Monday, December 23, 2013

අලිංගික සුනාමිය (3,4,5)

3

වෙරලේ වූ පොල් කොට කෑල්ලක වාඩි වී පොඩි එකා ඔඩොක්කුවේ තියාගෙන චමින්ද පොඩි එකාට ඈත යන බෝට්ටු පෙන්නයි. ආන්න අර බෝට්ටුවෙ ඇතුලෙ තියෙනව අයිස් ගොඩවල්. ආන්න ඒ අයිස් හදන්නෙ අපෙ කොම්පැනියෙ. දැනගනිය. ඕව හදන එක ලේසි නැහැ. සුමනසිරි මහත්තය කියන්නෙ මැසිං එකපාරක් කැඩුනම මාස දෙකක විතර බිස්නොස් පාඩුයි කියල..

පොඩි එකා ඔඩොක්කුවේ සිට වැලි අහුරක් ගෙන එය මිරිකා බලයි. චමින්දයා සිතන්නේ ඔහුගේ කතා පොඩි එකා අසමින් සිටිනවාය කියලාය. හිටපල්ල බොලාට ටීවි එකක් ගෙනාපු කාලෙක මං සීඩි එකක් දාල පෙන්නන්නං කො මූදු යන හැටි. අවුරුදු තුනක් වයසැකි පොඩි එකාට නොදැක්ක ටීවි එක ගැන වැටහීමක් නැත. ඌ ඔඩොක්කුවෙන් පැන වැලිගොඩේ නටන්නට සැරසෙයි.

වරෙං යන්න.ඔය වැලි නෑව ඇති. චමින්ද කිව්වාට ඌ එන පාටක් නැත. ඉන් පසු චමින්ද ගොස් පොඩිඑකාගේ වැලිටික පිසදා නැවත වඩාගෙන ඔහුගේ පැල්කොටයට එයි.

චමින්දගේ අදහස වූයේ සීඩි ප්ලේයරේකුත් ටීවි එකකුත් දෙකක්ම එකපාර ගන්න එකය. ඇත්තටම කලින් සුමනසිරි මහත්තයාට කිව්ව විදියට ගෑනි දුන්න කෙංගෙඩියක් නැතත් චමින්ද විසින් ඉතිරි කරගත් රුපියල් දහදාහක් ඔහු ළඟ තිබුනි. විටින් විට සුමනසිරි මහත්තයා රෑ වැඩකරන දවස්වලට ආ.. චමින්ද ගිහින් මේ කට්ටියට රොටි අරං වරේං යැයි කියා රුපියල් දාහක් දෙදාහක් දික් කරයි. කොත්තු හෝ පරාට ඕන කස්ටිය අහගෙන ඒවා නයිට් කඩයෙන් අරං ඒම චමින්ද සිදු කරයි. බොහෝවිට ඉතුරු සල්ලි සුමනසිරි මහත්තයාට දුන්නත් ඒ සල්ලි දෙස බලා ආ.. රොටි එහෙම ගනන් ගිහිල්ලැති නේ බං.. කියා.. ඕක උඹ තියාගනිං.. කියා කියයි.

චමින්ද හැර මෙතන වෙන එකෙක් කඩේට යැව්වොත් රුපියල් දාහක් දුන්නොත් සිගරට්, සුරුට්ටු, ආදියද ගෙන රුපියල් දාහ කරමුලටම වියදම් කර දවස් දෙක තුනක් ගිය කල මහත්තය දැන් දාහට කෑම ගේන්න බැහැයි කියා ගසාකෑමට යොමුවන බව සුමනසිරි මහත්තයා අත්දැකීමෙන්ම දනී.

එසේ ඉතිරිකරගත් සල්ලි ටීවි එකක් ගන්නට යොදාගන්නට චමින්ද සිතා සිටියේය. පැට්ටි යැයි හැඳින්වූ චමින්දගේ පවුලගේ නියම නම පවනි වීය. නමුත් පවනි යැයි ඇගේ නම කියවන්නේ චන්ද පොලේ චන්ද දාන විට පමණි. පැට්ටි කෙල්ල යැයි වැඩිහිටියන් කියන අතර ඇය නම්මාගත නොහැකි රස්තියාදු කාරයින්ට ඇය නැතිතැන ඇය “වේස පැට්ටි“ වේ. කඩේ මුදලාලිගේ ණය මොන කරදර තිබුනත් දවසට ගෙවන නිසා ඇයට මුදලාලි පැට්ටි නංගා යැයි කිව්වේය. මේ කාට මොක වුනත් චමින්දට නම් ඇය “ඔහේ“ විය.

ඇය අසල කොකු කර්මාන්තශාලාවක වැඩට ගියාය. ඒ සමාගම කලේ කොකු හදන එකය. කම්බි වලින් පිටරට යැවීමට සෙල්ලම් බඩු තැනෙන කර්මාන්ත ශාලාවට මිනිස්සු කීවේ කොකු පැට්ටරිය කියලාය.. පොඩි එකා බලාකියා ගත්තේ අම්මලාය. සමාර දවසට රෑ වැඩ කර උදේ දවල් ගෙදර සිටින චමින්ද පොඩි එකා බලා කියා ගනී. ගෙවල් කුලිය ගෙවීම. කන්න බොන්න. වතුර ලයිට් බිල්. සහ මාසෙකට එකපාරක් විතර වැඩිවෙන පොඩි එකාගේ සෙමට බෙහෙත් ගන්න යන වියදම මේ දෙදෙනාගේ ආදායමට යන්තම් ඇතිවිය.

අම්මලාට ද සීනි තේ කොල නෙස්ටමෝල් ටිකක් මාසෙ අන්තිමේ පැට්ටි විසින් ගෙනගොස් දෙයි. ඒ දරුවා බලාගන්නා කුලියට ම නොවේ. ඔවුන්ටද දැන් සලකන්නට තරං ලොකු රස්සාවක් කොරන එකෙක් වත් ඒ පවුලේ නැත. ඒ නිසා පැට්ටි හැකි පමණ දෙමාපියන්ටද උදව් කලාය. චමින්දයාගේ පැත්තේ දෙමාපියෝ චමින්දයා ගනනට නොගනී. පැට්ටී හා විවාහ වීම මෙතෙක් ඔහුගේ එවක පවුල නැමැති ලෑල්ලේ අවසානයේ සිටි චමින්ද එයින් එලියටම තල්ලු කරන්නට මාපියෝ සහ නෑයෝ හේතුවක් කොටගති. චමින්දට උගත් සහෝදර සහෝදරියන් සිටි අතර ඔවුන් ඇතැමෙක් කොළඹ ලොකු කන්තෝරු වල වැඩ කලෝය. දෙමාපියන්ට පවා චමින්ද හා ආස්‍රය කරන්න එපා යැයි උපදෙසෙ ්දෙන්නේ ඒ කොළඹ වැඩකරන බුද්ධිමත් පිරිසය.

ඔවුන් චමින්ද නාකි වී මැරෙන තුරු ගෙදරට වී අම්මා සහ තාත්තා බලාගෙන ඔවුනගේ දරුවන් සහ වතුපිටි ගෙවල් බලාගෙන සිටිනු ඇතැයි සිතුවෝය. නමුත් පැට්ටි හදිස්සියේ පැමිණ චමින්දව කසාද බැඳගත් හෙයින් ඔවුන්ට සහෝදර ප්‍රේමයේ නාමයෙන් කන්න බොන්න විතරක් දී නොමිලේ ගන්නට තිබුණු චමින්ද නම් වූ ශ්‍රම නිධිය අවසන් වුනැයි ඔවුන් යටිසිතින් දුක් වූහ.

“අපෙ මල්ලිට අපි හොඳ කටයුත්තක් කතා කොරන්න හිටියෙ. කොහෙද මූට ඕන වුනානේ අර වේස අම්මන්ඩි එකක්ම හැමිනෙන්න. අනිත් එක ඕකුං අපෙ ගෙවල් වොලට ගන්න ඇහැක් උන්ය. මල්ලි ගැන හිතන කොට නං බඩ පපුව හෝස් ගාල යනව. ඒත් ඉතිං කොරන්න දෙයක් නහැ. උන්ද ගෙනාපු කරුම නෙව. “ඒ චමින්දගේ අක්කා කෙනෙකු චමින්ද ගැන ලෝකයා හමුවේ දුක්වන ආකාරයයි.

4


රෑ කළුවර අතරින් හඳපාන එබිකම් කරයි. ඉඳහිට ඈත ගෙදරක බල්ලෙක් බුරනු ඇසෙයි. චමින්ද මේ රෑ සිය ලිංගික කොටය අතගගා අහස දෙස බලා කල්පනා කරයි. දැඩි තීරණයක් ගත් ඔහු සිටි පැදුරෙන් නැගිට පැට්ටි සිටි ඇඳ කරා යයි. ගොස්..

ඇයගේ නිරුවත් අත් ගොබ පිරිමදින්නට වෙයි. මේ අද ටිකක් හීතලයි නේ.. ටිකක් නැකිටින්න බැහැයි ?

යැයි අසයි.

මේ විකාර නැතුව හීතල නං පොරවං නිදාගන්නව හලෝ.. තමුසෙ කොච්චර තල්ලු කොරල ස්ටාට් කොරං ආවත් තව විනාඩියෙන් ඉවරයි නෙ.

චමින්ද සහ ඇන්ටන් අතර වෙනස අහසට පොලොව මෙනැයි පැට්ටිට සිතුනි. මෙ මිනිහා දෙස බැලු විට අනුකම්පාවක් ඇති වුවත් ඉන් එහා කිසිදු සිතුවිල්ලක් චමින්ද කෙරෙහි පහල වෙන්නේ නැත්තේ ඇයිදැයි පැට්ටිටද නොතේරේ. ඇන්ටන් තමුන්ගේ කෙස් වැටිය සමග සෙල්ලම් කරන සැටි.. කම්මුල සිප වැළඳගන්නා සැටි. රති කලාවේ ප්‍රවීණයෙකු මෙන් දෙතොල් සෙමෙන් ඔහුගේ දෙතොලින් වැළඳගන්නා සැටි මඳින් මද සිය අත් වලින් පැට්ටිගේ ශරීරය සම්බාහනය කරන සැටි පැට්ටීට මතක් වන්නට විය.

නමුත් චමින්ද ඒ සියලු කලාවෙන් තොර වූ මහත් අමු මිනිසෙකි. ඔහු මූලික කාරණා පමණක් ඉටු කොරන්නට පැමිණ එයද කොරගත නොහී එක් හීසරයක් විද්ද පමනින් දුන්නද කඩාගෙන ගොස් ඇද වැටෙන ජාතියේ එකෙකි. එබැවින් පැට්ටි විසින් දැන් මාස ගණනාවක සිට චමින්ද සමග එක ගෙයි සිටියත් රෑට ඌ සමග බුදියාන්ට යන්නේ නැත.

නමුත් ඇන්ටා සමග කඩොල් ගාලක දී පැටලිමට ඇය මග බලමින් සිටී. ඇන්ටා බඳින්නට යන වගක් ආරංචි වී තිබුනි. නමුත් ඇන්ටා තවම තමුන්ගේ අණසක යටතේ යැයි අභිමානයක් පැට්ටීට විය. මේ කඩොල් ගාල් අස්සේ පෙම් කෙලින ජෝඩු යනු මේ ගමට කලකට පෙර නම්  මහත් විශ්මිත දෙයැක් නොවීය. ඉස්කෝලෙ ගොස් එනවිට කඩොල් කෑල්ලට ගිය කෙල්ලෝද කලක් එහි ගොස් බඩට මාස තුන හතරක් වූ විට රෙජිස්ටර් වෙන්නට යන අවස්තා එකල නම් සිදු වූයේ වරක් දෙවරක් නොවේ. දැන් නම් තත්වය එතරම්ම සැර නැත.

5

ආ..හ්.. චමින්දයියා.. මොකෝ තාම ටීවි එක ගත්තෙ නැහැයි.. ඒ අසන්නේ වීඩියෝ සෙන්ටර් එකේ කපිලය. කපිල විසින් දිනක් චමින්දට කුනුහබ්බ වීඩියෝවක් පෙන්නුවේය. කුනුහබ්බ වීඩියෝවල ඉන්න ගෑනු ඉස්සර නං සුද්දියෝ විතරය. කොල්ලන් සමග බෝල ගහන්න ගිය විට බැට් කරන්නට ලැබෙන තෙක් කොල්ලෝ සමහරක් හොරාට ජොයින්ට් ගසති. තව උන් පෝන් එකක් වටේ සිට කුනුහබ්බ බලති. චමින්දයාට බෝල ගහන්නට ආසාවක් නැති මුත් චමින්ද ඉස්සර බෝල ගහන තැනට ගියවිට කොල්ලෝ ඔහුව එක ටීම් එකකට සෙට් කරගනී.බාගෙදා කොල්ලො ගොඩක් හිටිය දවසට චමින්ද ට ටීම්ස් වල ප්ලේස් එකක් නැත.

ඔහු වඩාත්ම ආස බෝල ගැහිල්ලට වඩා අර පෝන් වලිං කුනුහබ්බ බැලීමටය. චමින්දගේ මහගෙදරට කළු සුදු ටීවි එකක් එකල තිබුන නමුත් ඒකේ බලන්නේ අක්කට ඕන නාට්ටි කෑලි ටිකත් අම්මට ඕන බන පිරිත් ටිකත් විතරය. එයිට වඩා කලඩ් පින්තූර වල ගතියක් ඇතැයි චමින්දට සිතේ.

වීඩියෝ සෙන්ටර් එකේ දොර ටිකක් අඩවල්කොට ඈත එකෙක් එත්දැයි බලමින් කපිල මල්ලී දා දුන් කුනුහබ්බ වීඩියෝ එකේ ඉන්නේ ලංකාවෙ ගෑනු වගේම කලුපාට කහපාට වගේ උන්ය. කට ඇරගෙන ඇසිපිය නොහෙලා ඒ වික්‍රම දෙස චමින්දයා බලා සිටී.

“මේව පෙන්නන්න තහනං .. තියන වග දන්නවනං මේකත් එක්ක වහනව. ආ අදට ඇති. උඹ ටීවි එකකුයි පොඩි ප්ලේයර් එකකුයි ගනිං. මං මේ සීඩි වලට දවස් දෙකටම රුපියල් තිහයි ගන්නෙ. “ කපිල කීවේය.

කපිල මල්ලි සොප් එක දාගත් පසුව ගමේ ගෙවල් කීපයකටම ප්ලේයර් ගන්නා ලදී. සමාර ඒවායේ කෙල්ලො හින්දි ෆිල්ම් ඇති පදං බැලුවෝය. සමාර ඒවායේ කොල්ලෝ ස්පයිඩර් මැන් සුපර්මෑන් බැලූහ. නමුත් බොහෝ ගෙවල මිනිස්සු රෑ හෝ දවල් ගෑනි නැති අතර අර ප්ලේයර් වලින් කුනුහබ්බද බැලුවෝය. ඇතමෙක් රාත්‍රි ඇදේද ජිම්නාස්ටික් පෙන්වන්නට ගොසින් ..අර වලත්ත කපිලයයි වලත්ත විඩියො තැටි නිස තමයි බොලා මේ වෙනද නොදාන සෙල්ලං දාන්නෙ. හෙමිජ්ජ වගෙ හිටියට *කය ගමේම උන් නරක් කරල.. ගමේ ගෑනියෙක් මහ රෑ සිය මිනිහාටද කපිලයාටද බැනවදියි.

4 comments:

  1. එතකොට දරුවා කාගේද?

    ReplyDelete
  2. ඉස්සෙල්ලා ලියපු 1,2ත් කියෙව්වා..ලස්සනට ගලාගෙන යන කතාවක්. චමින්ද වගේ චරිතවල මම දැකපු එක ලක්ෂණයක් තමයි තමන් චමින්ද කෙනෙක් වීම තමන් ගැටළුවක් කර නොගැනීම. සමාජය ඉල්ලා සිටින මහා පුරුෂ ලක්ෂණ ගැන වගේ වගක් නැතිව සිටීම. අහස කඩා වැටුනත් තමා තමන්මවී ජීවත්වෙන කාලයට ඔහේ ගලාගෙන යන්නට ඉඩදීම. තම පෞද්ගලිකත්වයට ඇඟිළි ගසන වුන්ගෙන් ඈත්වී සිටීමට උත්සාහ කිරීම.

    අමිලගේ මේ කතාව මා දන්නා එවන් චරිතයක් දෙකක් ගැන මතකය අවධි කරා.

    ReplyDelete
  3. යකෝ ඉස්සර මටත් ඔහොම මිනිස්සු බැන්නද දන්නේ නැ

    ReplyDelete