන විතරයි අවධානය යොමු කලේ.

කාලයක් යුද්දෙ සහ දේශීය විරුවො,..ඉන් පස්සෙ හලාල් සහ තම්බි ...ඒ අස්සෙ ලව් සහ තවත් කතා.හිනා කතා හිනා නොයන කතා ඛේදනීය තත්වයන්. යූ ඇන් පී ජේ වීපී අදහස්.. අලුතින්ම මේ දවස්වල සෙයා වෙනව ඇත්තේ චෝගම් සහ කතාන්දර. මං හිතන්නෙ ප්‍රශ්ණ තියෙන රටක අපි ජීවත්වෙන එක පූරුවෙ කරපු පිනක්. හැබෑවට ප්‍රශ්ණ අඩු ස්විට්සර්ලන්තෙ, ඇමරිකාව, යුරෝපා රටවල මිනිස්සු මාර අසහනේකින් ඇත්තෙ. ඇයි උන්ට සෙයා කරන්න දෙයක් නැහැ නෙව. ලංකාවෙන් රට යන ඇත්තොත් මෙහෙ වෙන දේවල්ම හොය හොය ඉන්නෙ මම හිතන්නෙ ඒ රටවල උන්ට කතා බහ කරන්න වත් ප්‍රශ්ණ නැති නිසා වෙන්න ඇති. උගත්, බුද්ධිමත්, වෘත්තිය නිපුණ..ආදි එකී මෙකී නොකී හැම එකා එකීම මොන දේසයට ගියත් බාගයක් මෙහෙ.. හරියට අර බුද්ධදාස රජතුමා ගෙඩිය පලනකල් ඔලුව කෑල්ල  තුඹස ඇතුලෙ  දාගෙන හිටපු චිත්‍රයෙ ඉන්න නයා වගේ.

මෙහෙ හොද නැහැ. එහේ හරී සෝක්..එහේ සණීපායි...කියලා යනවා. ගිහිං ගිය දවසෙ ඉදං මෙහෙ යාලුවො එක්ක තමයි ආස්සරේ..එතකොට දේසීය දේ වල් මතක් වෙනවා. සික් ජරාව කියලා මාතර බත් කඩේ පැත්තකවත් නොගිහිපු ඩයල් මාතර බත් කඩේ ගැන තියෙන කාටුන් සෙයා කරනවා. ඇයි යකෝ මේක හොඳ නැත්තං ගිහිපු තැනකට වෙලා එහේ ආතල් ගනිවුකො..ඇයි අපිත් එක්කම හැමිනෙන්න එන්නෙ..?

මං හිතන විදියට උන්ටත් තියෙන්නෙ අවුල් නැතිකම. අවුලක් නැත්තං හෙන අවුලක් නෙව ඒකත්.  මට පේන්නෙ නිකං ෆේස්බුක් කියන්නෙ ලැට් එක වගේ තැනක්. අපි හොදට කාල බීල හිටියට, කොච්චර රස දේවල් කෑවත් ඒවා තියාගන්න බැහැ. ඒවා පිටකරන්න ඕනි අවශ්‍ය සුලු දෙයක් සරීරෙට අරගෙන. ඒ වගේ අපේ මනස ටිකක් ලොකුයි සතුන්ට වඩා.අපි එදිනෙදා ජීවිතේ ගෙවාගන්න ඕකෙන් සුට්ටක් තිබුනම ඇති. ඉතිරි මනස හෝ මොල  කොටස ඇතුලෙ එදිනෙදා ජීවිතේ ගෙවනකොට ඇතිවෙන පොඩි පොඩි කොන් කෑලි ඉතිරි වෙනවා. ඔය ඉතිරිවෙන මානසික ජරාව ටික අයින් කරගන්න අපිට ෆේස්බුක් සහ සයිබරය හේතුවාසනා වෙනවා.

දැන් ඕක සාධනය කරන්න පිට උදාහරණ නැතුව මම කියන පුද්ගලයාම සලකමු. දැන් මාත් ටිකක් ස්ටාර්ස් කෙනෙක් නෙව. මම ගිය අවුරුද්දෙ මේ කොම්පැනිය ඉස්සරහ මහ අයියෙන් උද්ගෝෂනය කලා වැටුප් වැඩිකරගන්න වෘත්තිය සුරක්ෂිතතාවය රැකගන්න. එහෙම කලාට මම නොට් වුන් නැති නිසා මාව බේරිලා ඒක ඕගනයිස් කරන්න සෙට් වුන පස්දෙනෙක්ට ගෙදර යන්න වුනා. පවු. උන් සමහරුන්ට ගෑනු සහ ලමයිතුත් ඉන්නවා. උන්ගේ අවාසනාව සහ අපේ කරුමෙ. 

මේ වෘත්තියට මම එන්නෙ සුදෝ සුදු ක්‍රමයකට නෙමෙයි. ඕනවටත් වඩා සුදුසුකම් තිබුනට මම එන්නෙ ජැක් එකක් හේතු වාසනා වෙන්න ඕනි. එහෙම එනකොට හිතුවෙ ටික කලක් යනකොට හරි යයි කියල නමුත් එහෙම එකක් නැහැ නේ. හැමදාම එකම තැන. ඒ නිසා පඩි පිණිස සහ රැකියාව ගැන හිතල අපි උද්ගෝෂණය කලා. ඒ කරනකොට අපි මිනිස්සුන්ට කියන්නෙ අපි ආයතනය ගැනත් හිතනවා කියලා. අපි පේස්බුක් සෙයා කරන්නෙ අපි ආයතනයේ අනාගතය වෙනුවෙන් තමයි මේ වෘත්තිය අරගල කරන්නෙ කියලා. ඒක බැලූ බැල්මට පට්ට ඇත්ත. මැනේජ්මන්ට් එක සේවකයා නිසිලෙස තෘප්ත කරන්නෙ නැතිව මෝටිවෙට් කරනනෙ නැතුව ගාලෙ හරක් වගේ අයාලේ යන්න දුන්නම ඔය වගේ දේවල් වෙනවා. 

නමුත් සිරාවටම හිතුවොත් මම කරන ජාතියෙ තනතුරක් රස්සාවක් ලෝකෙ වෙන මේ වගේ ආයතන වල නැහැ. ලංකාවෙත් ටිකක් අමාරුයි හොයන්න. හොයාගත්තත් සමාරවිට මේටත් වඩා සවුත්තුයි රස්සාව. ආයිත් පේස්බුකි පැත්තට හැරුනොත් තමුංගෙ රස්සාව දවල්ට හරියට නොකර පුලුවාන් තරං ආන්ඩුවෙන් හරි කොම්පැනියෙන් හරි ගසාකාල රෑට රට ගොඩනගන්න රට වෙනුවෙන් හඩනගන අයට ලොකු වර්චුවල් යුධ පිටියක් තමයි ෆේස්බුක් එක. 

ඒ වගේම ලංකාවෙ ඈත ගම්වල මිනිස්සු කන සීනි ඇටෙන් පවා ගන්න බදු මුදලින් ඉගෙන ගෙන ලංකාවෙ එක අවුරුද්දක් ඉන්නෙ නැතුව රට පැනලා එහේ ඩොලර් දාස් ගනන් ගන්න අතර රට ගැන වාත කැක්කුම හැදිලා තටමන අයත් එමටයි. එයාලගෙන් ඇහුවම ඇයි ඔයාලට අයිඩියා එකක් නැත්ද ලංකාවට ඇවිත් සේවය කරන්න කියලා උත්තරේ තමයි.. අපිත් කැමතියි ඒත් අපිට අවස්තාවක් දෙන්නෙ නැහැ නේ ආන්ඩුව. අනේ කේ ටන්නානේ.. එතකොට ඔය ගිහිපු දියුනු රටවල් ඔයාලට චාන්ස් එක දීලද ඔයාල ගියේ? නැහැ නේද? කරන්න පුලුවන් හැම මරි වැඩේම කරල බොනිකර තරුව දාල වීස එක අරගෙන රට පැන්න. ඒත් පස්සෙ කාලෙක අපේ රටට එන්න කිව්වාම රටින් ප්ලේන් එකක් යවල ගෙන්වගන්න ඕනි වගේ අදාසක් තමයි දාන්නෙ. 

මගේ යාලුවො ඉන්නවා ගොඩක් ආන්ඩු කන්තෝරු සහ වෙනත් පුද්ගලික ආයතන වල. ඒ ගොඩක් ආයතන වල වැඩකරන උන් කරන රස්සාව (ඒ කිව්වෙ තනතුර නෙමෙයි රැකියාව හෙවත් කරන දේ) වෙන රටවල හරිම සිම්පල් දෙයක්. හිතන්න ප්‍රාෙද්සිය ලේඛම් කාර්යාලෙක සමහර ලියන්නෙක් අමාරුවෙන් මාසෙම කරන සමාර වැඩ දැන් ලෝකෙ මට්ටමේදි සොෆ්ටවෙයා එකක කෑල්ලක් විතරයි. ඉතිං මේ වගේ බොහොම සරල රස්සාවක් ලක්ෂන නමක් හොද කම්පැනි නමක් එක්ක කරන මිනිස්සුන්ට යාන්තමින් තේරෙනවා තමුන් කරන්නෙ වරදක් කියලා. ඉතිං ඒ වරද වසාගන්න එයාල හයියෙන් ආන්ඩුවට බනිනවා. හරියට මේක නිකං කාරුහරි අපිට බනිනකොට අපි උන්ටත් වැඩිය හයියෙන් ආපස්සට බනිනවා වගේ. එතකොට අපේ කන් ලොක් වෙලා මුකුත්ම ඇහෙන් නැහැ. 

සරලවම හිතුවොත් ලංකාව දියුනු වුනොත්. ලංකාව ඇත්තටම ආශ්චරිය කරා ගිහින් මේක ස්විට්සර්ලන්තෙ,මැලේසියාව, සිංගප්පූරුව වගේ වුනොත් හෙම අපි වගේ ගෝත රැකියා කරන සියට අසූවකට විතර පාරට වැටෙන්න වෙනවා. මොකද ඒ රටවල අපි වගේ බොරු කරන හොර කරන්න උපන් අයට රස්සා නැති නිසා. කෙනෙක් කියන්න පුලුවනි අනේ මම උදේ ගිය වෙලේ ඉදලා හරි කැපවීමෙන් රස්සාව කරනවා කියලා. නමුත් කොච්චර කලත් ඔයා කරන රස්සාව ඔයාගේ කොම්පැනියට හෝ පද්ධතියට කොයි තරම් වැදගත්ද කියලා හිතුවොත්...? උදාහරන විදියට පැරණි කාර්යාල කටයුතු වලදි ෆයිල් මිටි ගනන් හැඩල් කරපු අය හිතනවා අඩේ අපි පස්ට වැඩ තොගයක් කරනවා කියලා. නමුත් ඇත්තම තත්වෙ බැලුවොත් ඒ කරන කිලෝ ගානක වැඩ අද වෙනකොට පොඩි මෙමරි චිප් එකකට සෙට් වෙලා ඉවරයි. 

ඇත්තටම ලංකාව දියුනු වුනොත් මම? කොහේද? ඔයා පිටරට නම් ඔයාට බලලා හූල්ලන්න රටක් නැති වෙනවා. ඔයා ආන්ඩුවෙ කන්තෝරුවක නම් අනිවාර්යෙන් ඔයාගේ වර්ක් ලෝඩ් එක වැඩිවෙනවා සහ කොම්පියුටර් ඉගෙනගන්න සිද්ද වෙනවා.ඔයා ප්‍රෝග්‍රැමර් කෙනෙක් නම් ඔයාට තුට්ටු දෙකට ප්‍රෝග්‍රැම් ලියන ඉන්ඩියන් කාරයො එක්ක හැප්පෙන්න වෙනවා.  පුද්ගලික ආයතනයක නම් දැනට වඩා දෙතුන් ගුනයක් වේගෙන් වැඩකරන්න සිද්ද වෙනවා. ඉතිං යාලුවනේ..ඒ නිසා අපි හැමදාම අපට පිටින් තියෙන ප්‍රශ්ණ එක්ක විතරක් හිතමු.. කවදාවත් අපි හරහා යන ප්‍රශ්ණ නොබලා ඉමු. 

ජරා මිිනිස්සු (Jarawa)

ජාති ජරා මරණ  කියල සංකල්පයක් බුදු බනේ තියෙනවා. ඒ කියන්නෙ මේ ශරීරය ජරාවට පත්වෙල යනව කියන අදහස තමයි ජරා කියන වදනින් කියවෙන්නෙ. කෝමහරි ජරාවට පත්වෙලා යන මේ සරීරෙ කියලා හිතලා දානයක් දෙනවා නම් හොදයි නෙව කියලා අපිට සමහර අලංකාර වයසට යමින් තියෙන නොබැඳි කාන්තාවො දැක්කම හිතෙනවා. ජරාවට ගියත් සිරාවට වගේ පෙන්නගෙන යන එක තමයි කාන්තා ගතිය. ජරාව කියන අදහස යටිමඩි ගසාගන්නා සල්ලි සඳහාත් පොදුවේ නරක යන අදහස දෙන්න ජරාව කියල කියනවා. ජරා පප්පා විදියට හඳුන්වන පොලිස් මහත්තුරු විදුහල්පති වරු, කාර්යාල සේවකයෝ බොහොමයක් අපේ රටේ ඉන්නවා. මචං උඹලයි තාත්තව මං අපේ තාත්තට පෙන්නුවම අපේ තාත්ත කිව්වනේ බං ගත්ත කටටම ඕක මහ ජරා පප්ප කියලා. ඉතිං ඒ දරුවන්ටත් ලොකු ආඩම්බර කමක් දැනෙනවා ඇති ජරාව අතින් වුනත් තමුන්ගේ පියා ලොකු තැනක ඉන්න එක පිළිබඳව. 

ඉන්දුනීසියාවෙ බන්ඩා ආච්චි ප්‍රාන්තෙ ඉඳල ලංකාවට සුනාමිය එනකොට අතරමැද දූපත් සෙට් එකක් තිබුනා. කාටද මතක ඒ දුපත් සෙට් එක..? දැන් ඔලුව කසන්න ඕනි නැහැ. ඒ වගේ දූපත් ගොඩක් තියෙන්න ඇති. අපි දන්නවැයි මූදෙ තියෙන ඕකකොම දූපත් ගැන. ඒ අතර අන්දමන් සහ නිකොබාර් දූපත් ලොකුයි. ලංකාවෙන් මූදු ගිය බෝටටු අන්දමන් වලට ගහගෙන ගිහිපු අවස්ථා ඉඳලාම ඉස්සර නිවුස් වලද කියවුනා. අන්දමන් කියන්නෙ ලංකාවෙ නැගෙනහිර වෙරලේ ඉදලා කිලෝමීටර දාස් ගානක් ඈත මූදෙ තියෙන ඉන්දියාවට අයිති දූපත් සෙට් එකක්. ඒකෙ අයිතිකාරයො තමයි ඉන්දියානු රජය. 

මේ දූපත් සෙට් එක වර්ග කිලෝමීටර 8073ක් විශාලයි. ප්‍රමාණය සැලකුවොත් ලංකාවෙ මඩකලපුව, අම්පාර ත්‍රිකුණාමලය ආදි තීරුව අයිති නැගෙනහිර පළාතට වඩා පොඩ්ඩයි පොඩි. මේ අන්දමන් සහ නිකොබාර් දූපත් වල දැන් ඉන්නෙ ඉන්ඩියන් කාරයො. මට පුද්ගලිකව ඉන්ඩියන් කාරයො වැඩිය දිරවන්ෙන නැහැ. පිරිසිදුකම, කච කචය, මල පෙරේතකම ආදිය නිසා ඉන්ඩියන් කාරයො ටිකක් පිලිකුල් සහගතයි. ජන ගහනය ලක්ෂ හතරක් විතර වෙනවා මේ දූපත් වල. 

මේ අන්දමන් දූපත් වල ඉන්නවා ගෝත්‍රිකයො. ඒ එක ගෝත්‍රයක් තමයි ජාරවා හෝ ජරාවා කියන්නෙ. මේ ජරාවා ගෝත්‍රිකයො තාම ශිෂ්ඨාචාර ගත වෙල නැහැ. හෙලුවෙන් තමයි එයාල ඇවිදින්නෙ. එයාල හිටපු භූමිය හරහා මහා මාර්ගයක් ඉදිකලා ඉන්දීය රජය. ඉන් පස්සෙ එයාලට තියෙන කරදර වැඩි වුනා. දැනටත් මේ ජරාවා ගෝත්‍රිකයන් ඉතාම නින්දිත විදියෙ අපහරණ වලට ලක්වෙනවාලු. ඉන්දීය නීති අනුව නම් මේ පාර හරහා යන වාහන නවත්වන්න බැහැ. නමුත් අවාසනාවකට අද වෙනකොට වනෝද්‍යානයක සිටින සතුන් මට්ටමට මේ මිනිස්සු වැටිලා තියෙනවා. 

ඒකෙ අනික් පැත්ත අපි සැලකුවොත්. එතරම්ම සටන්කාමි නොවන මේ ජනයා ආස ඇති ශිෂ්ඨාචාර ගත වෙන්න. ඒ නිසා ඒ අය මිනිස්සු එක්ක එකතු වෙන්න ආස ඇති. ඉන්දියන් චාරිකා සංවිධායකයින් සහ රියදුරන් පිරිමි අයට එතනෝල් බොන්න දීල ගෑනු අය දූෂනය කරලා එයාලගේ ජරා ගති පෙන්වන්න පටන් අරං තියෙනවා කියලයි විදෙස් වාර්ථා කියන්නෙ. 

යූ ටියුබ් එකේ බැලුවොත් ඒ විදියට ජරා මිනිස්සුන් වඳුරො චිම්පන්සි මට්ටමට දාලා මෝඩ ආතල් ගන්න මිනිස්සුන්ගේ වීඩියෝ බලාගන්න පුලුවනි. මේ අය ඉතාම මෑතක් ඒ කිව්වෙ අනූළු දශකය වෙනකල් ඇගේ නූල් පොටක් වත් නැතුව හිටපු ජාතියක්. නමුත් අපේ සාරි ඇඳගෙන මූදෙ නාන්නත් යන ඉන්ඩියන් මිනිස්සුන්ට ඇඳුන් නැතුව සිටීම ගැටලුවක් වෙලා මේ අයට ඇඳුම් අන්දවන්න ගිහින් තියෙනවා.

මේ දූපත වටේ තියෙන පුරාණ ජනාවාස බැලුවොත් ඉන්දියාව, ඉන්දනීසියාව, ලංකාව දක්වන්න පුලුවනි. නමුත් ඒ වටේ තියෙන රටවල් එකකවත් නැති විදියෙ අප්‍රිකානු කළු ගතියක් මේ මිනිස්සුන්ගේ තිබෙනවා. මේ අය යටත් විජිත කාලෙ ගෙනාපු වහල්ලු නෙමෙයි. මේ අය අවුරුදු පනස්දාහකට එපිට අප්‍රිකාවේ සිට සංක්‍රමනය වුන ජාතියක් කියලා තමයි මානව විද්‍යාඥ  කස්ටිය කියන්නෙ. ගැලපගොස් දූපත් වලට ගිහිපු ඩාවින් එක එක දූපත් වල සිටින සත්තු එක එක ආවේනික තාවයන් දක්වනවා කියලා හොයාගත්තා. නමුත් වටේම කහ පාට මිනිස්සු ඉන්න දූපතක මේ මිනිස්සු කළු පාටට හැදුනෙ කොහොමද කියන එක මානව විද්‍යාඥයො අනාත කරන ගැටලුවක්. එසේ මෙසේ කළුවක් නෙමෙයි නෙව තියෙන්නෙ පුදුමාකාර දැකුම් කළු ගතියක්. 

අද වෙනකොට මේ මිනිස්සු ඉන්නෙ 400කට අඩු ප්‍රමාණයක්. ඔවුන් ඉන්න භූමිය ආහාර පිරුණ බිමක්. ඒ නිසා කෑම අඩුවකින් තොරව එයාලට ඉන්න කියන්න හැකිවෙල තියෙනවා ඇති. නමුත් එයාල තාම නොදියුනුයි. එයාල මිනිස්සු අතරට ගන්නවාද නැත්ද කියන එක ගැටලුවක්. එයාලට බේත් හේත් ගන්න වෙනමම තැනක් ඒ ආශ්‍රිතව පිහිටල තියෙනවාලු. ඒකෙ ඉන්න ඉන්දීය දොස්තර මහත්තුරු ජරා අයට තියෙන ලෙඩ වලට බේත් කරනවා. ඒ අතර කතාවක් තියෙනවා ජරා ගෝත්‍රයේ දැන් පවතින සමහර රෝග එහි ගිය සංචාරකයින් විසින් බෝ කරපු ඒවා කියලා. 

මේ මිනිස්සුන්ට උපන්තෙකට බේත් විදල නැහැ. ඒ වගේම නිසි ආකාර සෞඛ්‍යාරක්ශනයක් නැහැ. හැම තැනම ගිහින් ගෑනු එක්ක නිදාගන්න වල් සංචාරකයො ඩොලර් ටිකක් විසික් කලාම උන්ට මේ මිනිස්සු එක්ක ගැවසෙන්න හැකියාවක් ලැබෙනවා ඇති. ඉතිං උන්ට තියෙන කී සීයක් ලෙඩ මේ අහිංසක මිනිස්සු කස්ටියට වැලදෙනවාත් ඇති. 

අපේ මොඩ් වැද්දො වගේ නෙමෙයි. මේ අය නම් තාමත් බාසාව සහ අනෙක් බොහෝ දේවල් වලින් ගෝත්‍රික ගති පෙන්වනවා. ආදිවාසින් කියලා හදුන්වන අයටත් වඩා ඈත ආදිවාසි ගතියක් තමයි මේ ගෝත්රික අයගේ තියෙන්නෙ. ජරාවා කියන්නෙ අන්දමන් නිකොබාර් දූපත් ආශ්‍රිත එක ගෝත්‍රයක් විතරයි. තවත් ගෝත්‍ර කිහිපයක් මේ දූඵත් වල ඉන්නවා. 

මේ අන්දමන් නිකොබාර් දූපත් වල හිටපු ගෝත්රිකයින් සුනාමියෙන් මැරිලද කියල බලන්න 2004 වර්ශයේදී හෙලිකොප්ටර ගිහින් තියෙනවා. ඒ වෙලාවෙ සමහර ගෝත්‍රිකයන් නිරුවතින් දුන්නයි ඊතලයි අරං හෙලිකොප්ටර් වලටත් ඊතල වලිං පහරදෙන්න උත්සාහ අරං තිබුනා. මේ මිනිස්සු සංරක්ෂණය කරන එකෙ වාසියක් තිබෙනවා. මේ අය ජානමය අතින් වෙනස්කම් තියෙන මේ දූපත් වල කාලාන්තරයක් තිස්සෙ ඉන්න මිනිස්සු. මේ විශේෂ ජාන සැකසුම් මගින් මේ අයගේ සාමාන්‍ය ජනතාවට නැති ප්‍රතිශක්තිකරණ හැකියාවන් සහ වෙනත් ගතිගුණ ඇති. ඒ වගේම මෙයාලගේ දුර්වලතා තියෙන්නත් පුලුවන්. කොහොම වුනත් හැමදේම එකට මික්ස් කරන්න දගලන්නෙ නැතුව හැකිතාක් මේ අය ජනාවාස සහ පඩත්තල ඉන්ඩියන් කාරයින්ගෙන් අයින් කරලා තියන්න පුලුවන් නම් හොදයි කියලයි මගේ අදහස වෙන්නෙ. 

කුඩේ යටින එන බෝල සුවඳ

කුඩේ තිබුනෙ කපුරු බෝල සුවඳක්.. කපුරු බෝල සුවඳ හෝ විලවුන් සුවඳ වෙන්න ඇති. මට හරියටම වෙන් කරගන්න බැරිවුනා. හැන්දෑවෙ හත හමාරට විතර ඇති වෙලාව ඒ වෙලාවෙ කළුවරයි. පොඩි පොද වැස්සකුත් තියෙනවා. කඩිමුඩියෙ පාරෙ වැඩ මිනිස්සු වගයක්. පාර හදනවා හෙන කලබලේකින්. මූනිච්චාවට හෙල්මට් සහ ඕවරෝල් ඇඳගනිපු මිනිස්සු ටිකක්.

අද වැස්ස කලිං කුඩේ ගෙනියපු දවසෙ තරම්ම තද නැහැ. වැස්ස කිව්වට පොඩි පොදක් තමයි වැටෙන්නෙ. ඒ වැස්ස පොඩි නිසාම මම කුඩේ ටිකක් පල්ලෙහාට ගත්තා. කුඩේ සුවඳ හිතට අමුතු කිතියක් ඇතිකරනවා. මේ එයාගෙ සුවඳද? නැහැ එයා සුවඳ විහිදන්න සෙන්ට් බෝතලයක් හෝ පව්ඩර් මලක්යැ. මේ කුඩේට සෙන්ට් ගහල කියල මට හොඳටම වැටහුනා. ඒත් කුඩේ යටින් තනියම යනකොට දැනුන පස්ට සනීපයක්.

මෙහා හෝල්ට් එකට ටිකට් ගත්තෙ.. කඩේ ගාවට ඒ හෝල්ට් එකේ ඉඳල වැඩි දුරක් නැහැ. ලාබයි ඒ කඩේ රයිස්. අපේ සෙට් එක කන්නෙ එතනින්. මං කන්නෙ තෝසෙ. තෝසෙ ලාබයි. බාගෙදා පරාටත් කනවා. අපි බෝඩ් වෙල ඉන්න හරියෙ කඩ කිහිපයක් ම තිබෙනවා. නමුත් කෑම මේ තරම් ලාබ නැහැ. රෑට කන්නෙ ලාබෙ බලාගෙන ම නෙමෙයි. නමුත් අපි කාල කොරන මහ ලොකු දෙයක් නැහැ. ඒ නිසා අඩුම මිලට ටෙන්ඩර් එක පාස් වෙනවා.

ලාබ කඩේ ඉඳල බෝඩිමට මීටර් අටසීයක් විතර දුර. මීටර් සීයක් විතර එහා තියෙන කඩ තුනක් පහු කරලා අර කඩෙන් ලාබෙට කන්න යනවා. ඒක සාධාරනී කරනය කරන්න හේතු ටිකක් මං හිතාගෙනයි ඉන්නෙ. පොඩි එක්සයිස් එකක් ඇගට ලැබෙනවා. වතුර පිරිච්ච ඇල ගාවින් එනකොට සීතලක් එනවා ඒක හරි සනීපයි. පොඩ්ඩක් පාරෙ ඇවිදින එක මනසට හොඳයි. ලාබ කඩෙන් කන එක බජට් එකට හොඳයි. නමුත් ඒ වටේ තියෙන සරුව පිත්තල හේතු ඇතුලෙ ලොකු හේතු දෙකක් හිටියා. ඒ තමයි කඩේ වැඩකල කෑලි දෙක.

බඩු දෙකම ලස්සනයි . ආකාර දෙකක්. හරිම ප්‍රියමනාපයි. තෝ ඕක දිහා බලං ඉඳල හැමදාම මගේ එකට මාලු හොදි දාගෙන එනවා..ඒ අපේ බෝඩිමෙ වෙජිටේරියන් බුවෙක්.. ඒ වගේ කෑම කියපු විදියට නොගෙනාපු දවස් තිබුනෙ එක දෙකක් නෙමෙයි. දවස් දෙක තුනකට වතාවක් කෑම ලිස්ට එකේ මොකක් හරි අවුලක්. හේතු දෙකක් තියෙනවා. එයාල බෙදන විදියක් තියෙනවා නේ හැමෝටම. සංසාර පුරුද්දට අනුව බෙදාගෙන යන එයාලට අරක එපා මේක එපා කියල කිව්වත් එයාලගේ අතින් බෙදනවා. අනික තමයි මට කෙල්ලො දෙන්න දිහා බලං උන්නම අරුං බෙදන්න එපා කියපුව මතක නැති වෙනවා. තව කාරණාවක් තියෙනවා. ඒ තමයි උන් දෙන්නත් පිස්සු කෙලිනවා මගේ කෑම ටික බෙදල දෙන්න ගියාම.

ඒ දෙන්න අක්කයි නංගියි ලු. ටිකක් සේප් එකෙන් එකම අච්චුවෙ ගතියක් තිබුනත් ටිකක් සමේ පැහැය සහ කතාව වෙනස්. අක්කා කරුණාවයි. නංගී කටකාරයි මඳක් සැරයි. සෙක්සි අතින් ගත්තොත් නංගි සෙක්සි වැඩි. නමුත් මටනම් නිවුන කතාව නිසා අක්කත් හොඳයි වගේ හිතෙන්නෙ. පිවිතුරු ලෙස ආලය කරනවා නම් ගෑනු ලමයිගේ හැඩය ගැන වැඩිය බලන්න හොඳ නැහැ ලු. ඉතිං දැන් අවුලක් නැහැ නේ. මෙතන පිවිතුරු ආලයක් නැහැ ඕයි. මේක නිකං සිහින ලවක් විතරයි.

පොඩි කෙල්ලට තියෙන්නෙ පස්සට නෙරා ගිහිපු පස්ස පැත්තක්. කෑම ටික බෙදලා අනික් පැත්ත හැරිල කෑම පැක් කරන කොට මම ඒක දකිනවා. මං ඒක දිහා නොබල ඉන්න හදනවා. නමුත් බැලෙනවා. හරියටම එය වැඩේ කැෂියර් එකේදි උන් දෙන්නටත් වෙනවා. මේ දෙන්නගෙන් එක්කෙනක් තමයි කැෂියර් එකේ ඉන්නෙත්. ඉතිං මං කෙලින්ම එයාලගේ ඇස් දෙක දිහා බලාගෙන ලිස්ට් එක කියෝගෙන යනවා. දෙන්නගෙන් මොකී හමුඋනත් බිල වරද්දගන්නවා උන් දෙන්නා ගොඩක් වෙලාවට. මොකද ඇස් දිහා බලං හිටියම ඒ දෙන්නම ඇස් දෙක අහකට ගන්නෙ පොඩි ඩිලේ එකකින් ..මොකක් හෝ අවාසනාවට ඒ ඩිලේ එක උන්ගෙ මෙමරියටත් යනවා. මට ආයිත් ලිස්ට් එක කියන්න වෙනවා . මික්ස් එකයි..නූඩ්ල්ස් එකයි..තෝසෙ දෙකයි..පරාට පහයි..හොදියි..වඩෙයි..

කලිං දවසක තනි වැස්ස. මං එලියට බැහැල යාර දහයක් ඉස්සරහට ගියෙ නැහැ හොඳට තෙමෙන්න ගත්ත. මං ආයි හැරිල බාගෙට තෙමිල මෙව්ව වෙච්චි කුකුල් පැටිය වගේ කඩේට ගියා. පොඩි එකී ඒකිගේ පෙඳ කෑල්ල වගේ හැමතිස්සෙම මූණට වැටෙන කොන්ඩ කෑල්ල උස්සන ගමන් මාව දැකල හිනා පලනවා. “පණ්ඩිතයා.. ගියා නේද වැස්සෙ.. ඉල්ලුවනම් කුඩේ දෙනවනේ..“ කෝ ඉතිං දෙන්න. හැබැයි මට ගෙනත් දෙන්නෙ වෙන්නෙ හෙට හැන්දෑවට.. “කෙල්ල මගේ ඇස් ගෙඩි දෙක දිහා බලලා කමක් නැහැ කිව්වා.

ඊලග දවසෙ මට යන්න බැරි වුන කඩේට. ඊටත් පහු වෙනිද මං කුඩේ අරං යනවා. එදා යනකොට මුලු කඩේම නිකං මනමාලි බලන්න මනාලයා ආව වගේ. කුඩේ සීන්ස් එක කඩේම දන්නවා. කොටින්ම කුස්සියෙ උයන එකා පවා දන්නවා වැඩේ. නංගි අක්කට කියලා අක්ක හැමතැනම ගිනි තියල. කඩේ ඉන්නව තව කෑඹ බෙදන්න රයිස් දාන්න කොල්ලො තුන් හතර දෙනෙක්. උනුත් බලාගෙන. නංගත් ටිකක් ලැජ්ජ පාටයි අද.මටත් වෙනදට ටිකක් අඩුවෙන් ලෝඩ් වෙන ලැජ්ජා පැක් එක එදා ඉන්ස්ටෝල් වුනා.

බිම බලාගෙන කුඩේ දුන්නා. දීල කෑම අරං ආවා. ඊයෙ මරුමුස් අයිතිකාරයත් හිටියා. ඌ නං පස්ට අයිතිකාරයෙක්. මේ ඔයාලයි ලොක්කගේ ගේ වැස්සට තෙමෙනවද? කියල මම ඇහුව පොඩි කෙල්ලගෙන්. කෙල්ලට හිකිස් ගෑවුනා. නමුත් හිකිස් නෙමෙයි මොක ගෑවුනත් ලොක්ක ඉන්න වෙලාවට හිමින් තමයි සද්දෙ. කොටින්ම කඩේ ඉස්සරහ තියෙන මාලු ටැංකියෙ මාලු පවා වේගෙන් පීනන එක නවත්වනවා ලොක්ක ආවම. කඩේම සයිලන්ට් වෙනවා. ඒකා ආමි එකේ හිටපු මරුමුස් බුවෙක්. වැඩි කතා බහක් නැහැ. සිලෙක්ටඩ් කස්ටම උන් එක්ක විතරයි කතාව.

එක තරහකාරයෙක් ලොක්කා. නංගී දාගන්න ඕනි කියන රාමුවට ආවොතින් ඉන්න ප්‍රධාන තරහකාරයො තමයි අක්කා..කඩේ අයිතිකාරයා.. සහ කඩේ ඉන්න පැණි පාට බුවෙක්.. නංගි විතරක් ඉන්න වෙලාවට මේ පැනි පාට බුවා නිකං අමුතු ලයින් එකක් දෙනවා. අක්කා සෙට් කරගන්න ඕනි කියන තැනට ආවොත් අවුල තමයි නංගී,කඩේ ඉන්න කලු මහත බුවා..කඩේ අයිති කාරයා සහ අනික් උන්.. මොක ටෝක් කරන්න ගියත් හරියට මාලු කඩේ මාලු විකුනන මාරියම්මට අයි ලව් යූ කියන්න ගියා වගේ.. වටේටම චාටර් වෙනවා.

තොට තේරෙන් නැද්ද යකෝ.. ඔය කෙල්ලො දෙන්නම පැණිය දාන්නෙ තෝ ආයිත් ඊ ලග දවසෙ කඩේට ගෙන්නගන්න.. ආහ් එහෙම වෙන්න බැහැ. මොකද උන් මට කුඩේ දෙනවා. වැඩිපුර හොදි මාලු පිණිබෙදනවා. තෝසෙනම් සාම්බාරුව දානවා සොපින් බාගයක් විතර.. ඒ නිසා උන් දෙන්න ඒ දාන්නෙ කොමර්ශල් එකක් නෙමෙයි. කියලා මට හිතෙනවා..

දවසක් බිල ගැහුවා රොටි වලට යීස්ට් රොටි දැම්මත් එක්ක. නමුත් යීස්ට් රොටි එක පැක් කරන අතරෙ ලොකු එක කැෂියර් එක පැත්තට මට කතා කලා. මං ගියා. තේරෙන් නැද්ද හලෝ.. ඔය රොටි ඊයෙ ඒවා..බිල කැන්සල් කරලා තෝසෙම ගන්න. තෝසෙ දැන් දැම්මෙ..කාටත් නැහෙන රහස් හඩින් කෙල්ල මට කියාගෙන ගියා.. කිව්ව විදියටම යීස්ට් රොටි ටිකක් ආයිත් පුලුස්සපු ගතිය තිබුනා. තෝසෙ ටික නම් බබා වගේ දුම් දමමින් තිබුනා. මං අදා කැන්සල් කරලා තෝසෙ ගත්තා.

හහ්. දැන් කොට කොට ඉඳල හරියන් නැහැ. අද බෝඩිමට ගිහිං පොඩි කෙල්ලගේ කුඩේ ගිහිං දෙන්න ඕනි .. පවු. කෙල්ල සෙන් ගහගෙන ඒක තියාගන්නවා ඇති හරි ආදරෙන්.. ලස්සන තද අඳුරු රෝසපාට කුඩයක්. බාගෙදා ඒක කෙල්ල කොල්ලත් එක්ක ඇවිදින්න යන එකවත්ද? මොක වුනාම මොකෑ ගත්ත එක දෙන්න එපැයි. යන් ඕනි ඒක ගිහින් දෙන්න.

කෝමළ නම් ගේටු පුත්‍රයානෝ ghetu putro komala

මිනිස්සු හැමෝම බුද්ධිමත් සහ කපටි නැහැ. කපටි සහ බුද්ධිමත් මිනිස්සුන්ට විශාල ධනයක් සහ බලයක් ලැබෙනවා සාමාන්‍ය ලෝකෙදි. ඒ අය තියෙන සම්පත් වල සියලු වාසි තමුන්ට එන විදියට වැඩ සලස්වා ගන්නවා. මේ ඇති වෙන කපටි බුද්ධිමත් පිරිස ධනවතුන් විදියටත් එහෙම නොවන අය නිර්ධන පන්තිය විදියටත් කාලයක් හැඳින්නුවා. අද ඊට වඩා සංකිර්ණයි. ඒත් මොන විදියට බැලුවත් කපටි සහ බුද්ධිමත් ගතිය තියෙන ආත්මාර්ථකාමී මිනිස්සු සමාජයේ ධනවතුන් අතරත් එසේ නොවන කම්මැලි, කපටි නොවන තර්ක බුද්ධිය අඩු මිනිස්සු සමාජයේ දුප්පතුන් අතරත් සුලභයි.

ලංකාවෙ ගත්තොත් අන්ත දුප්පත් මිනිස්සු අතර දුප්පත් කමට සාධක විදියට කය වෙහෙසා වැඩකරන්න තියෙන කම්මැලි කම, බුද්ධියෙන් අඩු බව, කපටි බවින් අඩු ගතිය දක්වන්න පුළුවනි. මේ විදියට සමාජයේ ඉතාම අඩු වැටුප් ලැබෙන පිරිසට රැකියා අඩුයි. ඒ නිසා එයාල ඉතාම ලාභ ශ්‍රමිකයො විදියට වෙළඳ කලාප කම්හල් හරහා විකිනෙනවා. මෙහෙදි එයාලගේ ශ්‍රමයට විකිනෙන්න තැනක් නැතිවෙනකොට පිටරට යනවා. ගෘහ සේවය, රියදුරු කම්කරු වගේ පහලම රැකියා වලටත් ලංකාවෙන් පොදි ගනන් මිනිස්සු යනවා පිටරටට. ගෘහ සේවිකාවො සහ කම්කරුවො රට ගිහින් ගන්න සල්ලි වලිං දුවන ආර්ථිකයක් කියන්නෙ රටට ආඩම්බරක් හසන්ත. බලන්න හසන්ත අපේ කාන්තාවො සයිප්‍රස්,සෞදි වගේ මරක්කල රටවලදි වගෙම කාලයක් ලංකාව වෙන්න සිහින මවපු සිංගප්පූරු මැලේසියා වගේ රටවලත් ගිහිං මිනිස්සු සතුටු කරන හැටි. කාටද ආඩම්බර?
එහෙම ගෘහසේවෙට ගිහිපු අම්මා කෙනෙක් ආයෙත් ලංකාවට ඇවිත් නැවත වතාවක් රට යනවා බොහෝ විට. ඒ දකින ගමේ වගේම නගරේ බුද්ධිමත් යැයි සිතන පිරිස ආන්න අර ගෑනි අරාබි මිනිහගේ සැප හොයාං ආපහු යනවා යැයි කියලා කෝචොක් කරනවා. එහෙම කෝචොක් කරන එක ඒ කෝචොක් කරන අයට සැනසීමක්. මොකද රට දුප්පත් නිසා අපේ ධනවතුනගේ තියෙන මල පෙරේත කුනුකම නිසා දුප්පත් වෙච්චි ඒ මිනිස්සු රට යනවා කිව්වම පොඩි නෝන්ඩියක් අපටත් එනවා. ඒ නිසා වඩාත් වාසියි ඒ ගෑනු යන්නෙ “හොදට කෑම ටික කාල, බාබා එක්ක බුදියගෙන උන්ගේ කල දවස ගෙවාගන්න“ කියලා චෝදනා නගන එක.

ඇත්තටම වෙන්නෙ මොකද්ද ඒ මනුස්සයා එවන හො ගේන සල්ලි ටික හසුරුවාගන්න ඒ අයට බුද්ධිය නැති එක. නැත්නම් ගෙදර ඉන්න ළමයි, තාත්තා වගේ අයගේ නොමනා වැඩවලට සල්ලි ටික වියදම් වෙන එක. අනික මහ සල්ලියක් ලැබෙන්නෙත් නැහැ නෙව. තිස් දාහක් මාසෙට ඉතිරි කරන ගෘහ සේවිකාවක් අවුරුදු දෙකටම හම්බ කරන්නෙ රුපියල් 30,000*24 =720,000 වගේ මුදලක්. සරලව හිතුවොත් ලක්ෂ හතක්. ලක්ෂ හතෙන් අද කාලෙ කාමරයක් දෙකක් හදාගන්නවා හැර ලොකු ගේ කෑල්ලක් ගහගන්නත් බැහැ. අනික එහෙ ඉඳලා මෙහෙ ආවම. එක්කො මිනිහ වෙන ගෑනු එක්ක. ළමයි නන්නත්තාර වෙලා. එ මදිවට අරාබියෙදි දැකපු කිසි සැපක් නැහැ. එකපාර ඩොග් ගාල නරකයටම වැටිල.

ඒ ඇවිත් බලනකොට ආශ්චර්ය දේසෙ කලිංටත් වඩා රස්සා අඩුයි. තියෙන රස්සා කෑලිටිකටත් චීන්නුයි ඉන්ඩියන් කාරයොයි පැනල. අඩුතරමෙ තමුන් රට හිටියම ගෙදර ඉන්න හිකනැලා වගේ මිනිහයි..පනු පැටවු වගේ දරුවො ටිකයි බඩට කාල හරි හොදට ඉන්නවා. අඳින ඇඳුම හරි හොදට තියෙනවා. ඒ වගේම පුද්ගලිකව බැලුවොත් තමුන්ටත් කාල බීල ටිකක් සන්තෝසෙන් හිටිය හැකි මේ අපායෙන් මිදිල. ඒ නිසාම ඒ ඇත්තො ආයෙ අරාබි බාබාව බලාන්ට යන්න හිතනවා.

මම අද කතාකරන්න යන්නෙ ඊයෙ බලපු ෆිල්ම් එක ගැන. ලංකාවෙ ගෘහ සේවෙට ගෑනු රට ගියාම පවුල් නන්නත්තාර වෙනවා. ඒ දරුවන්ට අම්මාලව නැති වෙනවා. මේ කෝමල නම් ගේටු පුත්‍රයාගේ කථා වස්තුවේ සඳහන් වෙන විදියට මෙහිදී අම්මා ගෙදර ඉද්දි පුතා තමයි ආදායම් මාර්ගයක් විදියට විකුනන්නෙ. එහෙම විකිනෙන පුතාගේ සහ ඒ සංගීත කන්ඩායම තමයි චිත්‍රපටියේ ප්‍රධාන තේමාව. ෆිල්ම් එක බැලුවොත් කලාත්මක දේ කරන කෙනෙකුට ගන්න පුලුවන් අදහසක් තමයි චරිත වලට සාධාරනය ඉෂ්ඨ කරන ආකාරය. වංශාධිපතියා කියන්නෙ මේ ෆිල්ම් එක අනුව නරක චරිතයක් වුනාට වංශාධිපතියා ද වෙනත් බොහෝ මානුෂිය ගුණාංග වලිං පිරුනු කෙනෙක් විදියට දක්වන්න සිනමාකරු උත්සාහ ගන්නවා.

කෝමල නම් ගේටු පුත්‍රයාගේ කතා වස්තුව අලළා නිර්මාණය කෙරුන මේ සිනමාපටය බංගලිදේශ කලාකාරයෙක් වෙන හුමායුන් අහමඩ් ගේ අවසාන සිනමා පටිය. හුමායුන් අහමඩ් කියන්නෙ බංග්ලාදේශයේ විප්ලවීය කලාකරුවෙක්. හුමායන් අහමඩ්ගේ අවසාන චිත්‍රපටිය තමයි මේ. එතුමා පිළිකාවක් හැදිලා ගිය අවුරුද්දෙදි නිව්යෝක් නුවර රෝහලකදි මැරිලා. අන්තර්ජාලයේ දැක්ක විදියට වර්ථමාන බෙංගාලයේ විප්ලවීය ග්‍රන්ථ කර්තෘවරයෙක් තමයි හුමායන් අහමඩ්. (අපේ අය නම් තාම මම හිතන්නෙ රබින්ද්‍රනාත් තාගෝර්, සරත්චන්ද්‍ර චට්ටෝපාද්‍යෙගන් එහාට බෙංගාලය ගැන දන්නෙ නැතුව ඇති..)
ගේටු පුත්‍රෙයා කියන්නෙ පොඩි කොල්ලො ජාතියකට. උන් වංශාධිපතියන්ට ආතල් පිණිස නටනවා. එදා නෙමෙයි අද වුනත් අධිපතින්ගේ හිතගිය නාටිකාංගනාවන්ට සිද්ධ වෙන්නෙ මොකද්ද? අධිපතියාගේ ජරා කෑල්ලට ආතල් දෙන්න සිද්ධ වෙන එක. නමුත් ඒ නාටිකාංගනාවන්ට එදා වගේම අදත් විශාල රන්මසු රිදී කාසි ලැබෙනවා.නාටිකාංගනාවො එයාල මැරෙන්න කිට්ටුව සිහි විකල් වෙලා කිව්වොත් හැරෙන්න එයාල ගෙවන ගණිකා දිවිය ගැන වචනයක් පිට කරන්නෙ නැහැ. ඒ ගේටු පුත්‍රයාටත් ඒ වගේ නටනවාට අමතරව කරන්න වෙනම රාජකාරියක් තිබෙනවා.ඒ රාජකාරි වටපිටාවෙ සිද්ධ වෙන අවුල් ගැන තමයි කතා වස්තුවෙන් කියවෙන්නෙ.

ෆිල්ම් එකේ මියුසික් සහ රඟපෑම් ආදිය සුපිරියටම නැහැ. පොඩි පොඩි අඩුපාඩු තියෙනවා. නමුත් ෆිල්ම් එකේ කතාව විසින් ඒ සියලු අඩුපාඩු මැකිලා යනවා. කතාව ප්‍රබල ලෙසම සිනමාකරුවා විසින් ඉදිරිපත් කරලා තිබෙනවා. එවක සමාජයේ මුස්ලිම් ආගමික මතවාදයන් සහ ආගමික නැඹුරුවත් අධ්‍යක්ෂවරයා විසින් දැඩි ලෙස ප්‍රශ්ණ කරනවා.

ෆිල්ම් එක ටිකක් නරක කතාවක් මත පදනම් වෙච්චි එකක්. ෆිල්ම් එක ඉවරවෙලා හෝල් එකෙන් එලියට එනකොට මම හිතුවෙ ගෑනු අඩ අඩ එලියට ඒවි කියලා. නමුත් වෙනද වගේම ගෑනු හිනාවෙවි හෝල් එකෙන් එලියට බැස්සා. ඇඬෙන්නෙ නැති එක වෙනම කතාවක්. ඒත් හිනාවෙන්න දෙයක් ඒ සමස්ථ කතාව ඇතුලෙ තිබුනද? පුදුමයි. ඇත්තටම ලංකාවෙ ඔය වගේ ෆිල්ම් බලනකොට මිනිස්සුන්ගේ රියැක්ෂන් ෆිල්ම් එකට සමානුපාතික නැහැ. ඒ කියන්නෙ ෆිල්ම් එකේ අඩනකොට හෝ ගාල අඩන්න ඕනි කියන එක නෙමෙ අඩු තරමෙ දැඩිව හිනා නොවී ඉන්නවත්.. හැඟීමක් නැහැ. එක අතකින් ගෑනු හිතනවා ඒ ගාපු මේක් අප් ටිකට,ඇඳපු සෙක්සි ඇඳුමට හිනාවක් අවෙ නැත්තං පොඩි මදි කමක් එනවා කියල. ඒ නිසා එයාල ෆිල්ම් එකේ මොක උනත් එලියට බහිනකොට සිනාවෙලා එලියට බහිනවා.

මේ දවස්වල චොගම් නිසා කස්ටිය කලබල වෙලා. චොගම් වලට ෆිල්ම් පෙන්වනවා ෆිල්ම් කෝපරේෂන් එකේ. වැඩිය කස්ටිය නැහැ. එන්න බලන්න. ලෝකෙ වටේ වැදගත් ෆිල්ම් රාශියක් තිරගත වෙනවා. අපේ සල්ලි විනාස කරනවා කියලා ලංකාවෙ මිනිස්සු මොරදුන්නාට කස්ටිය වැඩිය නැහැ ඇවිත් හිටියෙ. මමනම් ඔය වගේ ආන්ඩුවෙන් නිකං තියෙන ඉවන්ට් වලට පැනලා යනවා. මොකද අපේ සල්ලි නම් ආන්ඩුව වියදං කරන්නෙ ඒ තැන් වලට අපි යන්න ඕනි. කවුරුත් නැති වුනා කියල ඉවන්ට් කැන්සල් වෙන් නැහැ නේ. මේක නිකං ඌරයි මාලු මුහුදු ඌරයි ඇගේ තියල කපනව වගේ දේශපාලනික වැඩක්.

කෝමළ නම් වූ ගේටු පුත්‍රයා (ghetu putro komala) කියලා ගූගල් සෙවුමක් කලාම යූ ටියුබ් එකෙත් ෆිල්ම් එක තියෙනවා පේනවා. නමුත් කලබලේට අර ටර්මිනේටර්, සුපර්මෑන් බලනවා වගේ පයිට් සහ වලි බලන්න දුවන් නැතුව නිවිසැනසිල්ලෙ බලන්න ඕනි කතාවක් කියලා තමයි මට හිතෙන්නෙ.

ලොකු ලයිට් බිල් පොඩි කරගමු solar electricity

ගෙදර ලයිට් බිල අඩුකරගන්න එක මේ දවස්වල ලංකාවෙ අයගේ ලොකු අරමුණක්.. මොකද ලැබෙන ආදායමින් ලොකු කොටසක් යනවා නෙව බිල් වලට. එතකොට ඉතිරි වෙන මුදල අඩුයි. ඊට අමතරව ලොකුම හිරිහැරය විඳින කස්ටිය තමයි පොඩි පහේ කර්මාන්ත කරන අය. පොඩි කර්මාන්ත කිව්වට ඉතිං අඹරන මැෂිමක්, ලනු මැෂිමක්, වඩු පට්ටලයක්, පොඩි ගෙස්ට් හවුසියක්, පාං බේකරියක් කාරිය කරන්ට් එකෙන් දුවන අයට යන එන මං නැතුවා වාගෙයි පේන්න තියෙන්නෙ. මේන්න මේවගේ ටිකක් ගෙදරක අවශ්‍යතාවයකින් එහාට ගිහිපු අවශ්‍යතා වලට නව සංකල්පයක් විදුලිබල මණ්ඩලය හඳුන්වා දීලා තියෙනවා. ඒක තමයි දෙපැත්තට දුවන මීටර් සංකල්පය. ඒ කිව්වෙ අපි විදුලිය නිපදවනවා දවල්ට ඒ නිපදවන ටික දෙනවා දවල්ට මණ්ඩලයට. රෑට අපි ගන්නව මන්ඩලයෙන් ලයිට්. එතකොට අපි දවල්ට දෙන ටික මීටරේ එක පැත්තකට කැරකෙනවා. රෑට ගන්න ටිකට මීටර් අනික් පැත්තට කැරකෙනවා.

මේක ක්‍රියාත්මකද?

ඔව්. දැනට දකුණු වෙරළබඩ තීරයේ සංචාරක අවන්හල්, නවාතැන් පොලවල් ආශ්‍රිතව මේ ක්‍රමය ක්‍රියාත්මක වෙන බවක් තමයි ආරංචි වෙන්නෙ. මේ ගැන කතාකරන කොට මේ ගැන අපේ ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලයේ වෙබ් අඩවියේ නම් සඳහනක් මට හොයාගන්න පුලුවන් උනේ නැහැ. නමුත් පාඨලී චම්පික ඇමතිතුමා ඉන්න කාලෙ මේ වගේ ව්‍යාපෘතියක් ගැන ලොකු කතාවක් තිබුනා. මම ඒ නිසාම නිකමට ඒ ගැන හොයල බැලුවා. මේන්න වැඩේ දැන් දුවනවා ලු යසට. 

මේකෙ තාක්ෂණානුකූල යම් යම් සිද්ධාන්ත ඇති. ඒ වගේම ක්‍රියාත්මක කරද්දි මේ වගේ සරල නැතුවත් ඇති. නමුත් විදුලි බිල රුපියල් 10,000ක් 15,000ක් අතර වෙන කුඩා පරිමාණ සංචාරක හෝටල ආදියට මේ ක්‍රමයෙන් වාසියක් ලැබෙනවා කියලා තමයි මේ සෝලාර් පැනල් ගෙන්වන කොම්පැනිය කිව්වෙ. මේකෙදි ලොකු සයිස් ආස්තරයක් සවි කරනවා වහලයේ. ඉන් පස්සෙ ඒ මගින් නිපදෙන විදුලිය තමයි ආයෙත් අපි ජාතික පද්ධතියට ලබා දෙන්නෙ. 

සූර්යකෝෂයක් ගහගෙන අපේ දුප්පත් මිනිස්සුට බැයිද ලයිට් ගන්න. 

පහුගිය දවසක අපේ අයියා ඔය වගේ වැඩක් කොලා. මිනිහට සෝලා පැනල් එකක් ලැබුනා හිතාගන්න බැරි තරම් අඩු මිලකට. ඉන් පස්සෙ එයා ඒකට ගත්තා බැටරියක්. බැටරිය ගන්න කොට සාමාන්‍යෙයන් ආසන්නම ටවුමෙන් තමයි ගන්න එක හොඳ. මොකද නැත්තං බැටරිය බර නිසා ගෙනියන්න අමාරුයි වගේම සර්විස් කරන්න ආදියටත් අමාරුයි. සෝලා පැනල් එක ලැබුනාම ඒකට අයියා කලේ කෙලින්ම එල් ඊ ඩී වලින් දැල්වෙන විදුලි බල්බ කිහිපයක් සම්බන්ධ කලා රාත්‍රියට දැල්වෙන්න. ඒවගේම ඒ ගෙදර ඇත්තන්ට ටී වි බලන්න සහ පොඩි පොඩි පෝන් චාජ් කරන කොම්පියුටර් පාවිච්චි කරන වැඩවලට වගේ වැඩවලට වෝල්ට් 12 කරන්ට එක 230 බවට පත්කරන ඉන්වර්ටර් කෑල්ලකුත් ගත්තා කඩෙන්. ඒ ඉන්වර්ටර් එක වොට් පන්සියෙ එකම මම පිටකොටුවෙන් වොරන්ටි නැතුව රුපියල් 3000ට වගේ අරං දුන්නා.

ඒ සෙට් එක උස්සං ගිහිං හයිකලේ වැලිකන්දෙ. වැලිකන්දේ සෝලාර් එක ගැහුවාම එන කරන්ට් එක බැටරිය ප්‍රමාණවත් විදියට චාජ් වෙන්න වැඩිත් එක්ක කියලා තමයි අපේ අයියානෝ ගේ අදහස වුනේ. ඉතිං මේ කෑලි පූට්ටු සෙල්ලං මොක නැති වුනත් ඔය සෝලාර් පැනල් එකයි බඩු මුට්ටු ටිකයි අටෝගන්න රුපියල් හැට දාහක් වගේ තමයි යනවා ඇත්තෙ කියලා මට හිතෙන්නෙ. මයික්‍රොෙන්ට්‍රෝලර් එකක් දාලා ඉන්වර්ටර් එකයි ඕවලෝඩ් ප්‍රොෙටක්ෂන්, වොල්ටේජ් ස්ටැබිලයිසේෂන් වගේ කොරණා ඔක්කොම රුපියල් පන්දාහකට වගේ කරන්න පුලුවන් කියලාත් මගේ යාලුවෙක් කිව්වා. 

සූර්යාකෝෂ හයි කරන එක ලාබද?

හිතන්න අපේ මුලතිව්, පුදුකුඩු ඉරිප්පු පැත්තෙ මිනිස්සු අඩුයි. එහෙ එක ජනාවාසයකට එකක් කිලෝමීඨර ගානක් දුරයි. අපි හිතමු පවුල් දෙසීයක් ඉන්නවා ඔවුන්ට ලයින් දෙන්න විදුලිබල මණ්ඩලය කිලෝමීටර් හතලිහක් විතර කේබල් අදින්න ඕනි. ඉතිං ඔය කේබල් වැඩේටම මම හිතන විදියට මිලියන විස්සක් විතර වියදම් වෙනවා. ඉන් පස්සෙ විදුලිය උත්පාදනය, බෙදාහැරීම මීටර් සවිකිරීම ආදි කාරණා වලට මුදල් වෙන් කලාම ඒ ගමට විදුලිය දෙන්න රජය මිලියන විසිපහක් විතර වියදම් කරන්න ඕනි. 
ඒ වගේ වෙලාවක ඒ ගමට සූර්ය පැනල සවි කරලා විදුලිය දෙන්න යෝජනාවක් තියෙනවා නම් ඒක වඩා සාර්ථක වෙයි. සූර්ය පැනල් කට්ටල වලට එකකට රුපියල් පනස්දාහක් වියදම් වුනත්  මුලු වියදම මිලියන දහයක් වගේ ගානක් තමයි යන්නෙ. ඒවගේම රජයට ඒ හරහා තවත් විදුලිය උත්පාදනය ගැන හිතන්න අවශ්‍ය වෙන්නෙත් නැහැ. අපේ ඒ වගේ පළාතක කර්මාන්ත රාශියක් තිබෙයි කියලා හිතන්න අමාරුයි.  අධිතාක්ෂණික මෙවලම් භාවිත වෙනවා කියන්නෙත් තව අවුරුදු ගානකට වේනනෙ නැති දෙයක් නෙව.

සෞම්‍ය කලාපිය රටවලට සූර්ය විදුලිය කියන්නෙ පොඩි ගැටලුකාරි දෙයක්. මොකද ඔවුන්ට ලැබෙන සූර්යාලෝකය අවුරුද්දේ සෘතු අනුව වෙනස් වෙනවා. ඒත් අපේ රටේ දින 365න් දින 350ක්ම බොහෝ පැතිවලට ප්‍රමාණවත් සූර්යාලෝකයක් තිබෙනවා. 

සූර්යබලයෙන් කරන්න පුලුවන් තව වැඩ රාජකාරි..

සූර්යතාපයෙන් වතුර රත්කරලා ඒ වතුර ගබඩා කරලා නාන්න පාවිච්චි කරන්න පුලුවන් ගැජට් එක දැන් ගොඩක් ජනප්‍රියයි. ගොඩක් හෝටල් සංචාරක මධ්‍යස්ථාන වල වහලවල් වල ඒ කෑල්ල තිබෙනවා මම දැකල තියෙනවා. 

ඒ වගේම සූර්යාලෝකයේ තියෙන තාපය මුදා හැරලා සූර්යාලෝකය පමණක් වෙන්කරගෙන ඒ සූර්යාලෝකය වීදුරු තන්තු වලින් හෝ ප්‍රස්ම මගින් එහෙ මෙහෙ ගෙනියන තාක්ෂනයකුත් තිබෙනවා. ඒ මගින් ලංකාවෙ සමහර ගාමන්ට් ෆෑක්ටරි  වලට ආලෝකය ගන්නවා කියලා සන්ටෙක්ස් ආයතනයේ අලෙවි කළමනාකරණ මහත්මයෙක් මා එක්ක පැවසුවා. සූර්යාලෝකය කෙලින්ම අපිට ගන්න බැහැ. ඒකට දැන් විවිධ ආකාරයේ ගෘහනිර්මාණ ශිල්පිය ක්‍රමවේද වගේම විවිධ ක්‍රමවේද යොදාගෙන සූර්යාලෝකයේ තාපය මුදාහැරලා එළිය විතරක් ගන්න විධි සහ ක්‍රම ලෝකෙ ඇවිල්ලා තිබෙනවා. 

 සූර්යාලෝකයෙන් විදුලිය ගන්න හැටි සහ ඒ හරහා මණ්ලයෙන් ලැබෙන විදුලි බිල අඩුකරගන්න උපදෙස් දෙන උපකරණ සපයන සමාගමක් තිබෙනවා සන්ටෙක් කියලා. මම දන්නෙ මේක විතරයි. සමහර විට තව ඇති. ඒ අය නම් ඒක ව්‍යාපාරික අරමුණකින් තමයි කරන්නෙ. එයාල නම් කියන්නෙ රුපියල් 15,000ක් වගේ බිලක් එන පොඩි ව්‍යාපාර වලට මේ ක්‍රමය ගැලපෙනවා කියල තමයි. ඒ වගේම අර මං මැදින් කියපු දිවා ආලෝකය බිල්ඩින් ඇතුලට ආලෝක ප්‍රභවයක් විදියට යොදාගන්නත් මේ අය ගාව විසඳුම් තිබෙනවා.
Sunteks International

ප.ලි:- මා මින් පෙර ලියූ ලිපියක බැර ලෝහ මිශ්‍රිත ජලය පෙරා හැර පානීය ජලය ලබාගත හැකි යන්ත්‍රයක් තිබෙන බව සඳහන් කලා. ඒ යන්ත්‍ර පිටරටින් ආනයනය කොට පිහිටුවා දෙන සමාගමක් තිබෙනවා ලු. කවුරුහරි මහත්මයෙක් විද්‍යුත් තැපෑලකින් මගෙන් ඒ ගැන විමසුවා. නමුත් මාළඟ ඒ වතුර ෆිල්ටර් ගෙන්වන සමාගම ගැන තොරතුරු නැහැ. මා උත්සාහ කළත් මට සොයාගන්නට නොහැකි වුනා.  ඒ වගේ කරන්ට් එකෙන් වැඩකරන බැර ලෝහ මිශ්‍ර අපිරිසිදු ජලය බීමට හැකි මට්ටමට පත්කරන මැෂින් ගැන විස්තර දන්න අයෙක් ඉන්නවා නම් පොඩි කමෙන්ට එකකින් හරි මේල් එකකින් හරි විස්තරයක් දාල යන්න. ඒක සුවල්ප දෙනෙක්ට හරි වැදගත් වේවි. 

බිම බලන්න එපා. පේනව Dont look down

කොල්ලෙක් ඉන්නවා. එයා වැඩකරන්නෙ තාත්තගේ කම්මලේ. තාත්ත තමයි මිනිහට ඉන්න එකම ගැලවුම් කාරයා. ඒ කොල්ල ඉගෙනගන්න යන්නෙ භෞතිකවිද්‍යාව. භෞතික විද්‍යාව ඉගෙන ගත්තාට මිනිහා ඒ තරම් දක්ෂයෙක් නෙමෙයි වාගේ පේන්නෙ. 

ඉතිං විය යුතු විදියටම තාත්ත මැරෙනවා. පුතා තාම ඉගෙනගන්න වයසෙ. කොල්ලා හැමදාම රක්ෂාව විදියට කරන්නෙ සොහොන් කොත් වල කුරුස ස්මාරක වගේ ඒවා කරත්තයට දාගෙන ප්‍රවාහනය කරන එක. දැන් කොල්ලාට අණ දෙන්නෙ අයියා. තාත්තගෙන් පස්සෙ බිස්නස් එක ලොකු පුතාට ගිහින්. ලොකු පුතාට දැන් පුම්බපු බඩක් තියෙන පවුලක් ඉන්නවා. සීන් එක අවසාන වෙනකොට අර අක්කට බබා ලැබෙනවා..

මේ කොල්ලා නින්දෙන් ඇවිදින්න ගන්නවා. නින්දෙන් ඇවිදින එක පුරුද්දට යනවා. ඒ එක්කම මේ කොල්ල ඇවිල්ල බොරු කකුල් වලිං යන්නත් දක්ෂයා. සමහර විට නින්දේන යෑම බොරු කකුල් උඩ යෑම කියන්නෙ ෆිල්ම් එක හදපු බුවාගේ සංකේතීය නිරූපන වෙන්න ඇති. කෝම වුනත් මූ උස වැඩි බොරු කකුල් වලිං ඇවිදන එක විනෝදාංශය විදියට කරනවා. 

ඔය අතරෙ පොරට ඇණ හොරකං කරන ලෙඩකුත් හැදෙනවා. නින්දෙන් ගිහින් මූ ඇණ කඩේ ඇණ හොරකං කරං එනවා. ඇණ කඩේ ඉන්න කෑල්ල ටිකක් නාකියි. නාකි වුනාට ඒක ඒ කොල්ලගේ මැරුණ තාත්තගේ හොර සොට් එකක් වාගෙයි පෙනුනෙ. කොල්ල හිතලා හෝ නොහිතා ඒ ගෑනි එක්ක පොඩි සයිස් රිලේසන් සිප් එකක් පටන් ගන්නවා. ඒ ගෑනිත් හිීනන් ඇවිදිනවා. මං හිතුවෙ ඒ දෙන්නා උස වහලවල් දෙකක් උඩ තියෙන තැනකට වෙලා ලිංගිකව එකතු වේවි කියලා. නමුත් එහෙම වුනේ නැහැ. ඒ දෙන්න පැත්තකට වෙල වාඩිවෙල කතා කර කර හිටිය. 

තෙල් කැල්ල තාම ආවෙ නැහැ. ඔන්න දැන් කිට්ටුයි එන්න.. කොල්ල එක සඳ ඇති රැයක ඇවිදිනවා නින්දෙන්.. වහලවල් උඩිං කොන්කිරිට් උඩින් ඇවිදගෙන යෙනවා.. ඒ කොල්ල ඉන්න ඒ රියා එකේ වහලවල් ඇවිදං යන් පුලුවන් වෙන්න ෆ්ලැට් විදියට හදල තියෙන්නෙ. 
ඔන්න කෙල්ල දැන් තමයි සීන් එකට පනින්නෙ. කෙල්ල ආව ඇගේ මිත්තනිය හමු වෙන්න. මිත්තනිය ඇවිල්ල සාත්තර කියනවා වගේ මෝහන ජොබක් කරන්නෙ. මිනිස්සුන්ට ඒවා කරලා සල්ලි ගන්නවාද කොහෙද. ඒත් මිත්තනියට යම් කිසි මුදල් අතින් ස්ථාවර ගතියක් තියෙනවා. මේ කෙල්ල ඇවිත් දැන් නිවාඩුව ගත කරන්නයි හදන්නෙ. 

ඇවිත් මුල දවසෙ කාමරේ ඇතුලට ගියාම තියෙනවා කාමරේ උඩ අරින්න පුලුවන් වීදුරුවක්. ඒ වීදුරුව ඇරලා හද දිහා බලං ඉන්නවා. හද පායල ලස්සනයි. ඉතිං ඔය හද පායපු දවසෙත් අර කොල්ල නින්දෙන් ඇවිදිනවා. ඇවිදලා අර කෙල්ලට හද පේන්න ඕනි නිසා ඇරල තියෙන ජනේලය තුලිං කෙල්ලගේ ඇඟ උඩට වැටෙනවා. දැන් දෙන්නම ඇද උඩ. කෙල්ල බයවෙනවා. පස්සෙ සංසුන් වෙනවා.

දෙන්න සෙට් වෙන්නෙ ඒ විදියට. මේ කොල්ල ආදායම් මාර්ගයක් විදියට කෑම කම්පැනියක ඇඩ්වර්ටයිසිං කැම්පෙන් එකක ඉන්නවා. ඔලුවෙ ඉදාල මිනිහ මොකද්ද එකක් ඇතුලට එබිල ඉන්නෙ. හරියට පෝර උරයකින් වැහුවා වගේ. ඒ ඇඩ් එක මූ ව වහගෙන. මිනිහා ඒක ඇතුලට වෙලා ජනතාවට ඇඩ් එක පෙන්වනවා.එහෙම යාලුවො සෙට් එකක් ඉන්නවා පොරට.. 

කෙල්ලයි කොල්ලයි යාලු වෙනවා. ඉන් පස්සෙ කොල්ලා කැමති හැමතැනටම කෙල්ලා එක්කරං යනවා. කොල්ලයි කෙල්ලයි ලිංගික ව හැසිරෙනවා . හැම ක්‍රමයටම හැසිරෙනවා. ඒ වගේම බොහොම හිතාගන්න බැරි තරම් වැඩි වෙලාවක් කොල්ලා ලිංගිකව සක්‍රිය වෙලා ඉන්නවා. 

මේ ෆිල්ම් එක මට දැනුන විදියට පේන දේ තුල කතාව හිතාගන්න බැරි එකක්. ඒකෙදි එක තැනකදි කොල්ලගේ කාමරෙන් කොල්ලගේ අම්මා ලොකු ප්‍රමාණයක් කොන්ඩම් හොයාගන්නවා. එහෙම හොයාගන්නෙ ඇයි. ? කොල්ලයි කෙල්ලයි එකතු වෙන්නෙ කෙල්ලගේ ගෙදර.. එහෙමනම් කොන්ඩම් තියෙන්නෙ ඕනි ඒකිගේ ගෙදර නෙව..

ෆිල්ම් එකේ අවසානය මහ ඇඩෙන එකක්.. කෙල්ල මූව දාල ආයිම බාසිලෝනා යනවා. ඒක මහ පස්ට දුක හිතෙන පොයින්ට එකක්.. 

මේ ෆිල්ම් එක පෙන්වන්නේ අපේ තරුණ කාලේ තියෙන මනෝ ලෝකය. ඒ කියන්නෙ අපි ප්‍රාර්ථනා කරන ලෝකය. නමුත් කවදාවත්  අපිට ඒ මනෝ ලෝකයෙන් බාගයක් වත් ඇත්ත ලෝකෙට ගන්න බැහැ. ඇත්ත ලෝකෙට ගත්ත වුනත් මේ ෆිල්ම් එකේ වගේ මාස දෙක තුනක් තිබිලා ආයෙත් ඉහලට යනවා. 

ෆිල්ම් එකේ නමින් කියන්නෙ.. බිම බලන්න එපා කියලා. බිම හරිම කටුකයි. අහසට වඩා..

මේ ෆිල්ම් එක ඇතුලෙ ගෑනියෙක් සහ මිනිහෙක් ලිංගිකව එකතු වෙන දර්ශන ගොඩාරියක් තියෙනවා. ඉතිං දැන් අහන්න එපා පොඩි එකාත් එක්ක ඕක බලන්න පුලුවනිද කියලා.. 

අයි ඇම් ඩී මෙ ව්වා එක