පනාගොඩ හන්දියෙන් බැසගිය සඳ

දවා මා සිත අවුලුවා
පෙලා පෙම සිඳ පසෙකලා
පුරා තෙවසක් මගේ ලඟඋන් 
සරා සඳ දැන් නික්මුනා

තෙවසරට අපි උගත ගත්දෑ
අවසරය කින් ගිලිහුනා
විභාගය ලූ අභාගය දැක
අපේ ලොව තව දුර වුනා

සිනා සී කඳුලින් තෙමා
මුවා වී ගිය සඳ මෙනා
පනාගොඩ හන්දියෙන් උතුරට
ගියෝ දෝ මගෙ මල් සිනා

රැවුම් ගෙරවුම් ලැබී වියලී
තදින් පුහුනුව පෙනී දැඩිවී
අදින් ඇතුලට යන මගේ පණ
යලිත් කෙදිනක වත් නොඒදෝ

මෙතන තියෙන සවුන්ඩ් ක්ලිප් එක අහලා යන්ට ඈ

 

Dawa ma sitha by indika27

 අපි දෙන්නා යාලුවුනේ ඒලෙවල් කරපු මුල් කාලෙ..බොහොම හොඳට ආදරය කරා කියන් බැරිවුනත් අපි දෙන්නාටම නොදැනි අපි එකට බැඳුනා. සතියට දවසක් දෙකක්වත් නොදැක ඉන්ට බැරි වුනා. වත්සලා ලස්සනයිඒ වගේම කඩවසම්. කබඩි, වොලිබෝල් වලටත් එයා ඉස්කෝලෙ සෙල්ලම් කලා.ඒ මෙලෝ දේකට මම උනන්දු වුෙන් නෑ. මගෙනුත් ඒ ක්‍රීඩා කටයුතු වලටබාදාවක් තිබුනේ නෑ..බාදාවක් තිබුනත් වැඩක් නෑ.. මට එයාව අත්හරින්න වෙනවා එහෙමනම්..

 එක දවසක එයා කිව්වා එයාට ආමි එකට යන්න හිතෙනවා කියලා. එයාගේ යාලුවොයි මායි නොගත්ත උත්සාහයක් නෑ ඒකෙ වනස් කරන්න. හැමෝම එපා කිව්වා. ඒත් එයා තීරණය ගත්තා. එයා එක දවසක් මට සුදු මං යනවා. කියලා ගියා..එදා පනාගොඩින් ගිය මගේ වත්සලා ආයෙ කවදාවත් ආවෙ නෑ. එයා මලේ නෑ. තාම ජීව්ත වෙනවා. ඒත් එදා ගිය වත්සලා නෙමෙයි අද. එයා පලවෙනි නිවාඩුවෙ ඉඳලාම වෙනස් වෙලා තිබුනා. කාගෙද කොහෙද වරද කියලා දන්නෙ නෑ.

පසුකාලෙක කතා කරලා එයා කිව්වා ආමි එකෙ ගර්ල් කෙනෙක්ට ෆෝසස් නොවෙන කෙනෙක් මැරි කරන්න අමාරුයි කියලා. කොහොම උනත් මුල් කාලෙ හැමදේකටම හිනා වෙවි බොහොම විනෝදයෙන් ගෙවපු වත්සලා බොහොම නිහඩ චරිතයක් වුනා. ආයෙත් මා එක්ක වත්සලා යාලුවුනත්  මුල් කාලෙ හිටපු වත්සලා නම් නෙමෙයි එයා..

 (සත්‍ය මූලික වූ ප්‍රබන්ධ කතාවකි. මගේ පුද්ගලික අත්දැකීමක් නොවේය.)