උතුරු කොරියාව සහ අපි

උතුරු කොරියාව කියන්නේ අර්ධද්වීපයක්. පිහිටලා තියෙන්නෙ ඉහලින් ජපානයත් පහලින් දකුණු කොරියාවත් පසෙකින් රුසියාවත් චීනයත් අතර බිමක. මේ භූමිය අමරිකාවටත් බොහොම සමීපයි..

අපි පුංචි කාලෙ පාවිච්චි කරන්නෙ මේ වාගේ සිතියමක්..මං මේ ළඟක් වෙනකල් උතුරු කොරියාව අමරිකාවට ගහනවා කිව්වම හිතං හිටියෙ ඒ ගහන මිසයිල් අපේ රට උඩිනුත් යන්න පුලුවන් කියලා. ඒත් පස්සෙ තමයි තේරුනේ ලෝකෙ බෝලාකාරයි කියන කතාව. ඒ අනුව මේ දකුණු පස කෙළවරේ තියෙන පැසිපික් සාගරයයි.වම් පස තියෙන පැසිපික් සාගරයයි සෙට් වෙනවා එකට ලෝකෙ බෝල උනාට පස්සෙ. එතකොට එකම පැසිපික් සාගරය ආශ්‍රිත රටවල් තමයි කොරියාව ජපානෙ සහ අමරිකාවෙ නැගෙනහිර කොටස..

 ඔතන කහපාටට ඉන්දියාවට එහාපැත්තෙ තියෙන චීනෙ රතුපාට සුට්ටි කෑල්ලක් ඇටෑච් වෙලා තියෙන්නෙ ආන්න ඒක තමයි කොරියාව කියන්නෙ. ඉතිං එතනින් එහා තියෙන්නෙ ජපානෙ ඊට පස්සෙ තියෙන්නෙ පැසිපික් සාගරය..පැසිපික් සාගරේ හෝල්ට් දෙක තුනක් ගියාට පස්සෙ තියෙන්නෙ අමරිකාව...මට හරි පුදුම හිතුනා ඉස්සර ජපන්නු අමරිකාවට බෝම්බ දැම්මා කිව්වම.. මං හිතං හිටියෙ ජපන්නු ලංකාවට බෝම්බ දාන්න ඇත්තෙ අමරිකාවට යන ගමං මග එකක් දෙකක් ආතල් එකට දාල යන්න ඕනි කියල හිතුන වෙලාවක කියලා. ඒත් පස්සෙ වෙන සිතියමක් බැලුවම තමයි තේරුනේ අමරිකාවෙ පර්ල් හාබර් එක තියෙන්නෙ ජපානෙ තියෙන පැත්තෙමයි. එතන ඉඳන් ඇමරිකාවට යන්න ලේසියි..

අද උනත් අපිට චීනෙට අමරිකාවට ලංකාවෙන් ප්ලේන් එකේ ගියත් දවසක් දෙකක් යනවා. මං හිතන්නෙ චීන්නු ජපන්නු අමරිකාවට යන්නෙ ඔය කියන අපේ සිතියමේ දෙපැත්තෙන් වෙන්න ඇති..

View Larger Map
 මේ තියෙන්නෙ උතුරු කොරියාවෙ පිහිටීම සිතාගන්න පුලුවං රූපරාමුවක්. තව දුරටත් ඕක තියෙන තැන බලාගන්න පුලුවං ගූගල් මැප් එකට ගියාම. 

උතුරු කොරියාව රතුපාට ඇයි.

සමාජවාදී කියන ජාතියට අයිති රටවල් සාමාන්‍යයෙන් රතුපාට තමයි එයාල කැමති පාට. ඉතිං උතුරු කොරියාවත් ඒකාධිපති සහ සමාජවාදී ලක්ෂණ වලින් පිරුණ එකක්. ඒ නිසා එයාල රතුපාට මූලික කරගෙන වැඩ කරනවා. තව දෙයක් තමයි දකුනු කොරියාව සහ ජපානය මේ සිතියමේ වෙනමම තිබුනට උතුරු කොරියාවට තමුන්ගේ ළඟ නෑයින් ඉන්නවා. කෙලින්ම ගොඩබිමින් සම්බන්ධ වෙච්චි චීනය සහ රුසියාව ඔවුන්ගේ දේශපාලනයට බලපෑම් කරනවා. ඒත් ඊට විරුද්ධ පැත්තේ පිහිටා ඇති ජපානය සහ දකුණු කොරියාව තනිකරම ධනවාදී අර්ථ ක්‍රමය සහිත වටපිටාවක් තියෙන භූමියක්. ඉතිං සාමාන්‍යයෙන් මෙවැනි රටක් ඒ කියන්නෙ මේ වගේ අවධානම් තැනක මෙවැනි ස්වාධීන බවකින් යුතු මේ තරම් අමරිකාවට මුරන්ඩු රටක් තිබෙන්න අමාරුයි. ඒත් ඔය තියෙන්නෙ අවුරුදු හැට ගානක් තිස්සෙ යස අගේට රතු පාටට දිලිසි දිලිසි..

දකුණ සහ උතුර.. .
දකුණු කොරියාවෙ ජනගහනය මිලියන පනහක් වන අතර උතුරු කොරියාවෙ ජනගහනය මිලියන විසිහතරක් වගේ අගයක් ගන්නවා. ඒ වගේම සාරවත් භූමිය අතින් ගත්තොත් වැඩි වාසි තියෙන්නෙ දකුණු කොරියානුවන්ට තමයි. ලෝකෙ අන්තර්ජාල වේගයෙන් වැඩිම රටක් විදියට දකුණු කොරියාව දැක්වෙන කොට උතුරු කොරියාව අද වෙනකොට ජංගම දුරකථනයක් ඇහැට දැක නැති බහුතර ජනතාවකින් යුතු වෙනවා. උතුර දකුණ කියන්නෙ අහසට පොළව වගේ තත්වයක් තමයි කොරියාවෙ තියෙන්නෙ. දකුණු කොරියාව ධනවාදයේ ඇති සුපිරිම වරප්‍රසාද භුක්ති විඳින විට උතුරු කොරියාව කටුක සමාජවාදී මතිමතාන්තර වල කාලාන්තරයක් තිස්සේ එල්බගෙන සිටිනවා.

අමරිකානු සහ යුරෝපීය කොණ වලින් මනිනු ලබන දර්ශක බොහොමයක උතුරු කොරියානු මානව හිමිකම් දර්ශක තියෙන්නෙ බොහෝ පහලින්. ලෝකයේ බෝහෝ සම්මුතින් වලට කොටින්ම ලෝක කම්කරු සංවිධානයේ සම්මුතින් වලට පවා උතුරු කොරියාව ඇතුලත් වෙලා නැහැ. දුම්රිය මාර්ග වල ගමන්ගත් අය..සැටලයිට් තාක්ෂණයෙන් ගත් ඡායාරූපාදියෙන් උතුරු කොරියාව විග්‍රහ කරනවා විනා කිසිවෙක්ට උතුරු කොරියාව තරණය කරන්නට අවකාශ නැහැ. සංචාරකයින්ට පවා සීමිත කොටස් ටිකක් පමණයි උතුරු කොරියාවෙ දැක බලාගන්න පුලුවන් වෙලා තියෙන්නෙ..

එක්තරා කාලයක ඉංජිනේරු සිසුවෙකු වශයෙන් හැදෑරීම් කල මා හට උතුරු කොරියාවේ තාක්ෂණය සම්බන්ධයෙන් ඇත්තේ විශාල ගැටලුවක්. චීනයේ බලපෑම දැඩිව ඇති කියලයි මට හිතෙන්නෙ. අපි ඉංජිනේරු සිසුන් විදියට ඉගනගත් කාලෙ අපිට විශාල පිටුවහලක් උනේ ඉංගිරිසි පොතපත සහ අන්තර්ජාලය. නමුත් අපිට ආසන්න වශයෙන් සමාන ජනගහනයක් ඇති උතුරු කොරියාවේ අන්තර්ජාල පහසුව නැතිම තරම්. ඔවුන්ගේ පොතපත පවා මා සිතන්නේ එතරම් සුලභ නෑ. ඒත් ඔවුන් කාර්මික අතින් යම්තාක් දියුණුවක් ලබා තිබෙනවා. මේ ළඟදි ගිය දැන්වීමකින් කියවුනේ උතුරු කොරියානු පාසැල් ලමුන්ට ලැප්ටොප් පරිඝනක දීමේ වැඩපිළිවෙලක්ද ක්‍රියාත්මක කරන්නට ඒ රජය සූදානම් වෙලා ඇති බවකුයි..

 අමරිකානු විරෝධාකල්ප..
 North Korea's Key to Olympic Medals: Refrigerators For Winners, Labor Camp Threat for Losers
මෙවර ලන්ඩනයේ පැවති ඔලිම්පික් තරඟාවලියේදී උතුරු කොරියාව රන් පදක්කම් හතරක් දිනා ගත්තා. එයින් පසුව අමරිකානු මාධ්‍ය වාර්ථා මෙවන් පුවතක් පළ කර තිබුනා. ඒ වගේම අමරිකානු ප්‍රකට මාධ්‍ය බොහොමයක් කිසිදු පදනමක් හෝ කිසිදු සෙවීමක් නොමැතිව මේ ප්‍රවෘත්තිය හතර අතේ බෙදාහරිනු ලැබුවා. මෙයින් කියවෙන්නේ උතුරු කොරියාව ජයග්‍රාහකයින්ට ශීතකරණ රූපවාහිනි ආදි සුකුමාර බඩු ලැබෙන බවත් පරාජිතයින්ට කම්කරුවන් ලෙස වැඩකිරීමට සිදුවන බවත්ය..
අපි හිතමු වෙනත් රටක ක්‍රීඩකයෙක් කියලා. ඔවුන්ටත් මේ සරණම නේද? ඔවුන් විසින් ජයග්‍රහනය නොකලොත් ඔවුන්ට ජීවත් වීමට රැකියාවක් කල යුතු වෙනවා. ජයග්‍රහනය කලොත් ඔවුන්ට විවිධ වරප්‍රසාද ලැබෙනවා. ඒත් අමරිකානු, බ්‍රිතාන්‍ය මාධ්‍ය විසින් චීනය, රුසියාව, උතුරු කොරියාව පදක්කම් ගන්නා විට හැම වෙලාවෙම ඒවා හෑල්ලු කර පහලට හෙලා පුවත් පළකිරීම් සිදු කරතිබෙනු මා මේ ඇස්ගෙඩි දෙකටම මේ අන්තර්ජාලයේ දැක්කා..
 ශරීරයේ යට අර්ධයෙන් අමරිකානු සහ බ්‍රිතාන්‍ය පුරවැසිකම ලබාගත් සමහර ලාංකිය අයත් මෙවන් විටක ඒ පැත්තටම හැරිලා අමරිකාවටම වැඩ කරනවා කියලා මට මගේ පිටරට ඉන්න යාලුවො කීප දෙනෙක් එක්ක කතා කලාම පෙනී ගියා..

ඒත් මිලියන විසිහතරක් තරම් සාමාන්‍ය ප්‍රමාණයක ජනතාවක් ඉද්දි. ඛනිජතෙල් රත්තරන් වැනි ඛනිජ ද්‍රව්‍ය සුලභව නොතිබෙද්දි..උතුරු කොරියාව අමුතුම අනන්‍යතාවයක් ගොඩනගාගෙන තිබෙනවා. අපි අද ලෝකය ගැන කතා කලොත් අපේ සියලු අවශ්‍යතා වෙළඳ පොල මගින් තීරණය කරනවා. අපිට ඇපල් කිව්වම රුපියල් ලක්ෂයකටත් වැඩි මිල පෝන් එකක් මතක් උනාට උතුරු කොරියානුවන්ට ඇපල් කියන්නෙ තාම රතුපාට ගෙඩි ජාතියක් වෙන්න ඇති..

කොහොම උනත් පෘථීවිය තුල ඉඳගෙනත් බොහෝ ජනප්‍රිය රටක් වෙලත් සම්පූර්ණ දේශයම ලෝකයාගෙන් වෙන් වෙලා තියෙන උතුරු කොරියාවත් අමුතුම ආතල් එකක් ගන්නවා කියලා මට හිතෙනවා..

ලේබර් කෑම්ප්ස්
 උතුරු කොරියාවේ ලේබර් කෑම්ප්ස එහෙම නැත්නම් කාර්මික කඳවුරු තියෙනවා. ඒවායේ දේශපාලනික සිරකඳවුරු තියෙනවා. ඒවායෙ වැඩකරන මිනිස්සුන්ට දැඩි ලෙස හින්සා කරනවා කියලා අමරිකානු මාද්‍ය විසින් දිගින් දිගටම වාර්ථා කරනවා. ඉතිං ට්‍රාන්ස්ලේට් වලට දක්ෂ අපේ රටෙ මීඩියාත් මේ නිවුස් මේ විදියට පල කරනවා. රුපියල් දොලොස් දාහෙ පඩියට.. රැයක් දවාලක් නැතුව අපේ කටුනායක බියගම ආදි වෙළඳ කලාප වල ඇස් දෙක පොඩි කර කර වැඩකරන අපේ තරුණ තරුණියො වැඩ කරන්නෙ ලේබර් කෑම්ප්ස් වල නෙමෙයිද?
  කොළඹ සුපිරි කැරෝකේ ක්ලබ් වල ගෑනු පස්ස පැත්තවල් අතගගා පිරිසක් ආතල් ගනිද්දි බහුතරයක් රටේ කාටවත් නොපෙනී එදාවේල සරිකරගන්න දඟලනවා. ලංකාව ඉන්දියාව බංගලාදේශය, පකිස්තානය වැනි ජනඝනත්වය වැඩි ප්‍රජාතාන්ත්‍රික රටවල් වල බහුතරයකගේ ජීවන තත්වය දුර්වලයි. මානව හිමිකම් කියන්නෙ ලොක්කාගේ නීතිය.. ඒත් ලෝක මාධ්‍ය වලට ඉන්දියාවෙ දුප්පතුන්, ලංකාෙව කළාප, පකිස්ථානයේ අසාධාරන පේන්නෙ නෑ..දකින්නෙම ඉරානෙ, උතුරු කොරියාව සහ චීනෙ වැන රටවල වෙන අලකලංචි විතරයි..