දේශපාලකයින් නැති ලෝකයක්

ඉස්සර ලංකාවෙ තිබුනෙ රාජ පාලනයක්. මෙතනදි රජතුමා කවුද කියලා තෝරන්න අපිට බෑ. නමුත් රජතුමාට හිතුමතේ ඔක්කෝම කරන්න පුලුවන් කම තිබුනාද? මම හිතන්නෙ එහෙම තත්වයක් සම්පූර්ණයෙන්ම තිබුනෙ නෑ.. 
ආගමික නායකයින්..ප්‍රාෙද්ශිය නායකයින් වගේ වැදගත් තනතුරු සහ ඇමති මන්ඩලයේ තීරණ වලට රජතුමාට අවනත වන්න සිද්ද වුනා.. 

දැන් අපි නායකයින් තෝරලා වැඩිම මනාපයෙන් වෙන් කරලා පත්කරගන්නවා.. එහෙම අය ඉන් පස්සෙ කරන දේවල් දිහා බල බල වැඩියෙන්ම කරන්නෙ බනින එක නෙව.. මේ රටේ ඉන්න මිනිස්සුන්ගෙන් සීයේට අසූවක් විතර හරිම කැමතියි දේශපාලනයට බනින්න. 

කෝච්චියෙ එන ගමන් මිනිස්සු තමුන්ගේ දරුවා හොරපාරෙන් ඉස්කෝලයට දාගන්න හැටි කතාවෙනවා.. හොරට සීට් බුක් කරගන ට්‍රිප් යන්න කතා කරනවා.. තමුන්ගේ වැඩක් කන්තෝරුවකින් දන්න අදුනන කෙනෙක් ලව්ව ලේසියෙන් කරගන්න හැටි කතා කරනවා.. ඒ වගේ පවතින ක්‍රමය වයලේට් කරන හෙවත් ඒ අතරින් රිංගා යන්න හොයන ගමන්ම දේශපාලකයින්ටත් පස් පඩංගුවේ බනිනවා.. 

දේශපාලකයො මේ රටට වැඩියි.. චාර්මි සෑම් නැමැති අය ෆේස්බුක් එකේ පොඩි සමීක්ෂනයක් කරල තිබුනා ප්‍රාෙද්ශීය සභා නගර සභා මැතිවරණ පවත්වා ඒවා පිහිටුවලා නැති නිසා දැන් වෙලා තියෙන අවුල් මොකක්ද කියලා..කිහිප පොලක්ම අදහස් දක්වා තිබුනා. බොහෝ දෙනාට අනුව ලොකු අවුලක් වෙලා නෑ..කලිං විදියටම ඒ තැන් වල වැඩ සිද්ද වෙනවා. 

කුනු අදින එක, පිරිසිදු කරන එක, නගරයේ ගමේ කුඩා පාරවල් හදන එක, සනීපාරක්ෂක කටයුතු ගැන බලන එක වගේ කුඩා විශය පථයක් තමයි පලාත පාලන ආයතන වලට පැවරෙන්නේ.. ඉතිං ඔය කටයුතු වලට අපි හත් අටදෙනෙක් තෝරා පත් කරලා..ඒ කස්ටියට තව පඩිත් දීල නඩත්තු කරන එක වැඩක් තියේද? මම නම් හිතන්නෙ ඕවා දැන් කරගෙන යන විදියටම නිළධාරින්ට ම පවත්වාගෙන යන්න දෙනවා නම් හොදයි.. 

නිළධාරින් කියන ජාතිය පාලනය කරන එක ලොකු අමාරුවක් නෑ.. ආයතන සංග්‍රහය සහ නීති රෙගුලාසි බර ගානක් තියෙනවා සහ ඕනි නම් තව ඇතිකරගන්න පුලුවන් නිළධාරින් පාලනය කරන්න.. නමුත් බටු ඇට වගේ ඉන්න පොඩි දේශපාලුවෝ පාලනය කරන එක ඒ තරං ලේසි නෑ.. මොකද උන්ට රට වටේ කනෙක්ෂන්. එක එක තැන්වල ඇමිනිලා මහ ජාලයක් වගේ උන් ඉන්නෙ. 

කොළඹ පිටකොටුවෙ දැනට ෆ්ලෝටින් මාකට් හදාල තියෙන හරියෙ බේරේ වැව හරිම ගදයි.. මේ බේරේ වැව කියන්නෙ මම දන්න කාලෙ ඉදලා කොළපාට වතුර තියෙන මහ අපිරිසිදු තැනක්.. ඒකෙ නීලහරිත ඇල්ගී ඇර සතෙක් කුරුල්ලෙක් වත් ඉන්නවා මම නම් දැකල නෑ.. බොහොම නරක විදියට අපිරිසිදු වෙච්චි ජලාශයක් තමයි බේරෙ වැව.. 

බේරේ වැව කියන්නෙ විසාල එකක් නෙමෙයි.. පොඩි ඇලවල් කිහිපයකින් සමන්විත එකක්.. මේ බේරෙ වැව හරියට පිරිසිදුකරගන්න කොළඹ නගර සභාවට කවදාවත් හැකියාවක් නෑ.. ඕකෙ වතුර පිරිසිදු කරල ලස්සනට තියාගන්න මිනිස්සුන්ට අඩුතරමෙ දැඩි දුගදවත් නැති කරන්න දිගුකාලින ක්‍රියාමාර්ගයක් මේ කොළඹ නගර සභාවට නැහැ.. 

නගරයක පාලනය සහ නගර අලංකරණය ප්‍රධාන වශයෙන් බාර වෙන්නෙ නගර සභාවට..රටේ ආරක්ෂක ලේකම්ලා ලංකාවෙදි නගර අලංකාර වැඩ කලාට ඇත්තටම සාමාන්‍ය විදියට නම් අයිති නගර සභාවට.. කොළඹ නගර සභාවෙ දැන් දන්න කියන කාලෙක ඉදලා ඉන්න දේසපාලුවන්ට මේ නගරයේ තියෙන ජලාශ්‍ය පිරිසිදු කරලා හොදට තියාගන්න එක ගැන කිසිම අදහසක් නෑ.. 

කොළඹ නගර සභාව වරක් ත්‍රී රෝද රථ රියදුරු මහත්මයෙකුගේ බලයට නතු වෙනවා..එම අවස්ථාවේදී වැඩි මනක් දැනුමක් නොතිබූ එතුමා නෙමෙයි සැබැවින්ම නගරයේ පාලන කටයුතු මෙහෙයවූයේ නගර සභාවේ හිටිය නිළධාරි මහත්වරු.. 

අපි ප්‍රධාන නගර ගම් වලින් නියෝජිතයින් තෝරලා යවනවා ඔ්‍ය සබා වලට.. නමුත් අර නිළධාරි විතරක් ඉන්න කාලෙට වඩා වැඩි දෙයක් මේ අපේ නියෝජිතයින් ගියාය කියලා සිද්ද වෙන පාටක් නෑ.. ඇතැම් තැන්වල කුනු කදු  ඇදීම, පැල හිටවීම වැනි පොඩි පහේ සෝබන තිබුනත් දේශපාලකයින් නැතුව නිළධාරින් ිහටියත් ඒ අය අක්ක කතා බහ කරලා ඒ වගේ වැඩ අපිට පිලියෙල කරගන්න හැකියාවක් තියෙනවා. 

රටේ ඉහල සිට පහලට දේශපාලකයින්ට මහා විසාල දැක්මක් නෑ.. හැමෝටම තියෙන්නෙ සිල්ලර බලාපොරොත්තු ටිකක් විතරයි.. ඇත්තටම මම හිතන විදියට දැන් වගේ අපි විසින් ඔසවලා පත් කරලා මහත් කරලා යවලා අපිව පාලනේට තෝර ගන්නවාට වැඩිය හොදට ඉස්සර කාලේ පාලනේ සිද්ද වෙන්න ඇති.. කොටින්ම අපේ රජෙක් හිටිය කාලෙටත් වඩා පරදේස සුද්දෝ ඇවිත් නිල බලෙන් මෙහෙ පාලනය කරපු කාලෙ මීට වඩා ලස්සන වෙන්න ඇති.. සිංහල භාෂාව, ආගම, සාහිත්‍යය, කලාව සුද්දගේ කාලේ කියලා නෑ යම්කිසි මට්ටමකට දියුනු වුනා. 

රටවල් දෙකක් විදියට ගත්තාම ඉන්දියාව සහ චීනය විශාල ජනගහනයක් සහ භූමියක් තියෙන රටවල් දෙකක්.. මේ දෙකේ භෞතික සහ වර්ථමාන සමාජිය ආර්ථික හා බහුතර මිනිසුන්ගේ සමාජ තත්වය බැලුවාම චීන නාගරික ජනගහනය ඉන්දීය නාගරික ජනගහනයට වඩා සනීපෙන් සැපෙන් ඉන්නවා.. එයාලට ප්‍රජාචන්ච්‍රවාදය.. මැතිවරණ නිදහස වගේ වචන වැඩිය ඇහෙන්නෙ නෑ.. නමුත් සමාජ ආර්ථික මට්ටම අතින් චි්න නාගරිකයා ඉන්දියාවේ නාගරිකයාට වඩා සැපෙන් සිටින වගක් තමයි පේන්නෙ.. 

ඉන්දියාවෙ නායකයො තෝරන්නේ මිනිස්සු ඡන්ද දාල..අපෙ වගේම මිනිස්සු තමුන්ගේ නායකයා තෝරනවා.. නමුත් චීනයේදී නායකයා තෝරන්නේ එහෙම හිතුමනාපෙට නෙමෙයි.. හරියට නිළධාරින් පාලනය කරනවා වගේ වැසුනු ක්‍රමයක් තමයි චීනයේ තියෙන්නෙ.. රටක් විදියට චීනයේ භෞතික දියුනුව එක්ක ඉන්දියාවට හැරෙන්නට වත් බෑ... 

නිදහස, ප්‍රජාචන්ච්‍ර වාදය වගේ දේවල් නැති වුනත් චීනෙ මිනිස්සු හොදට කාල ඇදල ඉන්නවා කියල පේනවා අඩුවසේන් නාගරික සෙට් එක හරි.. චීනෙත් ගම් නම් අජූතයි කියල තමයි කියන්නෙ.. නමුත් ඉතිං ඉන්දියාවෙ ගම් කියන්නෙත් ඒ වගේම ජාතියක් නෙව.. 

අපි තෝරලා අපිම පත් කරලා අපිටම බනින්න සිද්ද වෙනවාට වඩා මේක පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට ගියානං හොදයි කියල මට අනේකවාරයක් හිතිල තියෙනවා. හරියට අවුුරුදු උත්සවේක වට්ටක්කා ගෙඩියක් පාස් කරගන්නවා වගේ 1948 ඉදලා අපි රට කියන වට්ටක්ක ගෙඩිය කට්ටිය බරගානක් අතට දුන්නා..දැන් නං ඒක නරක්වෙන්නත් ගිහින්.. ඒත් තාමත් අපි තව කෙනෙක් හොයනවා වට්ටක්ක ගෙඩිය බාරදෙන්න.. මං හිතන්නෙ අපි ලබාගත්ත නිදහස ප්‍රජාචන්ච්‍රවාදය සර්වජන ඡන්ද බලය කියන්නෙ ඕකට වෙන්න ඇති.