සේෆ්ටි වලට අයිති ලයිප් ජැකට් විතරයිද?

මේ සතියේ අද සදුදා වෙනත් මාතෘකාවක් සැපත් වුනේ නැත්තං බ්‍රහස්පතින්දා ‍විතර වෙනකල් බේරුවල බෝට්ටුවක් පෙරළිලා පිරිස මැරුනු සීන් එක හිට් වෙයි.. සිද්දිය ගැන ඊලග ඉරිදා පත්තරවල ගියාම ඒ ආටිකල් ටිකත් සතියක් විතර යයි..ඉන් පස්සේ ඉවරයි වැඩේ..

නිල්වලා ගගේ බෝට්ටු සවාරිය ගිහින් බෝට්ටුව පෙරලිලා 36ක් එතනම සෙත්තපෝච්චි වෙලා දැන් අවුරුදු 39කටත් වැඩියි. ඒ බෝට්ටු අනතුර ගැන දිවයින පත්තරේ ආටිකල් එකක් තියෙනවා. ඒකෙ මේමත් තියෙනවා.

"දැන් බෝට්‌ටුව හැරවෙන්නේ ඒ කෝන් ගහ යටිනුයි. ඒ වෙලාවේ බෝට්‌ටුවේ ගියපු කට්‌ටියම එකසැරේ තරෙඟට වගේ අර කෝන්ගෙඩි කඩන්න බෝට්‌ටුවේ එක පැත්තකට රොක්‌ වුණා. එක පැත්තට කුට්‌ටි ගැහෙන්න එපා බෝට්‌ටුව පෙරළේය කියලා මම විලාප ගැහුවා. කොහේද?... කියලා කට ගන්න ලැබුණෙ නෑ එතකොටම ඇලවෙච්ච පැත්තෙන් බෝට්‌ටුවට වතුර දැම්මා. "


ඒ බෝට්ටුව අරං ගිය යාත්‍රිකයා එවිට වයස 21ක නාඹර තරුණයෙක්..බෝට්ටුවේ කෙල්ලෝ කිහිප පොලකුත් ඉන්නවා. ඉතිං කෙල්ලන්ට පේන්න වංගුව ගනිද්දි වැඩක් නොදැම්මා කියලත් හිතන්න බෑ..ඒ වගේම මේ කියන විදියට බෝට්ටුවට අනවශ්‍ය ලෙස සෙනග බලෙන් නැග්ගාද නැත්තං ඉතිං අපි දන්නවා නේ සීන් එක..ප්‍රයිවට් බස් වලට වගේ බලෙන් නග්ගෝගත්තාද කියලා දන්නේ නෑ.. මාතර ඒ කාලේ හිටපු අය නම ්කියන්නේ වෙසක් කාලේට ඉතිං බෝට්ටු දාගෙන සත විසිපහට පනහට ඔය විදියට ගෙනිය අය හිටියා..සමහරු කතා කර කර බෝට්ටු ලෝඩ් කරා කියලා.

ඇන්ටන් ජෝන්ස් නිසා තමයි මටත් ඔය සිද්ධිය මතක..පැරණි ඉතිහාසගත සිද්ධි කාලයේ වැලිතලා වලින් යටවෙලා පත්තර වලින් පොත් වලින් යට ගිහින් තිබුනත් හිටපු ගමන් බස් එකක යන එන කොට ඇහෙන ඇන්ටන් ගේ සිංදුවකින් යලිත් ඒ මතකයන් අපේ සිතට එනවා..ඇත්තටම ඊට පසුකාලීණව උපන්න මම වැනි අය ඇන්ටගේ සිංදු කියද්දී උඩ පැන පැන දගර දදා මියුසිකල් සෝ වල නටනවාත් ඇති..එත් තමුන්ගේ සමීපම කෙනෙක් මියගිය අයෙක්ට නම් සිංදුව ඇහෙනකොටත් ගෙනෙන්නේ අමිහිරි මතකයක් වෙන්නට ඕනි. 

අපේ අයියගේ සයිට් තුවාලේ

අපේ ගම් පලාතේ මේ දවස්වල ගොවිතැන් වලට නිතරම ලෙඩ..විදෙස් බීජ එලවලු වල ලෙඩ වැඩියි..සහ වරුසාවත් අඩු නිසා ලෙඩ ඉක්මනින්ම හැදෙනවා.. ඉතිං මේ නිසා වෙනත් කුලියක් මලියක් හොය හොය හිටපු අපේ අය්යට අපේ ගෙවල් හරියේ ඇතුලෙන් යන හයිවේ සයිට් එකක වැඩ හම්බුනා..සාමාන්‍යයෙන් ගිය තැන අයිස් ගහල හුරු නැති අපේ පුතයා මොකද්ද ගලක් අල්ලන්න ගිහින් තුවාල කරගෙන ඇගිල්ලක්..මැහුන් හතරක් දාන්න වෙලා තිබුනා.

ඒ අවස්ථාවේ සෙෆ්ටි ලෝගුව, සපත්තු සහ හෙල්මට් පැලදගෙන තමයි ඔහු ඉදලා තියෙන්නේ..ඒ වෙලාවෙම ක්‍රියාත්මක වුනු සයිට් නිළධාරින් මොහුව සයිට් කන්තෝරුවට එක්කරං ඇවිත් තුවාලය හොදින් පිරිසිදු කරලා මැහුන් දාලා ඔහු ගේ ඇගිල්ලට බෙහෙත් කරලා තිබුනා..සයිට් එක චීන්නු වැඩකරන එකක්. සයිට් ඔෆිස් එකෙන්ම බෙහෙත් දීලා ඒ වගේම දවස් තුනක පඩි එක්ක නිවාඩුවකුත් දීල තිබුනා..පොඩි වන්දියකුත් ලැබෙයි කියලා තමයි කතාව. ඒ සයිට් එකේ අයිය වැඩට ගිහින් සති දෙක තුනකට වැඩිය නැහැ..දවස් කුලියට වැඩකරන අනියම් කම්කරුවෙකු වගේ වුනත් ඔවුන්ගේ අනතුරකදී හැසිරීම නම් ප්‍රශංසනීයයි.

ඒ චීනා.. චීනාගේ සයිට් ගොඩක සෙෆ්ටි කියන දේ බලනවා..උනුත් ඕක බටහිරින් පුරුදු වුනු දෙයක් වෙන්නට ඕනි..ඒත් අපේ උන්දැලා කරන වැඩපොලවල් වල ලෝකල් සයිට් වල රජයෙන් කියනවාට කරනවා විනා සේෆ්ටි ගැන එතරම්ම තැකීමක් නෑ,සිවිල් ක්ෂේත්‍රය නම් ටිකක් තියෙනවා..ඒත් වෙනත් කර්මාන්ත, පතල් කර්මාන්තය, කම්කරු රාජකාරි, ෆැක්ටරි වැඩ, වැනි දේවලදි ඇත්තෙන්ම අපි සේෆ්ටි ගැන තකන්නේ නෑ..නිතර දුම්රියේ යන මම දකිනවා දුම්රිය සේවකයින් කකුල් වලට සෙෆ්ටි බූට් දෙකක්වත් දාන්නෙ නැතිව බර කොන්ක්‍රිට් සිල්පර කදන් සහ රේල් පීල් ඔසවනවා..

සැබවින්ම සේෆ්ටි කියන්නේ හැමෝම හිතන්න ඕනි දෙයක්.. ඒ වගේම වැඩකරන තැන්වලදි විනෝද චාරිකා යද්දි වගේ සේෆ්ටි ගැන හිතන එක වටිනවා.. යාලුවෙක් ෆේස්බුක් එකේ කියල තිබුනා නාගදීපේ යනකොට දාන ජැකට් දිරපු ඒවා කියලා.. ඒ ගැනත් යන එන අය හෝ බලධාරින්ට කම්පෙලෙන් කරනවා නම් හොදයි. .

ආරක්ෂාව කියද්දි අපි හිතන්න ඕනි තැන් ගොඩක් තියෙනවා..මම මීට කලිනුත් ආටිකල් එකක් ලිව්වා කෝච්චියෙ ෆුට් බෝඩ් එකෙන් වැටිලා කදින් වෙන්වි කැපී ගිය තරුණයෙක් ගැන..තරුණයා මලා.ඒත් හෙට අලුතින් කෝච්චියක් ලංකාවට ගෙනාවත් ධාවනය වන්නේ දොරවල් ඇරගෙන..විශේෂයෙන් කෙටිදුර දුවන මගී දුම්රිය..

සිදුවීමක් අවසානයේ සංවේදී කතාන්දර, ආගම් ජාති ගැටලු පමණක් නොවෙයි..ඉන් පසු ඒ වගේ දේවල් නොවෙන්න මක්කාද කොරන්න ඕනි කියලා අපි හිතන්න ඕනි.. සිදුවීම් හැමදාම නිවුස් වෙලා හරියන් නෑ..අපි ඒ ව‍යින් පාඩං ඉගෙන ගන්න ඕනි.. අපි අපේ සේෆ්ටි ගැන හිතන්න ඕනි..ඒ වගේම මියගිය ජළුීිත නම් ආගම් වලට අනුව ඒ ඒ තැන්වලට යන්නට ඇති..ඒත් ඒ ජිවිත මගින් යැපුන ජීවිත.. ඒ සමීප අයට නැතිවුන රැකවරණය සෙනෙහස.. ඒවා පූර්ණය කරන්න අමාරුයි..